«Συναχώθηκαν ξαφνικά οι Λαρισαίοι διαιτητές;»

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Σ.Δ.Π.Λ. κ. ΣΤ. ΝΙΤΣΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ 32 ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ

Αναφορικά με τα 32 κωλύματα διαιτητών ο πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών Ποδοσφαίρου ν. Λάρισας, κ. Στέλιος Νίτσας έστειλε την παρακάτω επιστολή στην οποία αναφέρει τα εξής:

«Σε σχετικό ρεπορτάζ στις αθλητικές σελίδες της έγκριτης «Ελευθερίας» φέρεται ο πρόεδρος της ΕΠΣΛ κ. Δημ. Μπουχλαριώτης, να δηλώνει ότι «υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για το τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, αφού 32 διαιτητές έχουν δηλώσει εγγράφως ότι κωλύονται να προσφέρουν τις διαιτητικές τους υπηρεσίες το διήμερο αυτό». Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο πρωτοκάθεδρος της ποδοσφαιρικής μας Ένωσης, φέρεται να δηλώνει ότι υπάρχει έλλειψη διαιτητών προς κάλυψη των αγώνων των τοπικών πρωταθλημάτων, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο και για τον λόγο αυτό, άκουσον – άκουσον, «δεν μπορούμε να τιμωρήσουμε αυτούς που ενδεχόμενα υποπίπτουν σε παραπτώματα, γιατί τους… έχουμε ανάγκη»! Κι άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν ο κ. Μπουχλαριώτης προσπάθησε να δικαιολογήσει την έλλειψη διαιτητών για τους αγώνες των τοπικών πρωταθλημάτων με την ψευδή δικαιολογία ότι «η Ένωσή μας έχει πολλούς αξιολογημένους διαιτητές που κάθε Σαββατοκύριακο ορίζονται στους αγώνες των Εθνικών πρωταθλημάτων». Αφού τα διαιτητικά στελέχη που επέλεξε να στελεχώσουν την Επιτροπή Διαιτησίας της Ένωσης που διοικεί, δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να τον προσγειώσουν στην πραγματικότητα των αριθμών, θα το κάνω εγώ: Την τελευταία ποδοσφαιρική χρονιά, πριν ο κ. Μπουχλαριώτης αναλάβει τις τύχες του Λαρισινού ποδοσφαίρου, η τοπική διαιτησία είχε 14 διαιτητές και 9 βοηθούς αξιολογημένους στα Εθνικά πρωταθλήματα. Σήμερα έχει μόνο 6 διαιτητές και 5 βοηθούς! Επανερχόμενος στο «πρόβλημα των 32 κωλυμάτων των διαιτητών για τους αγώνες του ερχόμενου Σαββατοκύριακου», θα περίμενα από τον πρόεδρο της Ένωσης να αναφέρει, ή τουλάχιστον να αναζητήσει αναρωτώμενος τους λόγους του πρωτοφανούς σε αύξηση αριθμού των κωλυμάτων των διαιτητών μας. Δεν το έκανε, κατά την άποψή μου, για δύο λόγους: Ή γιατί πιστεύει ότι οι διαιτητές μας έχουν προσβληθεί… ομαδικά από γρίπη, ή γιατί δεν τον συμφέρει να αναζητήσει και να αναλύσει τα πιθανά κίνητρα που οδήγησαν τους διαιτητές μας στα πρωτοφανή σε αριθμό κωλύματα. Υπάρχει σήμερα στην Ένωσή μας μια Επιτροπή Διαιτησίας που απαρτίζουν με προεδρεύοντα τον Γιώργο Λιόλιο, οι Αντώνης Βαλιώτης και Πέτρος Τσακνάκης. Τρία άτομα που έγιναν διαιτητές, ανδρώθηκαν διαιτητικά και εξελίχθηκαν επί πολλά χρόνια στα ανώτατα επίπεδα της Ελληνικής Διαιτησίας, όχι μόνο από τα αναμφισβήτητα προσόντα τους, αλλά και από την αμέριστη συμπαράσταση του παντοδύναμου τότε Συνδέσμου τους. Η τριμελής αυτή Επιτροπή, που φυσιολογικά επικοινωνεί, επιμορφώνει, κατευθύνει, ορίζει, παρακολουθεί και πειθαρχικά ελέγχει όλους τους διαιτητές στις δραστηριότητές τους στους τοπικούς αγώνες, προφανώς δεν γνωρίζει ή ντρέπεται να γνωρίζει ότι: -Από το δ.σ. της Ένωσης έχει επιβληθεί σε όλους τους διαιτητές η «υποχρέωση» να αγωνιστούν 4 Σαββατοκύριακα (2 σε κάθε γύρο) ή οκτώ αγώνες χωρίς αμοιβή! Και καλά, να στηριχθούν οι ομάδες της β’ κατηγορίας οι προερχόμενες από την καταργηθείσα γ’, αλλά να αγωνίζονται οι διαιτητές δωρεάν υπέρ των ομάδων των πρώτων κατηγοριών, που διαθέτουν προπονητή, βοηθό προπονητή, φυσιοθεραπευτή, χορηγούς και πραγματοποιούν καλοκαίρι και χειμώνα μεταγραφές αξίας χιλιάδων ευρώ, παρά είναι εξωφρενική η απαίτηση! -Από το δ.σ. της Ένωσης αποφασίστηκε όπως κάθε διαιτητής να καταβάλει υπέρ του Ταμείου Αρωγής το ποσό των 80 ευρώ (150 διαιτητές x 80 ευρώ=12.000 ευρώ) δίνοντάς τους λαχεία να πουλήσουν! Καθιστώντας τους εκτός από ταχυδρόμους, μεταφέροντας όλη την αλληλογραφία της ένωσης προς τα σωματεία, και λαχειοπώλες! Είχα την τύχη να διοικήσω τους Λαρισαίους διαιτητές επί πολλά χρόνια και γνωρίζω άριστα τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθενός. Όλοι τους αποτελούν αυξημένες κοινωνικές οντότητες που ενισχύθηκαν προς το βέλτιστο με την ενασχόλησή τους με το διαιτητικό λειτούργημα. Όλοι τους αγόγγυστα θα προθυμοποιούνταν να προσφέρουν ποικιλότροπα υπέρ της ανάπτυξης του ερασιτεχνικού μας ποδοσφαίρου και εφόσον αυτό θα τους είχε ζητηθεί. Η ανθρώπινη αυτή προθυμία τους εξαφανίζεται και μάλιστα δικαιολογημένα, όταν αυτής προηγούνται αυταρχικά «χαράτσια» και ετσιθελικές αποφάσεις κάποιων που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν… «μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα»! Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα πολλά γεγονότα και φαινόμενα καταπίεσης των διαιτητών μας, αλλά φοβάμαι ότι θα διπλασίαζα το κείμενό μου. Είχα την ψευδή πεποίθηση ότι οι 3 της Ε.Δ. της ΕΠΣΛ θα διαφύλαγαν, τουλάχιστον την αξιοπρέπεια των εν ενεργεία συναδέλφων τους, ή ότι ο νεόκοπος πρόεδρος της Ένωσης αντιλαμβανόμενος τα αίτια των πληθωρικών σε αριθμό κωλυμάτων των διαιτητών, θα αναζητούσε άλλη λύση για την αντιμετώπισή τους και όχι τη διεξαγωγή αγώνων τα πρωινά των Κυριακών ή τα απογεύματα Πέμπτης ή Τετάρτης, γυρίζοντας το τοπικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ‘90!».