Δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην Α1 εθνική γυναικών η Ολυμπιάδα για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Το άσχημο ωστόσο ήταν το γεγονός πως δεν μπόρεσε να υποβιβαστεί και με ψηλά το κεφάλι. Η λαρισινή ομάδα δεν κατάφερε να πάρει παραπάνω από τρεις νίκες (οι δύο ήταν με τα Χανιά που δεν κατέβαιναν και μόνο μία με τον Ολυμπιακό Βόλου εκτός έδρας μετράει) και εκτός αυτού δεν κατέστη δυνατόν να κατεβάσει ομάδα στην τελευταία αγωνιστική (έφυγε η Αμπράμζον, τραυματισμένες οι Πόντρουγκ, Παπαθωμά).
Ουσιαστικά είναι ένα τέλος εποχής για το γυναικείο λαρισινό μπάσκετ και το άσχημο είναι πως συμπίπτει με την απαρχή μιας άλλης εποχής. Αυτής της αναγέννησης του Ελληνικού γυναικείου μπάσκετ μέσω του Αθηναϊκού. Ο Αθηναϊκός κατάφερε να κατακτήσει το Eurocup (triple crown αφού πήρε και τους δύο τίτλους στην Ελλάδα) και κάτι τέτοιο σημαίνει πως ίσως αλλάξουν προς το καλύτερο κάποια πράγματα γενικότερα στο χώρο.
Ο ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ Ο ΓΟΛΙΑΘ
Όταν κάνουμε όμως τέτοιου είδους συγκρίσεις (Αθηναϊκού – Ολυμπιάδας) αξίζει να αναφέρουμε και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία. Αυτά του μπάτζετ των δύο ομάδων. Ας ξεκινήσουμε από την Ολυμπιάδα. Η Ολυμπιάδα λοιπόν είχε φέτος ένα μπάτζετ που μετά βίας ξεπερνούσε τις 60.000 ευρώ και τους χορηγούς τους κυνηγούσε με το... δίκαννο.
Από την άλλη ο Αθηναϊκός είχε ένα μπάτζετ που ξεπερνούσε το 1.000.000 ευρώ. Είχε 12 χορηγούς μερικοί εκ των οποίων ήταν πολυεθνικές εταιρίες. Είχε δεκάδες αρωγούς και ουσιαστική στήριξη από τον Δήμο αφού ο πρόεδρος ήταν και δήμαρχος Βύρωνα.
ΣΤΟΧΟΣ ΞΑΝΑ Η ΑΝΟΔΟΣ
Βέβαια στη Λάρισα δεν το βάζουν κάτω. Η «Ε» μίλησε με το διοικητικό Νίκο Γεωργόπουλο και συγκράτησε τα εξής: «Η Ολυμπιάδα είχε μια άσχημη πορεία φέτος. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε με τις φιλότιμες προσπάθειες των λίγων ανθρώπων που ασχολούνται με το γυναικείο μπάσκετ στην πόλη. Έστω και αυτά τα δύο χρόνια που παραμείναμε ήταν μεγάλη επιτυχία για εμάς».
Για την επόμενη σεζόν μας είπε: «Δεν το βάζουμε κάτω. Θα προσπαθήσουμε να επανέλθουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αν είναι δυνατόν ακόμα και του χρόνου. Ήδη έχουμε ξεκινήσει τις συμφωνίες με νεαρές παίκτριες (μια παίκτρια από τη Δάφνη και άλλη μια από την Τρίπολη που βρίσκονται στη Λάρισα για σπουδές) και θα προσπαθήσουμε να βρούμε κι άλλες από τη Θεσσαλία. Σκοπός μας είναι όταν θα ξανανεβούμε να μην στηριζόμαστε μόνο στις ξένες αλλά στον κορμό των Ελληνίδων παικτριών μας».
ΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΤΟΥ 1997
Λίγοι το θυμούνται, ωστόσο η FIBA δεν το ξεχνάει και το αναφέρει σε κάθε σχετικό της αφιέρωμα. Ο λόγος για το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα γυναικών του 1997. Όταν το κλειστό της Νεάπολης ήταν καινούριο η Λάρισα διεκδικούσε κάθε εκδήλωση και μια από αυτές ήταν και το φάιναλ φορ. Σε εκείνο τον τελικό είχαν αγωνιστεί Μπουρζ – Βούπερταλ και νικήτρια ήταν η πρώτη με σκορ 71-52. Ο κόσμος που βρέθηκε στις κερκίδες ήταν 2.500. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει το 7.800. Τόσοι βρέθηκαν στο φάιναλ φορ των προηγούμενων ημερών στη Βαλένθια της Ισπανίας.
Η λίστα με την προσέλευση στους τελικούς της Ευρωλίγκα, όπως τη δημοσιοποίησε η FIBA Europe
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΗ ΘΕΑΤΕΣ
2010 Βαλένθια (Ισπανία) 7.800
2009 Σαλαμάνκα (Ισπανία) 5.000
2008 Μπρνο (Τσεχία) 3.500
2007 Βιτνόγε (Ρωσία) 4.700
2006 Μπρνο (Τσεχία) 4.000
2005 Σαμάρα (Ρωσία) 2.500
2004 Πετς (Ουγγαρία) 5.000
2003 Μπουρζ (Γαλλία) 3.000
2002 Λιεβέν (Γαλλία) 4.500
2001 Μεσίνα (Ιταλία) 3.500
2000 Ρούζεμπεργκ (Σλοβενία) 4.000
1999 Μπρνο (Τσεχία) 2.000
1998 Μπουρζ (Γαλλία) 3.500
1997 ΛΑΡΙΣΑ (ΕΛΛΑΔΑ) 2.500
1996 Σόφια (Βουλγαρία) 2.500
1995 Κανού (Γαλλία ) 5.500
1994 Πόζναν (Πολωνία) 4.500
1993 Λίρια (Ισπανία) 5.000
