epo.gr: Τραϊανέ, 13 χρόνια μετά τη Λισαβόνα και την κατάκτηση του EURO από την Εθνική, πώς θα χαρακτήριζες τον χρόνο που πέρασε; Κοντινό ή μακρινό; Ποια είναι η αίσθηση που έχεις;
Τ.Δ.: Ότι ο χρόνος είναι πολύ κοντινός κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ μακρινό αυτό που πετύχαμε. Είναι τέτοια και τόσα τα συναισθήματα που εισπράττουμε από τον απλό κόσμο σε καθημερινή βάση, η αγάπη του, οι αναμνήσεις που έχουν δημιουργηθεί, τα οποία δεν αφήνουν να περάσει στη λήθη του χρόνου αυτό το επίτευγμα.
epo.gr: Ονομάτισε τις 5 πιο χαρακτηριστικές στιγμές που έχουν μείνει στο μυαλό σου από την εμπειρία της Πορτογαλίας, εκτός φυσικά από την απονομή του τροπαίου και το γκολ που πέτυχες στον ημιτελικό.
Τ.Δ.: Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι το κλίμα στην προετοιμασία και στις προπονήσεις πριν καν πάμε στην Πορτογαλία, το οποίο ήταν εκπληκτικό. Μετά θυμάμαι την άφιξη στην Πορτογαλία και τα γέλια που είχαμε βάλει όλοι μόλις είδαμε γραμμένο πάνω στο λεωφορείο που μας μετέφερε σε όλες τις διαδρομές μας από την αρχή έως το τέλος το «Η Αρχαία Ελλάδα είχε 12 θεούς, η σύγχρονη έχει 11». Άλλη χαρακτηριστική στιγμή ήταν οι τρελοί πανηγυρισμοί μέσα στ' αποδυτήρια με τη νίκη στην πρεμιέρα με τους Πορτογάλους, αφού είχαμε καταφέρει τον βασικό στόχο που βάλαμε πριν πάμε, μια νίκη σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Όπως επίσης θυμάμαι και την αμηχανία που είχαμε μετά την ήττα με τη Ρωσία, περιμένοντας να δούμε αν περάσαμε στους 16, αλλά και τα νεύρα που είχα μετά τον αγώνα για την ήττα, αλλά κυρίως την κακή εικόνα που βγάλαμε ως ομάδα, παρά την πρόκριση που ήρθε. Και, βέβαια, δεν μπορώ να μη θυμάμαι το αριστούργημα που έφτιαξαν ο «Ζαγόρ» με τον «Χάρι» στον αγώνα με τους Γάλλους. Η ενέργεια, η εκτέλεση. Όλα τέλεια!
epo.gr: Κάνοντας μια αποτίμηση της ποδοσφαιρικής σου πορείας μετά το 2004, ποιο θεωρείς ότι ήταν το μεγαλύτερο όφελος που αποκόμισες σε προσωπικό επίπεδο;
Τ.Δ.: Νομίζω ότι όλοι πήραμε πράγματα από το EURO, άλλοι περισσότερα και άλλοι λιγότερα, αλλά αυτό που θα μείνει για πάντα σε όλους μας, είναι το απλό ευχαριστώ που μας έχουν πει, μας λένε και θα συνεχίσουν να μας λένε, όπου κι αν βρεθούμε, οι απλοί άνθρωποι. Βγαίνει μέσα από την καρδιά τους και το νιώθεις τόσο έντονα. Αυτό δεν μπορεί να το χάσει κανένας και ποτέ.
