Το αντίο του Σωτ. Γκιουλέκα...

ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΙ ΧΑΡΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΜΠΑΛΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

«Ξεκινώντας με μια πορτοκαλί μπάλα να σουτάρω στην μπασκέτα του χωριού μου, στο ανοιχτό γήπεδο στο Αργυροπούλι Τυρνάβου, σε ηλικία 13 ετών, έφτασα να διανύω μια διαδρομή 33 χρόνων σε επαγγελματικό επίπεδο (Ελλάδα, Γερμανία, Ιταλία). Ήρθε η στιγμή να κλείσει το αγαπημένο κεφάλαιο στη ζωή μου και να παίζω μόνο με φίλους για το καλό της υγείας μου και μιας τρέλας που δεν κόβεται ποτέ!».

Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Σωτήρη Γκιουλέκα στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του και πρόσθεσε τα εξής: «Είμαι τυχερός που κατάφερα και έπαιξα σε υψηλό επίπεδο σε Ελλάδα και εξωτερικό τόσα πολλά χρόνια! Σε αυτό το μπασκετικό ταξίδι έζησα στιγμές που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα τις ζούσα, έμαθα πολλά, ένιωσα έντονα συναισθήματα που δεν εκφράζονται με λόγια, έκανα φίλους που θα τους έχω για μια ζωή, ανθρώπους που πραγματικά άγγιξαν την ψυχή μου! Έκανα αυτό που ονειρευόμουν, να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, να γνωρίσω καινούρια μέρη, άλλες κουλτούρες, να ακούσω ιστορίες και βιώματα ανθρώπων που είχαν ζήσει τη ζωή και να εμπνευστώ από αυτούς!
Θυμάμαι τη «φουρνιά» των παιδιών του 1978-79 στον Γ.Σ. Λάρισας και τον Κεραυνό, που τέσσερα συνεχόμενα χρόνια πηγαίναμε σε τελική φάση και ζήσαμε απίστευτες στιγμές, στον τελικό στο πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα, τον αείμνηστο Νίκο Χατζή, τον άνθρωπο που άγγιξε την ψυχή μου σαν παιδαγωγός και ως προπονητής, τον τρόπο δουλειάς που έμαθα τρία χρόνια με τον επίσης αείμνηστο Πρέντραγκ Μπατνιάρεβιτς, για να κάνω το μεγάλο άλμα στην Α1 σε ηλικία 16 χρονών! Τη στιγμή που φορούσα τη φανέλα με το εθνόσημο και κάτι ριγούσε μέσα μου, το κλάμα στο βάθρο όταν φόρεσα το μετάλλιο στη Λισαβόνα με την Εθνική Παίδων, τη στιγμή που έκοβα το διχτάκι από τις μπασκέτες, τα βράδια που πανηγυρίσαμε τις νίκες, τα βράδια που μετά από ήττες στηρίζαμε ο ένας τον άλλον και την τρελή παρέα που είχαμε όταν ανεβαίναμε κατηγορίες με τα Τρίκαλα, τον Κόροιβο, την Ολύμπια, τη Νυρεμβέργη!
Στο τελευταίο παιχνίδι στο κλειστό του Αγίου Θωμά δόθηκε μια παράσταση της ομάδας του Γ.Σ.Λ. (γενιά 1978-79) και ήταν αρκετοί… Αργυρόπουλος, Αγγελακόπουλος, Παπακώστας, Λίτσιος, Γαβρογιάννης, Παπαζαφείρης, Αγαπίου, Γκούμας, Ξανθόπουλος, Χατζόπουλος και προπονητής ο Χατζής Αλέξανδρος (γιος του αείμνηστου Νίκου Χατζή). Αντίπαλος ήταν η ομάδα του Α.Σ. Ολυμπιάδα με προπονητή τον Σωτήρη Γκιουλέκα.
Η εκδήλωση είχε και μια βράβευση, αυτή της Ολυμπιάδας στον Σωτήρη Γκιουλέκα, αλλά η μεγαλύτερη… βράβευση ήταν που τον τίμησαν οι φίλοι του στον επίλογο της επαγγελματικής του καριέρας. Και κάποιος με το τέλος της καριέρας του χάρηκε, και αυτή ήταν η οικογένειά του, που ήταν δίπλα του τόσα χρόνια στις χαρές και στις λύπες.