Τα πράγματα είναι απλά στην Ελλάδα. Αν είσαι στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ και κάνεις μια επιτυχία εκτός συνόρων τότε με το που θα προσγειωθείς στο Ελευθέριος Βενιζέλος θα σε περιμένουν δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία στην αίθουσα αφίξεων. Θα πρέπει να περάσεις από το προεδρικό Μέγαρο, από το Μέγαρο Μαξίμου, από τον υπουργό Αθλητισμού και μετά να διαβάζεις συνέχεια πρωτοσέλιδα και συνεχή αφιερώματα.
Αν είσαι όμως αθλητής του πόλο και κατακτήσεις τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων που ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες στην Κροατία τότε κανένας δεν θα σε περιμένει στο αεροδρόμιο. Δεν θα πραγματοποιήσεις καμία εθιμοτυπική επίσκεψη και στις αθλητικές εφημερίδες το πολύ να μπεις καμία φωτογραφία αναμνηστική στις τελευταίες σελίδες.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ… ΕΦΤΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
«Δυστυχώς υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια στον αθλητισμό» μας λέει ο τερματοφύλακας της Εθνικής, Γιώργος Παπαδογιάννης που συναντήσαμε στο κλειστό κολυμβητήριο του ΕΑΚΛ και συνέχισε λέγοντας τα εξής: «Κανείς δεν γνώριζε τι κάναμε στους αγώνες. Δύο λεπτά μίλησαν στο ράδιο για εμάς και μετά τέλος. Εντάξει είναι κάτι που μας απογοήτευσε εν μέρει. Είναι άδικο». Και δεν έχει άδικο αν αναλογιστούμε πως ακόμα και οι ίδιοι του οι γονείς (Παναγιώτης και Σωτηρία) μάθαιναν τα αποτελέσματα διά τηλεφώνου...
Ο 18χρονος Λαρισαίος πολίστας κατάφερε παράλληλα μοναδικό. Αναδείχτηκε κορυφαίος τερματοφύλακας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος παρά το γεγονός πως προερχόταν από μια σειρά τραυματισμών και... εφτά μαγνητικών τομογραφιών (δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό πέρυσι με την ομάδα του ΝΟΛ στην Α2). «Δούλεψα πάρα πολύ και κατόρθωσα να το ξεπεράσω. Σε αυτό με βοήθησαν πολύ οι προπονητές μου στην Εθνική, ο κ. Δαμάσκος και ο κ. Μπερδές, χωρίς όμως να ξεχάσω τον γυμναστή τον Χρήστο Μπάκα, τον Νίκο Βλαζάκη και φυσικά τον Όμηρο Πολυχρονόπουλο. Πολύτιμη ήταν και η προσφορά του συμπαίκτη μου του Θοδωρή Νούσιου».
Ο ΞΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Συνήθως ένα άθλημα το διαλέγεις γιατί βλέπεις κάποιον μέσα στην οικογένεια σου να το κάνει ή έχεις κάποιον αθλητή ίνδαλμα. Για τον Γιώργο Παπαδογιάννη (που δεν είναι το μόνο παιδί στην οικογένεια αφού έχει και μια μικρότερη αδερφή την Αναστασία) ισχύει το πρώτο και μας το εξήγησε «ο ξάδερφός μου ο Γεράσιμος Μαυρογιάννης έπαιζε πόλο στο ΝΟΛ και τον είχα ακούσει απλά που το έλεγε και μου κίνησε την περιέργεια. Έτσι ξεκίνησα».
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει έξι χρόνια εκ των οποίων τα τέσσερα (!) παίζει στις εθνικές ομάδες. Επόμενος στόχος τώρα είναι να ανήκει και στην εθνική ομάδα των Νέων - Ανδρών για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011. «Μεγάλο μου όνειρο πάντως είναι να παίξω και στην μεγάλη εθνική ομάδα»... λέει με περηφάνια.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΝΟΛ
Φέτος το καλοκαίρι πάντως του πήγαν όλα καλά. Ο νεαρός αθλητής κατάφερε παράλληλα να πετύχει απόλυτα στις εξετάσεις του και να περάσει στο Πολυτεχνείο. Κάτι τέτοιο τον αναγκάζει να βρίσκεται στην Αθήνα και να υπάρχουν νέα δεδομένα για την καριέρα του. Πάντως μέχρι τώρα δεν έχει μιλήσει με κάποιον άνθρωπο του ΝΟΛ και τα πάντα είναι ρευστά για τη νέα σεζόν.
