Του Πέτρου Κρίκη, δημοτικού συμβούλου Λάρισας Λαϊκή Συσπείρωση
Όταν το 2008 η κυβέρνηση της ΝΔ με την στήριξη ΠαΣοΚ, ΛΑΟΣ, αλλά και με τις «πλάτες» των εκλεγμένων και του ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική διοίκηση παραχωρούσαν την «προίκα» των 143,5 στρ για την κατασκευή «γηπέδου-μαγαζιού» στον επιχειρηματία της ΠΑΕ ΑΕΛ, το ΚΚΕ έθετε στο λαό της πόλης ένα καίριο ερώτημα «γήπεδο από ποιον και για ποιον;» Οι εξελίξεις στο θέμα ΑΕΛ ΑΡΕΝΑ, επιβεβαιώνουν τη θέση που εξ’αρχής πήρε το ΚΚΕ, ότι το γήπεδο δεν θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες για άθληση αλλά τα επιχειρηματικά συμφέροντα που ανέλαβαν την εκμετάλλευσή του για 50 χρόνια.
Η πρόσφατη ανακοίνωση της «Γήπεδο Α.Ε.» και προέδρου της και πρώην ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΛ κ. Πηλαδάκη, καταδεικνύουν ορισμένα συμπεράσματα.
1ον Επιβεβαιώνουν ότι μπροστά στα επιχειρηματικά συμφέροντα μόνο προσχήματα αποτελούν η ιστορικότητα ομάδων, τα δικαιώματα τους και των φιλάθλων τους.
2ον Οι ανταγωνισμοί και ο πόλεμος συμφερόντων ανάμεσα στο «νυν» και το «πρώην» αφεντικό της ΑΕΛ που εκτυλίσσεται το τελευταίο διάστημα με αφορμή το AEL F.C. Arena, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
3ον Αποτελεί ψέμα ο ισχυρισμός της εταιρίας ότι δεν βοηθήθηκε από το αστικό κράτος. Την ΠΑΕ ΑΕΛ την «προίκισαν» με 143,5στρ και με τους νόμους της χρήσης γης, οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ με την στήριξη του ΛΑΟΣ αλλά και με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και τα ήξεις αφίξεις του.
Όλο το προηγούμενο διάστημα με ευθύνη της δημοτικής αρχής της ΝΔ αλλά και των παρατάξεων των κκ Σάπκα-Σούλτη (ΠαΣοΚ) – Καλογιάννη (ΣΥΡΙΖΑ) , επιχειρήθηκε αποπροσανατολισμός του λαού για την χρήση του έργου. Καλλιεργήθηκαν αυταπάτες ότι το γήπεδο θα ανήκει στην πόλη, ότι θα «ανοίξουν οι δουλειές» για τους ντόπιους μικροεπιχειρηματίες, ότι θα βρει δουλειά ο κόσμος και φυσικά όλα αυτά με όπλο τους συναισθηματικούς δεσμούς του Λαρισινού λαού με την ομάδα της ΑΕΛ.
Ιδιαίτερα η στάση της παράταξης που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο Λάρισας είναι αποκαλυπτική της διγλωσσίας του και των «οβιδιακών» μεταμορφώσεων του. Το 2006 (προεκλογική περίοδος τότε) ο υποψήφιος του κ. Καλογιάννης στο «Ιμπέριαλ» και μπροστά στους οργανωμένους της ΑΕΛ και τον τότε πρόεδρο και ιδιοκτήτη της ΠΑΕ κ. Πηλαδάκη έλεγε ότι το έργο γίνεται για το καλό της ΑΕΛ και απαιτούσε διευκολύνσεις για τον επιχειρηματία. Μάλιστα πατώντας σε δυο βάρκες ως συνήθως, λίγα χρόνια αργότερα και καθώς αποκαλύπτονταν το που πήγαινε το πράγμα, μιλούσε για τη σκανδαλώδη παραχώρηση της έκτασης και λίγο αργότερα για ανακατασκευή του Αλκαζάρ. Πάει πολύ λοιπόν οι χθεσινοί κλακαδόροι του επιχειρηματία να το παίζουν σήμερα τιμητές. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξη του στο Δήμο Λάρισας στηρίζουν την ακολουθούμενη πολιτική. Δεν εναντιώνονται ούτε στις Ε.Ε. κατευθύνσεις που απαιτούν «άνοιγμα» της τοπικής διοίκησης στην «κοινωνίες» και την επιχειρηματικότητα, δεν εναντιώνεται στα ΣΔΙΤ, ούτε στην ανταποδοτικότητα, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο κτλ. Το μόνο που ζητάει είναι άλλος διαχειριστής να τα κάνει αυτά, που έχει «καθαρά» χέρια. Ο λαός της πόλης και ξέρει και θυμάται τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων εκείνη την εποχή, αλλά και την μετέπειτα στάση τους.
