Για δεύτερη φορά, μετά το 1964, το Τόκιο ανέλαβε να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς η υποψηφιότητα από την Ιαπωνία κέρδισε αυτές της Κωνσταντινούπολης και της Μαδρίτης. Κατά την 125η Σύνοδο της ΔΟΕ στο Μπουένος Άιρες, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Κινήματος δρ. Ζακ Ρογκ, ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, που ολοκληρώθηκε σε δύο γύρους (αλλά και με μια ενδιάμεση) και έδωσε στο Τόκιο το «χρίσμα» για τη διεξαγωγή των Αγώνων της 32ης Ολυμπιάδας.
Κατά τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, το Τόκιο απέσπασε 42 ψήφους, ενώ Κωνσταντινούπολη και Μαδρίτη ισοψήφισαν με 26. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διεξαχθεί μια ενδιάμεση ψηφοφορία ανάμεσα στις δύο πόλεις, ώστε να αποκλειστεί η μια. Η τουρκική πόλη πήρε 49 ψήφους, η ισπανική πρωτεύουσα πήρε 45 κι έτσι αποχώρησε από τη συνέχεια της διαδικασίας.
Στον β' γύρο το Τόκιο υπερίσχυσε με 60 ψήφους, έναντι 36 της Κωνσταντινούπολης, για την οποία ήταν η τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια, μετά το 2000 και το 2008, όπως και για τη Μαδρίτη που είχε επιχειρήσει το 2012 και το 2016, αλλά και πολύ παλαιότερα, το 1972. Να σημειωθεί ότι υποψηφιότητα για τους Αγώνες του 2020, είχαν δηλώσει αρχικά άλλες δύο πόλεις, η πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, το Μπακού και του Κατάρ, η Ντόχα, οι οποίες όμως αποκλείστηκαν πολύ πριν φτάσει η προχθεσινή Σύνοδος της ΔΟΕ και η τελική διαδικασία.
«ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ»
«Πρωτεύουσα της Ανατολής», είναι μία από τις ερμηνείες της λέξης Τόκιο, που χρησιμοποιήθηκε από τους Ιάπωνες, προκειμένου να μετονομασθεί η πόλη Εντο. Αυτό ήταν το όνομα της διοργανώτριας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020, μέχρι το 1868, οπότε και ο Αυτοκράτορας αποφάσισε να «μεταφέρει» την πρωτεύουσα από το Κιότο, στο αρχαίο χωριό, που είχε ως κύριο και βασικό προϊόν, το ψάρεμα. Φυσικό επόμενο της επιλογής του Αυτοκράτορα, ήταν η διαρκής ανάπτυξη της πόλης, μέχρι τις ημέρες μας, όπου συμπεριλαμβάνεται σε μία από τις σημαντικότερες Μητροπόλεις του πλανήτη, σε όλα τα επίπεδα.
Πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, πλέον, το Τόκιο κατοικείται από 13,23 εκατομμύρια ανθρώπους και εκτείνεται σε περίπου 2.188 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το καλοκαίρι, οπότε και θα διεξαχθεί η κορυφαία διοργάνωση της υφηλίου, το κλίμα είναι συνήθως υγρό και ζεστό. Βρίσκεται πολύ κοντά στο κύριο νησί της Ιαπωνίας, Χονσού, στην περιοχή Κάντο και θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για δεύτερη φορά, μετά το 1964.
Το σύνθημα των διοργανωτών είναι «Ανακάλυψε το αύριο», ενώ ένα από τα χαρακτηριστικότερα οικονομικά στοιχεία που άπτονται της υποψηφιότητας που έθεσαν οι Ιάπωνες, είναι το γεγονός ότι έχουν ήδη καταθέσει σε τραπεζικό ίδρυμα 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ, που -μεταξύ άλλων- θα χρησιμοποιηθούν για τους Αγώνες.