epo.gr: Ποια ήταν τα καθημερινά σου συναισθήματα στην Πορτογαλία από την πρώτη ημέρα έως και την κατάκτηση του τροπαίου; Πως βίωσες όλο το χρονικό διάστημα;
Τ.Δ.: Δεν είναι κάτι τρομερό αυτό που συνέβαινε. Είναι δεδομένο πως τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα ήταν αρκετά, με την έννοια πως δεν προλάβαινες να σταθείς στην όποια επιτυχία γιατί έπρεπε να τα αφήνεις όλα πίσω και να προετοιμαστείς για την επόμενη πρόκληση. Γενικά αυτό που βοήθησε ήταν το καλό κλίμα, η πίστη που υπήρχε σε όλη την ομάδα, οι καθημερινές προπονήσεις που μας έδεναν ακόμη περισσότερο, οι ατελείωτες ώρες με καφέ, συζήτηση, ξεκούραση, στήριξη του ενός στον άλλον, πειράγματα, γέλια για να ξεπερνάμε τα προβλήματά μας και τη δεδομένη πίεση.
epo.gr: Ποια είναι, κατά την εκτίμησή σου, η Νο 1 συνθήκη που υπήρχε στην ομάδα για να φτάσετε στον θρίαμβο;
Τ.Δ.: Εκτιμώ πως όλοι όσοι ήμασταν στην ομάδα βρεθήκαμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση και στο «peak», όπως συνηθίζεται να λέμε, της απόδοσής μας. Αυτό, βεβαίως, ήταν απόρροια και άλλων πραγμάτων, όπως η προετοιμασία, τόσο για την χρονιά που είχε περάσει, όσο για την Πορτογαλία, ότι δεν είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς κλπ.
epo.gr: Ποιο κατά τη γνώμη σου, 13 χρόνια μετά, ήταν το κληροδότημα που άφησε εκείνη η Εθνική στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αξιοποιήθηκε;
Τ.Δ.: Πιστεύω ότι άφησε μια νοοτροπία για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι ποδοσφαιριστές όταν αγωνίζονται στην Εθνική Ομάδα, αλλά και πολλά παιδιά που ήξεραν αυτή τη νοοτροπία και μπόλιαζαν και όσους ακολούθησαν. Αυτό που με ενοχλεί είναι πως αν και άφησε κάτι στις Εθνικές Ομάδες δεν άφησε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν εκμεταλλευτήκαμε ούτε την επιτυχία αυτή καθαυτή, αλλά ούτε και τη διάρκεια σε επιτυχίες που είχε η ομάδα για τουλάχιστον μια δεκαετία.
epo.gr: Πότε συνειδητοποίησες, ολοκληρωτικά όμως, τι πετύχατε στην Πορτογαλία;
Τ.Δ.: Για να είμαι ειλικρινής, τότε, αλλά και μετά, δεν υπήρχε χρόνος και πολυτέλεια να καταλάβει κάποιος από εμάς στο έπακρο τι είχε γίνει. Η ροή της καθημερινότητας μας προσγείωνε διαρκώς στην πραγματικότητα. Γιατί ανεξαρτήτως της επιτυχίας εμείς έπρεπε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Κι όταν δουλεύεις σε αυτό το επίπεδο, είτε στην Εθνική είτε στην ομάδα σου, δεν έχεις χρόνο για να σκεφτείς. Βέβαια, τόσα χρόνια μετά όλοι καταλαβαίνουμε το πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία. Ποιοι ήμασταν, τι κάναμε, τι συνέβη. Και μόνο η σύγκριση με άλλες χώρες, ποδοσφαιρικά προηγμένες, που δεν έχουν καταφέρει κάτι αντίστοιχο, αρκεί για να αποδώσει στο έπακρο το μέγεθος του επιτεύγματός μας.
