Την τελευταία του πνοή την άφησε σε κλινική του ΓΝΛ και τον είχε αποχαιρετήσει λίγες ώρες νωρίτερα ένας συνάδελφός του ο Θόδωρος ο Γκανάτσιος (δείγμα της μεγάλης αγάπης που του είχαν όλοι οι γυμναστές που συνεχώς τον επισκέπτονταν) που ήξερε τη μάχη που έδινε ο Νίκος όλα τα χρόνια.
Ο Νίκος Χατζής ήταν ο πρώτος γυμναστής στο αθλητικό σχολείο μαζί με τον Μιχάλη Σπηλιώτη και η αγάπη του για το μπάσκετ (εθελοντικά) ήταν παροιμιώδης, καθώς δούλεψε αρχικά στο ΓΣΛ και μετά στον Κεραυνό.
Υπήρξε ο προπονητής που ανέδειξε τους: Αγγελακόπουλο, Αργυρόπουλο, Γκιουλέκα, Παπακώστα , Παπαβασιλείου, Δημήτρη Σπανούλη, Μίζιο, Αγαπίου, Τσιλιάκο, Πάκα, ενώ βασιζόμενος στους περισσότερους απ’ αυτούς τους παίκτες κατάφερε να φθάσει με την ομάδα του 1ου ΤΕΛ Λάρισας στον τελικό του πανελληνίου σχολικού πρωταθλήματος, με τους μαθητές να επιβραβεύονται και με μόρια εισόδου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Περισσότερο δούλεψε στα μίνι, στους παμπαίδες και στο παιδικό του ΓΣΛ. Είχε παίκτη στα μίνι τον Βασίλη Σπανούλη για τον οποίο έλεγε, όπως μας αποκάλυψε ο Σωτήρης Γκιουλέκας, ότι είναι ο πιο θρασύς παίκτης που προπόνησε ποτέ σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες.
Στη συνέχεια πήγε στον Κεραυνό, τη θυγατρική του ΓΣΛ που αποτέλεσε φυτώριο παικτών.
Υπήρξε και ερασιτέχνης μουσικός που όπως αναφέρει ο συμπατριώτης του Δημήτρη Γουγουλιάς «με πλήρη συνείδηση της κατάστασής του, δεν παραιτήθηκε ποτέ απ’ την ζωή δεν παραπονέθηκε ποτέ, δεν του έλειψαν ποτέ τα καλά λόγια και το χαμόγελο για τον συνάνθρωπό του. Όρθιος και χαμογελαστός ως το τέλος. Από ανθρώπους σαν τον Νίκο, η αύρα τους μένει ζωντανή ακόμα και όταν εκείνοι φύγουν… θα τον θυμόμαστε και θα έχουμε να λέμε πολλά… για τα «Φεγγάρια του Φλεβάρη»…».
Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στον ναό του Αγίου Γεωργίου Γόννων και ακολούθησε η ταφή του στο νεκροταφείο της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγία).
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΕΛΛΑΣ