Ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Δυτική Γερμανία, τόσο ως παίκτης το 1974 όσο και ως προπονητής το 1990, απεβίωσε την Κυριακή (7/01), όπως ανακοίνωσε η Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (DFB) τη Δευτέρα (8/01) στο Πρακτορείο Ειδήσεων SID.
Ο «Κάιζερ», όπως ήταν το προσωνύμιό του, λόγω του «αυτοκρατορικού» στιλ παιχνιδιού του, διετέλεσε αρχηγός της Εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας τη δεκαετία του 1970, αργότερα ομοσπονδιακός προπονητής της «Μανσάφτ» (από το 1984 έως το 1990), αλλά και τεχνικός της Μπάγερν Μονάχου τη δεκαετία του 1990.
Τα τελευταία χρόνια ο Φραντς Μπεκενμπάουερ είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, λόγω προβλημάτων που είχε με την καρδιά του.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ - ΤΙΤΛΟΙ
Ένας... κομψός παίκτης, με αγέρωχο παρουσιαστικό, κατάφερε να δημιουργήσει έναν... κατάλογο μεγάλων διακρίσεων: 4 Πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα Γερμανίας, δύο βραβεία Ballon d’Or και τρεις διαδοχικές επιτυχίες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, τον... πρόδρομο του Champions League.
Με την Εθνική ομάδα κατέκτησε τόσο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1972) όσο και το Παγκόσμιο Κύπελλο (1974). «Το κερασάκι στην τούρτα» ήταν ότι ο παγκόσμιος τίτλος κατακτήθηκε στην πατρίδα του, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, σε απόσταση αναπνοής από τη γενέτειρά του.
H ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ
Ακόμα περισσότερο από τον Γκερντ Μίλερ, τους συμπαίκτες του στην Εθνική ομάδα και στην Μπάγερν Μονάχου, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ενσάρκωσε τη δύναμη του γερμανικού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του 1970.
Μια φωτογραφία έχει μείνει στην ιστορία ως σύμβολο της αυτοθυσίας του: Ο Μπεκενμπάουερ, με το δεξί του χέρι σαν... σφεντόνα, συνεχίζει μέχρι το τέλος, παρά τον πόνο της σπασμένης κλείδας, στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1970 που έχασε από την Ιταλία με 4-3 στην παράταση, στο ματς που χαρακτηρίστηκε ως «το ματς του αιώνα».
Τις τελευταίες του σεζόν τις πέρασε μεταξύ Νέας Υόρκης και Αμβούργου, προτού «κρεμάσει τα παπούτσια του» το 1983 και ξεκινήσει καριέρα προπονητή, αν και ως παίκτης ισχυριζόταν ότι δεν είχε καμία πρόθεση να το κάνει.
Κλήθηκε να αναλάβει την Εθνική Γερμανίας το καλοκαίρι του 1984 μετά από ένα αποτυχημένο Euro στη Γαλλία. Την οδήγησε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, όπου έχασε από την Αργεντινή του Μαραντόνα, πριν πάρει «εκδίκηση» τέσσερα χρόνια αργότερα από την ίδια Αργεντινή, στη Ρώμη.
Έγινε έτσι θρύλος, ο δεύτερος άνθρωπος που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, μετά τον Βραζιλιάνο Μάριο Ζαγκάλο, ο οποίος πέθανε ένα 24ωρο νωρίτερα!
Ο Γάλλος Ντιντιέ Ντεσάν, ο οποίος, όπως και ο «Κάιζερ», σήκωσε το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην πατρίδα του το 1998, εντάχθηκε σε αυτό το πολύ κλειστό κλαμπ το 2018.
Με μικρό ενδιαφέρον για την προπονητική, ήταν φυσικό να αναλάβει τα ηνία της «δικής του» Μπάγερν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ως μέλος μιας τριανδρίας μαζί με τους Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε και Ούλι Χένες.
Ο Λαρισαίος που έπαιξε με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ
Κι όμως υπήρξε ένας Λαρισαίος που έπαιξε με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Όχι σαν αντίπαλος, ούτε φυσικά σαν συμπαίκτης, αλλά σαν… διαιτητής. Ο λόγος για τον Τιμολέοντα Λάτσιο που έφυγε από τη ζωή πριν δυόμισι χρόνια, σε ηλικία 91 ετών.
Η κορυφαία στιγμή του εκλιπόντα στη διαιτητική καριέρα του ήταν πριν από μισό αιώνα και παραπάνω, στις 12 Ιουνίου 1971, όταν διηύθυνε την αναμέτρηση Δυτική Γερμανία-Αλβανία (2-0) για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων που αγωνίστηκαν ήταν οι ακόλουθες:
ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Μάγιερ, Σβάρτσεμπεργκ, Φογκτς (90’ Μπλίντικ), Σίελοφ, Μπεκενμπάουερ, Βίμερr, Νέτσερ, Γκραμπόφσκι, Όβερατ (73’ Χέλντ), Κούπερ, Χέινκες.
ΑΛΒΑΝΙΑ: Μουχεντίνι, Τζήκα, Μπερίσα, Ζίου, Χάνι, Ραγκάμι, Μπίζι, Σεντίνι, Μπαλούκα (Βάσο), Πάνου, Ζέκα.
ΣΩΤ. ΚΕΛΛΑΣ
Εφυγε και ο Ζαγκάλο
Πιο φτωχό είναι πια το ποδόσφαιρο της Βραζιλίας, καθώς έφυγε από τη ζωή ο Μάριο Ζαγκάλο. Ο Βραζιλιάνος θρύλος πέθανε σε ηλικία 92 ετών, όντας μέχρι τον θάνατό του το τελευταίο εν ζωή μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