Η δε παράταξη του ΠΑΣΟΚ που κάθε τόσο και λιγάκι «διυλίζοντας τον κώνωπα» ψάχνει να βρει τις οικονομικές ατασθαλίες της δημοτικής αρχής και τα τυχόν «οικονομικά σκάνδαλα», στο «μέγα σκάνδαλο» της παραχώρησης του φιλέτου των 143,5 στρ στον επιχειρηματία ψήφισε και με τα δυο χέρια υπέρ. Άραγε τα «σαΐνια» της παράταξης τι έχουν να πουν για το θέμα; Ενώ το περιβόητο γραφείο τύπου του Δημάρχου μπροστά στις καταγγελίες για παράνομη ηλεκτροδότηση του ΑΡΕΝΑ με ευθύνη του κ. Τζανακούλη, που στην ουσία καταρρίπτει όλους τους μέχρι σήμερα ισχυρισμούς του περί μη ανάμιξής του στην υπόθεση, βουβάθηκε!
Επίσης τότε πρωτοστάτησαν και τοπικοί βουλευτές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για κρατική επιδότηση προς τον ιδιοκτήτη της «γήπεδο Α.Ε.» και ένταξη του στα Μεσογειακά έργα. Κάποιοι απ’αυτούς σήμερα (κκ Νασιώκας, Αγοραστός) ετοιμάζονται να (ξανά) μας σώσουν, έχοντας όραμα για την πόλη και την περιφέρεια όπως λένε.
Η πραγματικότητα αποδεικνύει έξι χρόνια μετά, ότι όχι μόνο δεν «άνοιξαν οι δουλειές», αλλά όσοι ενεπλάκησαν στο έργο είναι ακόμη απλήρωτοι, οι περιβόητες θέσεις εργασίες είναι ελάχιστες και κακοπληρωμένες, η «ιδιωτική πρωτοβουλία» κατασκευάζει έργα επικίνδυνα προς τέρψιν κερδών και η ομάδα, «που τόσο πολύ τις «άξιζε» ένα καινούργιο γήπεδο, όπως όλοι γνωρίζουν από φέτος επέστρεψε στο «παλιό» και «γερασμένο» Αλκαζάρ!
Να γιατί το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση στο δημοτικό συμβούλιο Λάρισας από την πρώτη στιγμή διεκδίκησε να γίνει γήπεδο από το κράτος – γήπεδο λαϊκή περιουσία, με τις πιο αυστηρές προδιαγραφές κατασκευής και ασφάλειας, που να μην εγκυμονεί τον παραμικρό κίνδυνο και να είναι ανοιχτό για τους φιλάθλους και τους αθλούμενους.
Η πείρα από τέτοιου είδους επενδύσεις είναι πλέον καταγεγραμμένη στην μνήμη του λαού. Αυτό που χρειάζεται είναι η νεολαία και οι εργαζόμενοι της πόλης, να παλέψουν ώστε όλες οι αθλητικές υποδομές να περάσουν στην ευθύνη του κράτους, να γίνουν λαϊκή περιουσία. Να μην συνταχθούν με καμιά μερίδα του κεφαλαίου στον πόλεμο συμφερόντων που διεξάγουν μεταξύ τους για τη λεία των κερδών. Εξάλλου σήμερα είναι που σύσσωμο το κεφάλαιο έχει κηρύξει τον πόλεμο στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, τσακίζοντας και την τελευταία κατάκτηση και δικαίωμα του. Καμιά αυταπάτη για την «ιδιωτική πρωτοβουλία» που είναι και επιδοτούμενη από τον κρατικό κορβανά και ληστεύει τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος. Πάλη και συσπείρωση δυνάμεων με προοπτική τη λαϊκή εξουσία-οικονομία αυτή είναι η μόνη συμφέρουσα λύση για το λαό. Εκεί όπου την ευθύνη για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των αθλητικών υποδομών θα έχει ο κεντρικός σχεδιασμός μέσω ενός Ενιαίου Κρατικού φορέα.