epo.gr: Με μία λέξη ή φράση απάντησέ μας για τους εξής:
Ότο Ρεχάγκελ: Δίκαιος
Αντώνης Νικοπολίδης: Σιγουριά
Γιούρκας Σεϊταρίδης: Άτι
Στέλιος Βενετίδης: Ηρεμία
Νίκος Νταμπίζας: Σοβαρότητα
Άγγελος Μπασινάς: Διάθεση
Θοδωρής Ζαγοράκης: Αρχηγός
Στέλιος Γιαννακόπουλος: Πείσμα
Άγγελος Χαριστέας: Του κεφαλιού του
Βασίλης Τσιάρτας: Μάγος
Ντέμης Νικολαΐδης: Άτυχος/Τυχερός
Κώστας Χαλκιάς: Ισορροπία
Φάνης Κατεργιαννάκης: Αριστερό μπακ
Τάκης Φύσσας: Ήρεμη δύναμη
Ζήσης Βρύζας: Παθιασμένος
Παντελής Καφές: Πολυτέλεια
Γιώργος Γεωργιάδης: No pressure
Γιάννης Γκούμας: Στήριγμα
Μιχάλης Καψής: Ασφάλεια
Γιώργος Καραγκούνης: Απλώς… Κάρα
Κώστας Κατσουράνης: Πάθος
Δημήτρης Παπαδόπουλος: Πιτσιρικάς
Βασίλης Λάκης: «Κούδας»
Νούνο Γκόμεζ: " Η Ελλάδα κέρδισε απόλυτα δίκαια το Euro 2004. Όταν νικάς δύο φορές την Πορτογαλία μέσα στο σπίτι της σημαίνει ότι είσαι μεγάλη ομάδα"
Φαίνεται σα να ήταν χθες. Κι όμως πέρασαν δέκα τρία χρόνια από την μαγική βραδιά της Λισαβόνας. Από τη νύχτα εκείνη, που η Ελλάδα σκαρφάλωσε στην ποδοσφαιρική κορυφή της Ευρώπης, καταφέρνοντας ένα ανεπανάληπτο θρίαμβο, που συζητήθηκε όσο λίγοι, αποτελεί σημείο αναφοράς μεγάλων επιτυχιών και κορυφαίων εκπλήξεων στις μέρες μας και θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο μέλλον ανάμεσα τις πιο συναρπαστικές ποδοσφαιρικές συζητήσεις. Ένα όνειρο με τα μάτια ανοικτά. Και το έκαναν πραγματικότητα ο Οτο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του, βγάζοντας τους Έλληνες στους δρόμους, στις γειτονιές και τις πλατείες της χώρας. Το ονειρεμένο καλοκαίρι, την 4η Ιουλίου 2004... Τέτοια ημέρα, οι σκέψεις είναι φυσικό να γυρίζουν εκεί, να ταξιδεύουν μέχρι τη Λισαβόνα. Γιατί κανένας δεν θέλει και δεν μπορεί να ξεχάσει. Λένε και έτσι είναι, πως η αξία του αντιπάλου, δίνει πάντα μεγαλύτερη διάσταση σε κάθε νίκη. Έτσι και τα λόγια απόλυτης επιβεβαίωσης, όταν προέρχονται από την «απέναντι όχθη», αποκτούν μεγαλύτερη σημασία και ειδικό βάρος. Δέκα τρία χρόνια μετά, το ΑΠΕ-ΜΠΕ επικοινώνησε τηλεφωνικά, με έναν από τους κορυφαίους Πορτογάλους ποδοσφαιριστές, τον Νούνο Μιγκέλ Σοάρες Περέιρα, τον διάσημο Νούνο Γκόμεζ, που εκείνη την βραδιά του τελικού, ξεκίνησε από τον πάγκο, αφήνοντας χώρο σε Κριστιάνο Ρονάλντο και Παουλέτα. Για να περάσει, όμως στο 74’ στον τελικό (στην θέση του Παουλέτα), προσπαθώντας να αλλάξει τα δεδομένα και να αποτρέψει, χωρίς επιτυχία, την μεγάλη ήττα. Ηταν το τελευταίο χαρτί που έπαιξε ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι, για να ακυρώσει τον μεγάλο ελληνικό θρίαμβο. Κι αν οι νικητές θέλουν πάντα να θυμούνται, οι ηττημένοι σίγουρα δεν μπορούν να ξεχάσουν. Ιδιαίτερα, εάν η ήττα έρχεται μέσα στο σπίτι τους, μπροστά στους φίλους τους. Έτσι και ο 40χρονος -πλέον- Νούνο Γκόμεζ, με καριέρα σε Μποαβίστα, Μπενφίκα, Φιορεντίνα, Μπράγκα και Μπλάκμπερν, αλλά και 79 συμμετοχές (29 γκολ) στην εθνική Πορτογαλίας, δεν χρειάστηκε να σκεφτεί δευτερόλεπτο πριν απαντήσει...
