Πόσο λυπητερό παραμύθι;
Πόσα δάκρυα κύλισαν;
Πόση στεναχώρια;
Πόσος θυμός, για όλους εκείνους που το προσπερνούσαν αδιάφοροι;
Κρατήσαμε άραγε κάτι, από αυτή την ιστορία;
Μήπως είναι πιο επίκαιρη και πιο καθημερινή πλέον όχι Χριστουγεννιάτικη;
Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς και να πάρεις σπίρτα.
Δεν προλαβαίνεις, δεν έχεις χρόνο, δεν τα χρειάζεσαι, δεν σου αρέσει το χρώμα τους, δεν σου ταιριάζουν, δεν..., δεν, ...δεν.
Ένα κουτί σπίρτα, ένα μικρό κουτί σπίρτα, θα έκανε το παραμύθι να έχει αίσιο τέλος, θα έδινε ζωή στο κοριτσάκι και χαμόγελα ικανοποίησης σε όσους το διάβαζαν. Όλοι θα έβγαιναν κερδισμένοι, αναγνώστες και πρωταγωνιστές. Μην προσπερνάτε, ελάτε να γράψουμε το παραμύθι αλλιώς...
*Είναι το μήνυμα από το 6ο Zumbathon Λάρισας για τον Σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Ν. Λάρισας και προς ενίσχυση των κοινωνικών παντοπωλείων Δ. Λάρισας και Δ. Τεμπών.