Το Τόκιο «προσφέρει» στους επισκέπτες του, ένα εξαιρετικά ασφαλές οδικό δίκτυο, οικονομικές και κατασκευαστικές υπηρεσίες υψηλοτάτου επιπέδου, ενώ αξίζει να σημειωθεί, ότι το 85% των εγκαταστάσεων, βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 8 χιλιομέτρων από το «αθλητικό χωριό». Στον προγραμματισμό για την κορυφαία διοργάνωση, έχουν συμπεριληφθεί 35 Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ενώ το Εθνικό στάδιο θα κοστίσει περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ και θα είναι χωρητικότητας 80.000 θεατών.
Η Ιαπωνία έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1912 και κατέκτησε τα πρώτα μετάλλια (δύο ασημένια στο τένις) το 1920 στην Αμβέρσα. Το 1928 κατέκτησε τα πρώτα χρυσά μετάλλια με τον Μίκιο Οντα στο τριπλούν και με τον Γιοσιγούκι Τσουρούτα στην κολύμβηση (200μ. πρόσθιο). Κορυφαίος στην ιστορία Ιάπωνας Ολυμπιονίκης είναι ο γυμναστής Σαβάο Κάτο, ο οποίος το 1968, το 1972 και το 1976 κατέκτησε συνολικά 12 μετάλλια, εκ των οποίων τα 8 χρυσά.
Το 1936 η ΔΟΕ ανέθεσε στο Τόκιο τους Αγώνες του 1940 και θα ήταν η πρώτη φορά που θα διεξάγονταν σε ασιατικό έδαφος. Μάλιστα, οι Ιάπωνες ανέλαβαν και το βάρος των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, που θα γίνονταν στο Σαπόρο. Όμως το 1937, τη χρονιά που απεβίωσε ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν, άρχισαν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στην Ιαπωνία και την Κίνα. Έτσι, η ιαπωνική κυβέρνηση σταμάτησε τη χρηματοδότηση των έργων και λίγο καιρό αργότερα αποφάσισε να «επιστρέψει» στη ΔΟΕ και τις δύο Ολυμπιακές διοργανώσεις, με αυτή του 1940 να μην διεξάγεται τελικά ποτέ, λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Δύο δεκαετίες αργότερα, το Τόκιο ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 και ήταν η πρώτη φορά που διεξήχθησαν επί ασιατικού εδάφους, ενώ το 1972 το Σαπόρο φιλοξένησε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες (επίσης οι πρώτοι που έγιναν στην Ασία) και το 1998 τους φιλοξένησε το Ναγκάνο.
Το Τόκιο έγινε η πέμπτη πόλη, που θα φιλοξενήσει Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, περισσότερες από μια φορά, μετά την Αθήνα (1896, 2004), το Παρίσι (1900, 1924), το Λονδίνο (1908, 1948, 2012) και το Λος Αντζελες (1932, 1984).
Η ΠΑΛΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΘΛΗΜΑ
Μετά τη χθεσινή απόφαση της Συνόδου της ΔΟΕ για παραμονή της πάλης στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, οριστικοποιήθηκαν τα 28 αθλήματα που θα διεξαχθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, τους οποίους ανέλαβε χθες το Τόκιο. Η λίστα είναι η ίδια με εκείνη των Αγώνων που θα γίνουν το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Αναλυτικά τα 28 αθλήματα του Ολυμπιακού προγράμματος: τοξοβολία, στίβος, υγρός στίβος (κολύμβηση, υδατοσφαίριση, συγχρονισμένη κολύμβηση, καταδύσεις), μπάντμιντον, μπάσκετ, πυγμαχία, κανόε καγιάκ (σπριντ και σλάλομ), ποδηλασία (δρόμου, πίστας, BMX, ορεινή), ιππασία, ξιφασκία, γκολφ, γυμναστική (ενόργανη, ρυθμική, τραμπολίνο), χάντμπολ, χόκεϊ επί χόρτου, τζούντο, μοντέρνο πένταθλο, κωπηλασία, ράγκμπι (επτά παικτών), ιστιοπλοϊα, ποδόσφαιρο, σκοποβολή, πινγκ πονγκ, ταεκβοντό, τένις, τρίαθλο, βόλεϊ (σάλας και μπιτς Βόλεϊ), αρση βαρών, πάλη
