Εχασαν τη ζωή τους σε τροχαίο Μουσιάρης-Κουκουλίτσιος

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Σαν σήμερα, το απόγευμα της Πέμπτης 6 Σεπτεμβρίου 1979, οι 19χρονοι Δημήτρης Μουσιάρης και Δημήτης Κουκουλίτσιος μαζί με τον 21χρονο Γιάννη Βαλαώρα, ταξίδευαν από τη Λάρισα στην Αθήνα.

Σε λιγότερο από μία εβδομάδα η Εθνική Ελπίδων θα αντιμετώπιζε την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης στην Οδησσό.
 Οι δύο πρώτοι είχαν κληθεί στην Εθνική και ταξίδευαν στην πρωτεύουσα για την προπόνηση, που άρχιζε στις 5 το απόγευμα, ενώ ο σμηνίτης Βαλαώρας θα επέστρεφε στη μονάδα του. Είχαν αργήσει και γι’ αυτό επέλεξαν να ταξιδέψουν με Ι.Χ. και όχι με το ΚΤΕΛ ή το τρένο. Ο καιρός ήταν βροχερός.
Το Σιτροέν τους, στο 111ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Λαμίας, κοντά στη Θήβα, εξαιτίας του άσχημου καιρού και της ολισθηρότητας του δρόμου, βρέθηκε στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με υπεραστικό λεωφορείο.
Ο οδηγός, Δημήτρης Μουσιάρης και ο Δημήτρης Κουκουλίτσιος, που βρισκόταν στο πίσω κάθισμα, σκοτώθηκαν ακαριαία από τη μετωπική σύγκρουση με το λεωφορείο ΚΤΕΛ. Ο συνοδηγός, Γιάννης Βαλαώρας, τραυματίστηκε σοβαρά και διακομίστηκε αμέσως στο νοσοκομείο της Αεροπορίας στην Αθήνα... Ο τελευταίος επέζησε.
Η ΠΑΕ ΑΕΛ επέλεξε ένα διάλογο μεταξύ του υπομοίραρχου της Τροχαίας και του τότε γραμματέα της ΠΑΕ ΑΕΛ Αντώνη Μακρή σε ανάμνηση του θλιβερού συμβάντος.
Γράφει η ανακοίνωση:
“Το κουδούνισμα του μαύρου τηλεφώνου στο γραφείο της Εφορίας Σταδίου του Αλκαζάρ, ήταν παρατεταμένο.
Ο πρόεδρός της Βασίλης Παπαζήσης σήκωσε το ακουστικό, όμως σε δευτερόλεπτα έχασε το χρώμα του, δίνοντάς το στον γενικό γραμματέα της ΠΑΕ ΑΕΛ Αντώνη Μακρή.
-Κύριε Μακρή, είμαι ο υπομοίραρχος Πατσαρούχας από την Τροχαία.
 Συγγνώμη, μήπως στείλατε ποδοσφαιριστές της ομάδας στην Αθήνα;
-Ναι, έχουν φύγει Κουκουλίτσιος, Μουσιάρης και Βαλαώρας για την Εθνική.
-Με πράσινο αυτοκίνητο μάρκας Citroen;
- Μάλιστα.
 Για ποιο λόγο όμως ρωτάτε κ. υπομοίραρχε;
 Συνέβη κάτι;
-Κύριε Μακρή τα παιδιά δεν θα φτάσουν ποτέ στην Αθήνα.
 Συνέβη κάτι το φοβερό.
 Τα δύο σκοτώθηκαν, πολτοποιήθηκαν”.
6 Σεπτεμβρίου 1979. Τα πιο υπέρλαμπρα ποδοσφαιρικά αστέρια του θεσσαλικού κάμπου, οι δύο αξιαγάπητοι Δημήτρηδες, περνάνε στην αιωνιότητα.
Τα λόγια στερεύουν, ποταμοί τα δάκρυα, βουνοκορφή απάτητη η πίκρα...
Σήμερα, 42 χρόνια μετά, οι μνήμες ξαναζωντανεύουν και το σύνθημα “Ζείτε, εσείς μας οδηγείτε”, ξανάρχεται σαν ελάχιστος φόρος τιμής στα χείλη όλων των οπαδών της “βασίλισσας του κάμπου”.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!!!