Του Κ. Γκιάστα
Στην Ελλάδα της κρίσης πλέον κάνουν την εμφάνισή τους τα αποτελέσματα από τα «κουσούρια» της πρόσφατης εικονικής ευημερίας. Σχεδόν όλα τα κολυμβητήρια της χώρας πέρυσι τον χειμώνα αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα.
Ακόμα και σε αυτό που προπονούνται οι Εθνικές ομάδες στον Άγιο Κοσμά οι πισίνες είναι βρόμικες. Εκεί μέσα όμως προπονούνται «καθαρά» ταλέντα που πλέον επιλέγουν τα πανεπιστήμια από τον πρωταθλητισμό.
Ένα από αυτά είναι και ο Λαρισαίος πολίστας, Τριαντάφυλλος Παπαδόπουλος. Ο 17χρονος αθλητής του ΝΟΛ πήρε μέρος στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Εφήβων που ολοκληρώθηκε στη Γαλλία πριν από μερικές ημέρες.
Ο Τριαντάφυλλος Παπαδόπουλος μίλησε στην «Ε» γι’ αυτά που έζησε στην Γαλλία, για το άθλημα του πόλο τόσο στην Λάρισα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα τα προβλήματα αλλά και για το αν γίνεται να συνδυαστούν σπουδές και πρωταθλητισμός.
Αρχικά μας μίλησε για τη συμμετοχή του: «Αυτή δεν ήταν η πρώτη μου φορά που έπαιξα με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας. Νωρίτερα αγωνίστηκα με την Εθνική Παίδων στην Τουρκία και στη Σερβία σε δύο τουρνουά ενώ με την Εθνική Εφήβων έχω δικαίωμα να παίξω ακόμα έναν χρόνο», είπε και συνέχισε μιλώντας για το τι έγινε στη Γαλλία.
Ο Παπαδόπουλος σκόραρε 3 γκολ κόντρα στη Λευκορωσία, δύο γκολ κόντρα στη Ρωσία και ένα γκολ κόντρα στην Ισπανία.
-Στην κρίσιμη μάχη, όμως, με τη Σλοβακία ηττηθήκατε και μείνατε εκτός τετράδας. Τι έφταιξε;
* Στο ματς με τη Σλοβακία έφταιξε η χαλαρότητα. Δεχθήκαμε 4 γκολ και βάλαμε μόνο δύο. Αμυντικά ήμασταν καλοί αλλά στην επίθεση δεν μπορούσαμε να βρούμε λύσεις. Μετά κερδίσαμε εύκολα τα υπόλοιπα ματς αλλά δίχως όρεξη.
- Σε γενικές γραμμές δηλαδή η ένατη θέση ήταν αποτυχία;
*Δυστυχώς ναι. Η ομάδα μας πήγαινε για μετάλλιο. Είναι χαρακτηριστικό πως στη Σύρο λίγο νωρίτερα είχαμε φέρει ισοπαλία με την Ιταλία που στη Γαλλία βγήκε πρώτη.
Για μένα ωστόσο ήταν πολύ καλή εμπειρία, υπήρχε υψηλό επίπεδο και σίγουρα θα το θυμάμαι. Αν και η κούραση ήταν μεγάλη από την προετοιμασία σίγουρα επέστρεψα καλύτερος παίκτης. Προσωπικά κλήθηκα να καλύψω κενά αλλά παρόλα αυτά η ομάδα μπορούσε να πάει και πιο ψηλά.
- Τι σχέδια έχεις για το μέλλον όσον αφορά στην Εθνική;
* Έχουμε μπροστά μας το Πανευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο που κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει το Δεκέμβρη στην Αυστραλία. Εγώ προσωπικά όμως είναι δύσκολο να πάρω μέρος γιατί το πιθανότερο είναι να αφοσιωθώ στα μαθήματα. Φέτος είμαι Γ’ Λυκείου και έχω σαν στόχο να περάσω στην Αρχιτεκτονική.
- Μπορεί να συνδυαστεί το πόλο και γενικότερα ο πρωταθλητισμός με το πανεπιστήμιο;
* Είναι δύσκολο. Ένας αθλητής που παίζει στην Α1 σε ομάδα υψηλού επιπέδου να θέλει και να τελειώσει και το πανεπιστήμιο στην ώρα σου δεν γίνεται. Πρέπει να διαλέξεις ένα από τα δύο.
- Φέτος έπαιξες ολόκληρο πρωτάθλημα με τον ΝΟΛ. Σε ένα πρωτάθλημα μάλιστα που έγινε σε μερικά Σαββατοκύριακα. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό.
* Σίγουρα ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα χρόνια. Θα θέλαμε να γίνεται με αγωνιστικές αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων έγινε σε μερικά Σαββατοκύριακα. Αν υπολογίσεις και την ταλαιπωρία, η δυσκολία ήταν μεγάλη.
Παρόλα αυτά ήρθε η σωτηρία και ήταν μια μεγάλη ευτυχία για όλους.
- Τι πρέπει να γίνει για να έχει μέλλον ο ΝΟΛ και ένας επαρχιακός σύλλογος γενικά;
* Αρχικά πρέπει να βρεθούν χρήματα για να είναι ανοιχτή η πισίνα. Από την πλευρά του ο ΝΟΛ και ο κάθε σύλλογος οφείλει να βασιστεί στις υποδομές. Αυτό το έδειξε η Βουλιαγμένη. Αυτό πρέπει να γίνεται συνέχεια.
Επίσης ένα ακόμα πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σύλλογοι για να είναι βιώσιμοι και παραγωγικοί είναι το θέμα των προνομίων. Πρέπει να δοθεί μια λύση. Έχουν χαθεί τα κίνητρα. Γι’ αυτό και υπάρχουν μεγάλες απώλειες. Όπως και εγώ έτσι και τα περισσότερα παιιδιά επιλέγουν πανεπιστήμιο από Εθνική ομάδα. Επίσης υπάρχει αδιαφορία από την πολιτεία. Σε βρόμικες πισίνες κάναμε προετοιμασία στον Άγιο Κοσμά με μεγάλες ελλείψεις. Την ίδια πισίνα χρησιμοποιούσε σχεδόν 10 ομάδες την πισίνα και παλεύαμε σε όλα αυτά να βρούμε ώρες προπόνησης και χωρίς χημικό έλεγχο.
Αυτός ήταν λοιπόν ο Τριαντάφυλλος Παπαδόπουλος. Ένα από τα καθαρά ταλέντα που αναγκάζονται όμως να προπονούνται σε... βρόμικες πισίνες. Η Ελλάδα και τα παιδιά της. Μια σχέση αγάπης και μίσους συνάμα.
