Είναι για τους περισσότερους ο κορυφαίος Έλληνας κολυμβητής στην ιστορία του αθλήματος. Ο Σπύρος Γιαννιώτης, γεννήθηκε στο μεγάλο λιμάνι του Λίβερπουλ Αγγλίας και τώρα ζει στο άλλο λιμάνι αυτό του Πειραιά. Είναι αθλητής του Ολυμπιακού και προπονείται καθημερινά μαζί με τον φίλο του τον Λαρισαίο, Δημήτρη Χασιώτη. Και οι δύο ήρθαν από την Αθήνα για τον Αγιόκαμπο θέλοντας να τιμήσουν με την παρουσία τους τον ημιμαραθώνιο που έγινε εκεί. Και οι δύο ωστόσο έκαναν μια απαραίτητη στάση για την «Ε» στην πόλη της Λάρισας.
Σπύρο, από την πισίνα στη θάλασσα...
- Ήταν ομολογουμένως μια μεγάλη αλλαγή, αλλά για μένα ήρθε σταδιακά καθώς ήμουν και στην πισίνα για λίγο διάστημα. Τώρα είμαι μόνο στη θάλασσα και οι διαφορές είναι μεγάλες. Πρέπει να προσέχεις τα ρεύματα, τα χτυπήματα από τους άλλους αθλητές, να κάνεις σωστή διαχείριση δυνάμεων στις μεγάλες αποστάσεις. Είναι πολλά.
* Ήσουν ο πρώτος Έλληνας που πήρε μέρος σε δύο τελικούς σε μια Ολυμπιάδα μετά τον Τσικλητήρα...
- Σπουδαίο κατόρθωμα για έναν αθλητή. Μάλιστα δεν το ήξερα και μου το είπαν μετά τη λήξη πως το πετύχαινα αυτό. Ήμουν και είμαι πολύ υπερήφανος.
- Τι χρειάζεται η κολύμβηση για να βοηθηθεί;
* Την τεχνολογία πρώτα απ’ όλα. Τις υποδομές, τις πισίνες, τα γυμναστήρια και την πολιτεία δίπλα της. Αυτά χρειάζεται η κολύμβηση γιατί το έχει ανάγκη. Περνάει δύσκολες ώρες. Η πολιτεία στερεί πλέον τα προνόμια από τους διακριθέντες αθλητές και έτσι χάνουν το κίνητρο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για το ερασιτεχνικό κομμάτι του αθλητισμού. Επίσης χρειάζεται τις διακρίσεις που θα την κάνουν ακόμα πιο γνωστό άθλημα. Δεν πρέπει να πέσει η κολύμβηση σαν άθλημα. Έχει πολλά να μας δώσει σαν Ελλάδα.
- Είσαι 30 χρονών. Τι στόχους έχεις για τη συνέχεια;
* Σίρουρα θα κολυμπήσω άλλα δύο χρόνια. Θέλω να πετύχω τη συμμετοχή μου στη Σανγκάη και μετά την Ολυμπιάδα του Λονδίνου. Εκεί θα νιώθω σαν το δεύτερο σπίτι μου καθώς η μητέρα μου γεννήθηκε στην Αγγλία. Ποιος ξέρει ίσως και να είναι σημαδιακό. Στη μια την πρωτεύουσα της Ελλάδας τα πήγα τόσο καλά και μπορεί να γίνει το ίδιο και στην πρωτεύουσα της Αγγλίας...
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ
«Η καλύτερή μου στιγμή ήταν αναμφισβήτητα η Ολυμπιάδα του 2004. Συγκλονιστικό ακόμα και τώρα. Θυμάμαι πως ένιωθα πραγματικό δέος επάνω στο βατήρα. Πίστευα πως όλη η κερκίδα ήταν συνεχώς μαζί μου. Τους άκουγα, τους καταλάβαινα.
Η χειρότερη βέβαια ήταν η Ολυμπιάδα του Πεκίνου. Πήγα με τη φιλοσοφία και τη σκέψη να κατακτήσω μετάλλιο και όχι να κοιτάξω να αγωνιστώ και μετά να δω πώς θα τερματίσω. Είχα λάθος τακτική και αυτό το πλήρωσα. Έτσι έμαθα μέσα από τα λάθη μου».
Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΣΙΩΤΗ
Φυσικά τον ρωτήσαμε και για τον συναθλητή του και φίλο του Δημήτρη Χασιώτη: «Είναι πολύ καλός αθλητής. Έχει προσόντα και αν συνεχίσει να δουλεύει έτσι θα πάει πολύ μπροστά. Είναι μακριά από την πόλη του και τους ανθρώπους του και παρόλα αυτά τα καταφέρνει σπουδαία. Μην ξεχνάτε πως όταν κάποιος είναι μακριά από το σπίτι του χάνει πολύ χρόνο και ενέργεια σε άλλα πράγματα εκτός του αγωνιστικού κομματιού. Το ξέρω γιατί το έχω ζήσει. Επίσης είναι ένα παιδί σπάνιου χαρακτήρα».
ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ
Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς το 2000. Ήταν έβδομος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκας το 2001. Το 2003 κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ200μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, ύστερα από 108 χρόνια, ήταν η μία από τις 3 πρώτες ελληνικές παρουσίες σε ολυμπιακούς τελικούς, στις 14 Αυγούστου του 2004. Στα 400μ. ελεύθερο κέρδισε 1 αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005, στην Αλμερία. Στους ίδιους αγώνες κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 1.500μ. ελεύθερο. Toν Ιούλιο του 2006, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υγρού στίβου στη Βουδαπέστη σημείωσε επίδοση 3:51.40, αρκετά πάνω από το πανελλήνιο ρεκόρ (3:48.67).
Το 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο 12ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου, στη Μελβούρνη. Κάλυψε την απόσταση σε 56 λεπτά, 56 δευτερόλεπτα και 6 δέκατα, υστερώντας κατά επτά δεύτερα του νικητή, Γερμανού Τόμας Λουρτς (56:49.6).
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ανοιχτής θάλασσας, που διεξήχθη στην Κίνα, το 2007 κατέκτησε αργυρό μετάλλιο. Επίσης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη στα 5 χλμ. ανοιχτής θάλασσας.
Στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο δεν τα πήγε καλά ενώ πριν από λίγους μήνες στέφθηκε χρυσός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Βουδαπέστη. Με τη σκυταλοδρομία πέντε χιλιόμετρων μαραθώνιας. Ατομικά κέρδισε και το χάλκινο στο αγώνισμα των 5 χιλιομέτρων.
Ο Γιαννιώτης ήταν στον κατάλογο των υποψηφίων για τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου κολυμβητή ανοιχτής θαλάσσης για το 2007.
ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΑΤΟΥΑΖ ΤΟΥ...
Στους αγώνες ο Σπύρος Γιαννιώτης έχει κάποια πράγματα που τον συντροφεύουν διαρκώς και του δίνουν κουράγιο. Είναι τα τέσσερα τατουάζ του που έχουν όλα τον δικό τους συμβολισμό και τη σημασία τους. Το ένα στην μέση του γράφει «You ll never swim alone» και είναι μετατροπή του συνθήματος της ποδοσφαιρικής ομάδας του Λίβερπουλ (μεγάλη του αγάπη άλλωστε) «You ll never walk alone». Το άλλο στο στήθος του είναι ένα έργο του Ντα Βίντσι με στοιχεία του νερού, το άλλο ένα Freestyler από το Σίδνεϊ και το τελευταίο ένα σήμα κουράγιου στο μπράτσο του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΣΙΩΤΗΣ
«Να κάνω υπερήφανη τη Λάρισα»
Μαζί του στον Ολυμπιακό είναι ο Δημήτρης Χασιώτης. Ο μοναδικός Λαρισαίος που πήρε μέρος στο παγκόσμιο της Ρώμης και μετά στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου. Τον ρωτήσαμε για τους άμεσους στόχους του και μας είπε: «Πρωταρχικός στόχος είναι το όριο για τη Σανγκάη. Μέχρι στιγμής δουλεύουμε πολύ καλά και πιστεύω πως είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Μετά θα είναι μια μεταβατική χρονιά. Μια χρονιά προολυμπιακή που χρειάζεται να μπούνε οι βάσεις για το Λονδίνο. Είναι το όνειρό μου».
- Όταν μιλάμε για κολύμβηση στη Λάρισα ενοούμε Δημήτρη Χασιώτη. Σε κάνει ξεχωριστό αυτό;
* Φυσικά και είναι κάτι ξεχωριστό για μένα. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για τη Λάρισα και πολύ ωραίο. Είναι τιμή μου να είμαι Λαρισαίος και να εκπροσωπώ την πόλη μου. Νοιώθω περήφανος να με ρωτάνε από πού είμαι και να λέω πως είμαι από τον κάμπο. Παίρνω δύναμη από την καταγωγή μου.
