Η κόντρα των ελληνικών κυβερνήσεων με την ΕΠΟ και κατ΄επέκταση με τις δύο παγκόσμιες αρχές του ποδοσφαίρου κρατάει εδώ και δεκαετίες. Δεν έχει κομματικό χαρακτήρα, αφού πλέον και οι τρεις παρατάξεις που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας στη μεταπολίτευση, έχουν συγκρουστεί με τη FIFA και την UEFA επιδιώκοντας να διορθώσουν τα "κακώς κείμενα" στο δημοφιλέστερο άθλημα στην Ελλάδα.
ΚΟΝΤΡΑ Νο1 - 1979
Η αρχή έγινε με το νόμο 789/1979 την εποχή που το ποδόσφαιρο πέρασε στη σφαίρα του επαγγελματισμού. Τότε, βέβαια, οι διεθνείς συνομοσπονδίες δεν είχαν "οχυρωθεί" ακόμα με νομοθεσία που να διασφαλίζει την αυτονομία και την αυτοδιοίκηση των εθνικών ομοσπονδιών-μελών τους. Η νομοθεσία προσδιόριζε με σαφήνεια τη διάρθρωση της ΕΠΟ στο πλαίσιο της "εναρμόνισης του δημοσίου συμφέροντος με τις οικονομικές και εμπορικές απαιτήσεις των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων". Ηταν μία ευθεία παρέμβαση της Πολιτείας σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως "αυτοδιοίκητο" και πέρασε χωρίς αντιδράσεις, κυρίως γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε άμεση εξάρτηση από τις κρατικές επιχορηγήσεις.
ΚΟΝΤΡΑ Νο2 - 1993
Τα πράγματα άλλαξαν τη δεκαετία του 1990. Η ποδοσφαιρική Ελλάδα είχε βγει από μια δύσκολη περίοδο με έξαρση της βίας, αλλά και το σκάνδαλο Κοσκωτά με αρκετές υποψίες για στημένους αγώνες. Το 1993 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αποπειράθηκε να περάσει νομοσχέδιο το οποίο περιλάμβανε αλλαγές στον τρόπο επιλογής και ορισμού των διαιτητών και των πειθαρχικών επιτροπών. Η ΕΠΟ απευθύνθηκε στην FIFA ζητώντας η ίδια τον αποκλεισμό της (!) ως μέσο πίεσης της ελληνικής κυβέρνησης. Η FIFA ακολούθησε αυτόν το δρόμο. Εκανε λόγο για "υπερβολική κρατική παρέμβαση" και απείλησε να αποκλείσει την Ελλάδα από την τελική φάση του Μουντιάλ 1994, του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στο οποίο θα μετείχε η "γαλανόλευκη". Δεν χρειάστηκε να φτάσουμε ως εκεί, αφού το σχετικό νομοσχέδιο δεν πέρασε ποτέ την... πόρτα της Βουλής.
ΚΟΝΤΡΑ Νο3 - 2001
Για ακόμα μία φορά η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει ότι χρειάζονται ριζικές τομές στο χώρο του ποδοσφαίρου και εκπονεί το Εθνικό Αθλητικό Νομοσχέδιο. Ουσιαστικά επρόκειτο για τροποποίηση του αθλητικού νόμου, με δημιουργούς τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο και τον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Φλωρίδη. Η υπόθεση έχει πολλά κοινά στοιχεία με το "νομοσχέδιο Κοντονή" καθώς προέβλεπε παρεμβάσεις στις επιτροπές, την εκλογική διαδικασία, αλλά και θέματα ασυμβίβαστου για τα μέλη της ΕΠΟ. Η FIFA έστειλε αυστηρή προειδοποιητική "βολή" με επιστολή της που καλούσε την ελληνική κυβέρνηση "να σταματήσει αμέσως να εμπλέκεται στις υποθέσεις της ΕΠΟ" τον Μάρτιο του 2001. Ηταν η πρώτη φορά που η Παγκόσμια Ομοσπονδία έστειλε τελεσίγραφο στην Ελλάδα, μέχρι τις 30/3/2001 να έχει αποσύρει το νομοσχέδιο, αλλιώς θα "αναγκαστεί να αποκλείσει την ΕΠΟ από όλες τις διεθνείς δραστηριότητες, με άμεση ισχύ".
Το ραντεβού της... αποκλιμάκωσης έγινε στις 30 Απριλίου 2001 στη Ζυρίχη, ανάμεσα στον Γ.Φλωρίδη και τον Σεπ Μπλάτερ, παρουσία της Αννας Διαμαντοπούλου που τότε ήταν Επίτροπης Ανταγωνισμού στην Κομισιόν. Η FIFA έδωσε διορία τριών μηνών στην Πολιτεία να ρυθμίσει τις διαφορές της με την ΕΠΟ, σεβόμενη αφενός την κυβερνητική πολιτική για τον αθλήτισμό, αφετέρου το καταστατικό της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας. Το Αύγουστο ανακοινώθηκε ότι επήλθε συμφωνία, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι θα προχωρήσει σε νέο νομοσχέδιο έως τον Ιανουάριο του 2002, με γνώμωνα πάντα τους διεθνείς κανονισμούς. Ουσιαστικά, δεν άλλαξε τίποτα καθώς δεν πέρασε καμία από τις αρχικές προτάσεις που προέβλεπαν αλλαγές στη δομή της ΕΠΟ.
