Έξι χρόνια και κάτι μήνες έχουν περάσει που ο πρόεδρος της ΑΕΛ εισήλθε στα διοικητικά δρώμενα της ομάδας και μετά το Νίκο Παπανικολάου είναι ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος (και μεγαλομέτοχος της ομάδας) όπου αγωνιστικά κατάφερε να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός κυπέλλου Ελλάδας με μια έξοδο στην Ευρώπη μέσω πρωταθλήματος (5η θέση) και εξωαγωνιστικά συνδέει το όνομά του με την κατασκευή γηπέδου κάτι που πριν μια δεκαετία αποτελούσε όνειρο θερινής νυκτός για όλους.
Ποιος όμως είναι ο λογαριασμός Πηλαδάκη στην εξαετία; Ο Πηλαδάκης η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα τρία χρόνια δεν είχε σημαντικές απώλειες χρημάτων καθώς έφθαναν περίπου τις 600.000 ευρώ ώσπου την τέταρτη χρονιά, ήρθε το μεγάλο χτύπημα ενός ανοίγματος της τάξης των 2.000.000 ευρώ που κάλυψε ο ίδιος από την τσέπη του και υπαίτιος μόνο αυτός δεν ήταν.
Τα επόμενα δύο χρόνια τα οικονομικά ανοίγματα αύξαναν και διαρκώς η ομάδα είχε αρνητικό ισοζύγιο φθάνοντας τη στιγμή αυτή στα 6,5 εκατομμύρια και προκειμένου να πάρει η ομάδα παίκτες εγνωσμένης αξίας αποφάσισε να κάνει περικοπές σε μισθούς αλλά και θέσεις μέσα στην ΠΑΕ.
Τα 6,5 εκατομμύρια ευρώ αφορούν καθαρά το αγωνιστικό μέρος της ΠΑΕ ΑΕΛ ενώ θα πρέπει να προσθέσουμε και τα 45 εκατομμύρια ευρώ που αφορούν την επένδυση του γηπέδου εκ των οποίων μέχρι τώρα έχουν δοθεί 30 εκατομμύρια ευρώ καθώς οι εμπορικοί χώροι και ο περιβάλλων θα κατασκευαστεί από τον Φεβρουάριο του 2011 και μετά.
Από δω και πέρα γεννάται το ερώτημα πόσο θα αντέξει ο Πηλαδάκης στην χρηματοδότηση της ομάδας καθώς είναι γνωστό ότι όλες οι επιχειρηματικές δραστηριότητες παρουσιάζουν μια κάμψη.
Δεν φθάνει το οικονομικό άνοιγμα αλλά πλέον μετράει και υστέρηση εσόδων σημαντικών για τη νέα περίοδο καθώς δεν υπάρχει χορηγός φανέλας (τα έσοδα πέρυσι ήταν 300.000 ευρώ), μέχρι τώρα δεν έχει ανακοινωθεί κανένας υποστηρικτής(η τιμή καθενός φθάνει τα 100.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ) αλλά και μια μόνο θύρα έχει ονομαδοτηθεί(το κόστος από κάθε ονομασία φέρνει έσοδα στην ΠΑΕ ΑΕΛ 60.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ). Γενικά οι χορηγίες φέτος δείχνου να έχουν μια πτώση.
Από την άλλη το όριο που είχε τεθεί ανεπίσημα στις πωλήσεις των διαρκείας εισιτηρίων ήταν περίπου στις 7.500 και μέχρι τώρα επίσημα έχουν πληρωθεί 3.120 ενώ υπάρχουν κρατήσεις για άλλα 632. Το νούμερο των 4.000 φαίνεται εφικτό αλλά όχι κοντά στο στόχο της ΠΑΕ. Τώρα πλέον προσπαθεί να γίνει μια αναπροσαρμογή στόχων στα έσοδα, με 6.500 νούμερο που φαίνεται απλησίαστο. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΠΑΕ Κωστής Πηλαδάκης απορεί πώς ο Άρης και ο ΠΑΟΚ φθάνουν σε νούμερα άνω των 10.000 εισιτηρίων ενώ αντίθετα με την ΑΕΛ που κάνει μεταγραφικές υπερβάσεις δεν δείχνει να ανεβαίνει σε νούμερα. Ίσως μια δικαιολογία είναι η τριετία αλλά το πρότζεκτ του γηπέδου είναι δύσκολο να βγει.
Υστέρηση εσόδων λοιπόν σε όλους τους τομείς ενώ μόνη παρηγοριά είναι οι σουίτες που έχουν διατεθεί 14 ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι όλες οι κοντινές στην προεδρική έχουν κλείσει και το περίεργο είναι ότι αδιάθετες είναι οι θεωρητικά φθηνές(τιμές μέσο όρο 28.000 ευρώ για κάθε χρόνο για δώδεκα άτομα).
Δεν γνωρίζουμε αν ο Πηλαδάκης αποφασίσει να εξωτερικεύσει στην εποχή που τα οικονομικά νούμερα (λόγω της εισόδου στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ουσιαστικά κυβερνάει τη χώρα) τα οικονομικά νούμερα της ΑΕΛ με αναλυτικό προϋπολογισμό.
Πάντως αυτή τη στιγμή ο προβληματισμός υπάρχει για την αύξηση των εξόδων και την υστέρηση των εσόδων και ο κίνδυνος να δημιουργηθεί σε περίπτωση που η ομάδα δεν πάει και πολύ καλά μια «μαύρη τρύπα» είναι ορατός. Η βοήθεια από τους Λαρισαίους είναι περιορισμένη και ο λόγος είναι η επιχειρηματική αβεβαιότητα που υπάρχει στη χώρα μας καθώς σίγουρα όλοι επικροτούν τον σχεδιασμό της ομάδας.
