Δεν πρέπει να είναι ο αθλητισμός αποκομμένος από την κοινωνία

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ:

ΤΙ ΛΕΕΙ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «11:11 - ΟΛΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ» - ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Του Σωτ. Κέλλα
Μετά τη θαρραλέα ανακοίνωση που έκανε το περασμένο καλοκαίρι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι έχει αυτισμό (σύνδρομο Άσπεργκερ), ο βετεράνος μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου συνεχίζει να εμπνέει και να εκπαιδεύει για θέματα που αφορούν τον αυτισμό. Αυτισμό εκτός από τον ίδιο έχει και η κόρη του.

Με αφορμή αυτήν την προσπάθεια έγραψε το βιβλίο «11:11 - ΟΛΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ», που θα παρουσιάσει αύριο στις 10.30 το πρωί, στο Αμφιθέατρο-Κλινική «Κατσίγρα», στην πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας, με διοργανωτή το Πανελλήνιο Συνέδριο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας στην Υγεία.
Το βιβλίο έχει μια μίξη του αυτισμού με το μπάσκετ, στο οποίο ο Δημήτρης Παπανικολάου, παρά το πρόβλημά του, έχει κάνει σπουδαία καριέρα.
«Το αθλητικό βιογραφικό μου γράφει κύπελλα, διακρίσεις. Τα χάρισα σε δημοπρασίες, γιατί τελικά κύπελλο είναι να βοηθάς τους άλλους ανθρώπους. Δεν μπορώ να είμαι περήφανος επειδή γεννήθηκα 2 μέτρα και καρφώνω καλύτερα. Στόχος μου είναι να εμπνέω τους ανθρώπους», είπε σε μια συνέντευξή του και πρόσθεσε μιλώντας χθες στην «Ε» τα εξής: «Ο αθλητισμός δεν πρέπει ποτέ να είναι αποκομμένος από την κοινωνία, ούτε θα έπρεπε. Και η προσπάθεια που κάνω δεν είναι να προστατεύσω την κόρη μου, αλλά όλους όσοι έχουν αυτισμό και φοβούνται να μιλήσουν. Σήμερα δεν υπάρχει νοσοκομείο για να εξετάζονται οι άνθρωποι στο φάσμα. Και δεν εννοώ να τους κάνουν διάγνωση, αυτήν την αναλαμβάνουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας, οι νευρολόγοι κ.λπ. Εννοώ ότι δεν υπάρχει νοσοκομείο με τις κατάλληλες προδιαγραφές στο οποίο να έχουν πρόσβαση άνθρωποι με διαφορετικότητα. Έχουμε συνηθίσει, όταν λέμε «πρόσβαση», να εστιάζουμε κυρίως στο αμαξίδιο, στο να υπάρχουν ράμπες, δεν είναι, όμως, όλοι ΑμεΑ».
Ερχόμενος στη Λάρισα ο Παπανικολάου θυμάται και τις αθλητικές μάχες που έδωσε, λέγοντας τα εξής: «Έπαιξα με τις ομάδες της Λάρισας στην Α1 που είχε ένθερμο κοινό, το οποίο, όμως, διακρίνονταν και για την παιδεία του. Αυτή η παιδεία ήταν που με ώθησε να πω το ναι στον σύλλογο που με κάλεσε για να έρθω στη Λάρισα. Έχει ένα εκπληκτικό κλειστό, αλλά στεναχωριέμαι που δεν έχει ομάδα στην Α1, κάτι που θα έπρεπε να έχουν όλες οι μεγάλες πόλεις. Στο βιβλίο μου υπάρχει και ένας συνδυασμός του μπάσκετ και της καριέρας μου παρότι είχα αυτισμό».
Ο Παπανικολάου γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Ξεκίνησε τον επαγγελματικό αθλητισμό στα δεκαπέντε του χρόνια, στον Σπόρτιγκ. Στα δεκαέξι κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ευρώπης με την Εθνική Παίδων. Στα δεκαοχτώ κατέκτησε το Παγκόσμιο Εφήβων και το ίδιο καλοκαίρι πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό.
Αγωνίστηκε συνολικά τρία χρόνια στον Σπόρτιγκ, επτά στον Ολυμπιακό, έναν χρόνο στον Μακεδονικό, τέσσερα στον Παναθηναϊκό, δύο στην ΑΕΚ, έναν στον Πανιώνιο και έναν στο Περιστέρι. Είναι δύο φορές Ολυμπιονίκης με την Εθνική Ανδρών, επτά φορές πρωταθλητής Ελλάδας, έξι φορές κυπελλούχος Ελλάδας, δύο φορές σε συλλογικό επίπεδο πρωταθλητής Ευρώπης με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, και ο μόνος Έλληνας μπασκετμπολίστας με δύο triplecrown με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, που σημαίνει Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωπαϊκό την ίδια σεζόν.
Μετά το τέλος της καριέρας του βραβεύτηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου για το ήθος του καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αφιερωθεί στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στο κομμάτι του αυτισμού λόγω της κόρης του, αλλά ταυτόχρονα μιλάει και για την αυτοβελτίωση, τον πρωταθλητισμό και την ομαδικότητα, καθώς και για τον τρόπο που αξιοποίησε τις εμπειρίες του για να κάνει πλεονέκτημα αυτό που η κοινωνία θεωρούσε μειονέκτημα και να βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους με το ίδιο θέμα.