ΚΟΝΤΡΑ Νο4 - 2006 ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ GREXIT
Χωρίς να προλάβουμε να το καταλάβουμε, η Ελλάδα βρέθηκε έξω από τον Παγκόσμιο Ποδοσφαιρικό χάρτη για λίγες ημέρες, τον Ιούλιο του 2006! Η κυβέρνηση ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και ο τότε αρμόδιος υφυπουργός, Γιώργος Ορφανός, επεδίωξαν (ξανά) να βάλουν το "μαχαίρι στο κόκκαλο" με παρεμβάσεις στον τρόπο λειτουργίας της ΕΠΟ. Το νέο αθλητικό νομοσχέδιο προέβλεπε ότι σε διάστημα έξι μηνών όλες οι αθλητικές ομοσπονδίες θα πρέπει να τροποποιήσουν το καταστατικό τους, το οποίο στη συνέχεια θα πρέπει να εγκριθεί από τον αρμόδιο υπουργό. Υπουργός Πολιτισμού, δηλαδή προϊστάμενος του κ. Ορφανού, ήταν ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής. Η ΕΠΟ αγνόησε επιδεικτικά τις εντολές της κυβέρνησης και διενήργησε εκλογές στις οποίες επανεξελέγη ο Βασίλης Γκαγκάτσης. Ο Ορφανός "απάντησε" με διακοπή της χρηματοδότησης της Ομοσπονδίας και ο... πόλεμος είχε αρχίσει.
Η υπόθεση της Ελλάδας βρέθηκε στην κορυφή της ατζέντας της FIFA και της UEFA που τον Ιούλιο ανακοίνωσε τον εξοβελισμό της ΕΠΟ από τους κόλπους της και τον αποκλεισμό όλων των ελληνικών συλλόγων. Οκτώ ημέρες μετά, στο θερινό τμήμα της βουλής πέρασε τροπολογία που εξαιρούσε την ΕΠΟ από το νέο αθλητικό νομοσχέδιο, επαναφέροντας ουσιαστικά την κατάσταση στο "χθες" και ακολούθησε η άρση του αποκλεισμού.
ΚΟΝΤΡΑ Νο5 - 2015
Στους πρώτους δύο μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αντιμέτωπη με πολλά και σοβαρά κρούσματα γηπεδικής βίας, κι ενώ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι νομικές διαδικασίες για τα σκάνδαλα των περασμένων ετών. Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, επιλέγει το δρόμο της ευθείας σύγκρουσης με το ποδοσφαιρικό κατεστημένο, καταθέτοντας στη Βουλή νομοσχέδιο που καταργεί το αυτοδιοίκητο. Εν μέσω αντιδράσεων, η ΕΠΟ ενημερώνει τις ανώτατες αρχές και στις 22 Απριλίου η FIFA και η UEFA σε κοινή τους επιστολή καλούν την ελληνική κυβέρνηση να αποσύρει την επίμαχη διάταξη. «Διαφορετικά, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να παραπέμψουμε το θέμα στις αρμόδιες πειθαρχικές επιτροπές προκειμένου να επιβάλουν κυρώσεις, μεταξύ των οποίων ο αποκλεισμός της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας». Ο Στ. Κοντονής απαντά "δεν δεχόμαστε απειλές" και η συνέχεια... επί της οθόνης.
Εν κατακλείδι, το ποδοσφαιρικό ΕXIT σε κάθε χώρα, ουσιαστικά αποτελεί "Δαμόκλειο Σπάθη" την οποία οι αρχές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου χρησιμοποιούν ως πρώτο και καταλυτικό επιχείρημα, κάθε φορά που διαπιστώνουν κρατική παρέμβαση στην αυτονομία μιας εθνικής Ομοσπονδίας. Η Ιστορία όμως δείχνει ότι επί της ουσίας δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ, στις δεκάδες περιπτώσεις ανά τον κόσμο όπου παρενέβησαν η FIFA και η UEFA. Οι αποκλεισμοί που επιβάλλονται διαρκούν από μερικές ημέρες (Ελλάδα, 2006) έως μερικές εβδομάδες (Ιράν 26 Νοεμβρίου-17 Δεκεμβρίου 2006), δεν επηρεάζουν ποτέ την εύρυθμη λειτουργία ή τα έσοδα των εγχώριων συλλόγων και στο τέλος η λύση προκύπτει πάντοτε μέσα από διαπραγματεύσεις.