«Θυμάμαι ότι για εμάς ήταν μία άσχημη βραδιά. Ήταν μία κακή βραδιά, γιατί θέλαμε να κερδίσουμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που γινόταν στο σπίτι μας. Μία δύσκολη κατάσταση. Όμως τώρα μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει και σκέφτομαι εκείνη τη βραδιά, εκείνο τον τελικό, είμαι ευχαριστημένος, γιατί αυτή η ομάδα νίκησε δίκαια. Ήταν μία εξαιρετική ομάδα με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Καλοί μου φίλοι στη συνέχεια, ο Φύσσας, ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης, ο Νταμπίζας. Τώρα απομακρυσμένος από εκείνη την βραδιά, είμαι ευχαριστημένος για εκείνους», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διάσημος Πορτογάλος, που δεν μπορούσε παρά να συμφωνήσει, πως εκείνο το βράδυ, ολοκληρώθηκε μία από τις πιο μεγάλες και όμορφες εκπλήξεις στο ποδόσφαιρο.
«Ναι, ήταν μία μεγάλη έκπληξη. Κανείς δεν σκεφτόταν ότι η Ελλάδα μπορεί να νικήσει. Όμως ήταν μία πραγματική ομάδα, προσπάθησαν όλοι μαζί, έκαναν ένα πραγματικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η Ελλάδα νίκησε απόλυτα δίκαια. Ήταν καλύτεροι από εμάς, αν και η Πορτογαλία, πιστεύω ότι άξιζε να πετύχει ένα γκολ στον τελικό. Στο ποδόσφαιρο όμως νικάει, εκείνος που σημειώνει γκολ. Η Πορτογαλία δεν το έκανε. Ήταν πολύ καλοί και κέρδισαν άξια», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Νούνο Γκόμεζ, που τώρα είναι διευθυντής των ακαδημιών της Μπενφίκα. Της πρωταθλήτριας Πορτογαλίας τα τέσσερα τελευταία συνεχή χρόνια. Της ομάδας του Κώστα Μήτρογλου και του Ανδρέα Σάμαρη. Στον τελικό, η Ελλάδα πανηγύρισε την δεύτερη νίκη της απέναντι στην Πορτογαλία, στην διάρκεια του ίδιου τουρνουά. Στοιχείο, που δίχως άλλο, επιβεβαιώνει την άξια κατάκτηση του τροπαίου. Κάτι που επίσης δεν προσπερνά, ο 40χρονος πρώην επιθετικός, που τέσσερα χρόνια πριν, στο Euro 2000, είχε φτάσει στην τρίτη θέση με την Πορτογαλία, στα γήπεδα της Ολλανδίας και του Βελγίου.
«Όταν σημειώνεις δύο νίκες απέναντι στην Πορτογαλία και μάλιστα μέσα στο σπίτι της, μπροστά στους φίλους της, αυτό σημαίνει ότι είσαι μεγάλη ομάδα», λέει με βεβαιότητα, ενώ δεν ξεχνάει την εκπληκτική παρουσία των Ελλήνων φιλάθλων, στην διάρκεια του τουρνουά, αλλά και στον τελικό.
«Ήταν φανταστικοί. Φίλαθλοι με πάθος που έκαναν μία μεγάλη γιορτή. Μία γιορτή που άξιζαν».
