Του Άρη Γκουτρουμάνη
Τα μαλλιά στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ υπόθεση της πλάκας. Κάποιοι μάλιστα δημιούργησαν έναν ολόκληρο θρύλο γύρο από το θέμα της κόμης και έχτισαν το δικό τους μάρκετινγκ, όπως ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, που ήταν πρώτο θέμα παγκοσμίως (ιδιαίτερα δε όταν αποφάσισε να κάνει τα μαλλιά του αλά μόικαν), ενώ κάποιος άλλος ο Αμερικανός Τρόι Πολαµαλού των «Ρittsburgh Steelers» έχει να κόψει το μαλλί του από το 2000 καθώς η εταιρία «Ρrocter & Gamble», που χρησιμοποιεί τον 29χρονο ποδοσφαιριστή για την προώθηση σαμπουάν της, ασφάλισε τα μαλλιά του έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων!
Όλο αυτό το σκηνικό αντανακλά στον κόσμο που θέλοντας και μην ταυτίζεται με την κόμη του ποδοσφαιριστή αφού τα μαλλιά έχουν το δικό τους συμβολισμό για τους «φαν» της στρογγυλής θεάς. Άλλωστε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον Βαλντεράμα ή τον Μπράιτνερ με ζελέ και «καρφάκια» ή τον Σισέ μακρυμάλλη;
Σήμερα στο χώρο του ποδοσφαίρου υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη κόμη τους. Κυρίως στα δυνατά πρωταθλήματα της Ευρώπης αλλά γιατί όχι και στα ερασιτεχνικά. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο είναι πραγματικότητα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Χάλκης, Θανάσης Μπακαλούλης ή αλλιώς «ο Sandro της Λάρισας» αφού η ιδιαίτερη κόμη του παραπέμπει στον βραζιλιάνικης καταγωγής ποδοσφαιριστή της Τότεναμ.
« Όταν ξεκίνησα την προετοιμασία με τον Ηρακλή είχα μία λωρίδα αλά Σισέ και όλοι στην προπόνηση με φώναζαν Σισέ. Είναι κάτι που το κάνω για μένα. Μπορεί να ξυπνήσω αύριο το πρωί και τα ξυρίσω όλα» επισημαίνει στην «Ε» ο αμυντικός των «κυανολεύκων» και προσθέτει: «Δεν έχω κάποιο πρότυπο. Δεν θέλω να δείχνω σαν κάποιον επώνυμο ποδοσφαιριστή. Από μικρός είχα θέμα με τα μαλλιά. Έκανα πάντα σχέδια στο κεφάλι. Έχω να πάω στον κουρέα τα τελευταία οκτώ χρόνια. Κάθομαι στον καθρέπτη και τα κάνω μόνος μου. Δηλαδή τον Βραζιλιάνο Sandro ούτε που τον είχα δει».
-Είσαι άνθρωπος που παθιάζεσαι με τη μόδα;
«Δεν θα το έλεγα αυτό. Ακολουθώ τη μόδα όπως κάθε νέος σ’ αυτή την ηλικία άλλωστε. Δεν είμαι δηλαδή «fashion victim». Το ντύσιμό μου είναι σπορ. Ούτε κουστούμι θα βάλω ούτε πουκάμισο για να πάω στο κλαμπ».
-Στην προσωπική σου ζωή, στις συναναστροφές σου με τους φίλους σου προσπαθείς να είσαι και εκεί ξεχωριστός;
«Δεν προσπαθώ να είμαι ξεχωριστός αλλά πάντα ήμουν στο επίκεντρο γιατί έκανα πολλές πλάκες στους φίλους μου, ήμουν πειραχτήρι και γενικά τους έκανα όλους να γελάν».
-Πώς το σχολιάζουν οι συμπαίκτες σου;
«Τις προάλλες με το σχόλιο της «Ε» ο προπονητής έκοψε το κομμάτι της εφημερίδας και έγραψε από πάνω: Όταν είσαι ομορφάντρας σε κυνηγάνε τα ΜΜΕ. Καταλαβαίνεις τι επακολούθησε στην προπόνηση. Μεγάλη πλάκα».
-Οι αντιδράσεις και τα σχόλια του κόσμου και των αντιπάλων;
«Οι αντιδράσεις θα έλεγα είναι ποικίλες. Ακούς διάφορα. Και θετικά και αρνητικά».
-Έχεις δεχθεί δυσμενή σχόλια;
«Μόνο από άτομα που δεν με γνωρίζουν. Για παράδειγμα: Ποιος είναι αυτός με το ξυρισμένο το μαλλί, είναι αλήτης κ.λπ. Αυτά όμως δεν τα δίνεις σημασία γιατί για να γυρίσει κάποιος και σε πει ότι είσαι αλήτης μόνο και μόνο για το μαλλί μάλλον είναι στενόμυαλος. Τι να κάνω; Να μαλώσω με τον άλλον επειδή δεν του αρέσει το κούρεμά μου;».
-Σκέφτεσαι να το αλλάξεις ή θα το διατηρήσεις μέχρι τέλος της σεζόν;
«Θα το κρατήσω. Ίσως να το χρωματίσω λίγο αργότερα».
-Σε βοηθάει ψυχολογικά; Πώς επιδρά σ’ εσένα;
«Δεν νιώθω κάτι το ιδιαίτερο γιατί μπορεί να σηκωθώ αύριο το πρωί να κοιταχτώ στον καθρέπτη κάτι να μην μου αρέσει και να το ξυρίσω. Το κάνω για μένα για κανέναν άλλον».
-Τι εντύπωση προκαλεί στο αντίθετο φύλο;
«Οι μεγαλύτερες γυναίκες όπως η μητέρα μου και οι φίλες της μου λένε: είσαι ωραίο παιδί άσε τα μαλλάκια σου να μεγαλώσουν να βγουν φυσιολογικά κ.λπ. Στις μικρότερες ίσως να τις αρέσει. Μου έχει τύχη να είμαι σε μαγαζί και να έχει έρθει μία άγνωστη και να με χαϊδεύει το κεφάλι. Έχει συμβεί κι αυτό».
-Τι απαντάς στην ερώτηση: κάνει το μαλλί τον ποδοσφαιριστή;
«Φυσικά όχι. Ούτε τα μαλλιά ούτε τα τατουάζ κάνουν τον ποδοσφαιριστή. Ο ποδοσφαιριστής φαίνεται μέσα στο παιχνίδι. Φυσικά ανέκαθεν μεγάλα ονόματα στο χώρο προσπαθούσαν να καθιερώσουν μόδα με την κόμη τους. Μπορούσαν και το έκαναν. Ο Μπέκαμ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και ακολούθησαν κι άλλοι».
