Η 26χρονη Θέπη αποκαλύπτει στην «Ε» ότι τις γνώσεις της από το ρινγκ δεν τις έχει εφαρμόσει μέχρι τώρα στον δρόμο ωστόσο θα μπορούσε να είναι μία από τους «Άγγελους του Τσάρλι».
Εδώ και δύο χρόνια, όσο ασχολείται δηλαδή και με την πυγμαχία καθώς προέρχεται από τον υγρό στίβο, αγωνίζεται με τον σύλλογο «Ο Άτρωτος». Μάλιστα στο πρόσφατο πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας η Θέπη Κορδίστα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια και χαρακτηρίζει τη συμμετοχή της στην παραπάνω διοργάνωση ως μοναδική εμπειρία. «Το πανελλήνιο πρωτάθλημα, όπου συμμετείχα ήταν μια μοναδική εμπειρία. Είχα άγχος ομολογώ, καθώς ήταν ο πρώτος μου επίσημος αγώνας, αλλά με το που ανέβηκα στο ρινγκ αισθάνθηκα πολύ ωραία και το ευχαριστήθηκα. Ένιωσα συγκεντρωμένη, δυνατή και βγήκαν όλα όσα είχαμε πει με τον προπονητή μου να κάνω. Κανένα από τα δύο παιχνίδια που έπαιξα δεν ήταν εύκολα, καθώς είχα να αντιμετωπίσω άξιες αντιπάλους», σημειώνει.
Με τον ερχομό της νέας χρονιάς ήρθε και η επιστροφή στα ρινγκ «με το νέο έτος συνεχίζουμε κανονικά τις προπονήσεις», ενώ οι στόχοι της για το 2017 είναι «όσο το δυνατόν περισσότερες συμμετοχές στους αγώνες που θα διεξαχθούν, ώστε να αποκτήσω μεγαλύτερη εμπειρία και να ανεβάσω το επίπεδό μου».
Η πυγμαχία όπως αναφέρει η Πέπη Κορδίστα ήρθε στα 24 χρόνια, ενώ μέχρι πριν ήταν κολυμβήτρια του Ναυτικού Ομίλου Λάρισας. «Πυγμαχία ξεκίνησα πριν δύο χρόνια, στα 24. Με την πυγμαχία μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί από 6 - 7 χρονών. Γενικότερα είναι ό,τι πιο υγιές να ασχολείται ένα παιδί με κάποιο άθλημα, καθώς γυμνάζει και σώμα και μυαλό, κοινωνικοποιείται και μαθαίνει την έννοια του υγιούς ανταγωνισμού. Έχει παρατηρηθεί, ότι τα παιδιά που ασχολούνται συγκεκριμένα με την πυγμαχία είναι λιγότερο βίαια στην καθημερινότητά τους, αφού με την προπόνηση εκτονώνονται. Για παράδειγμα σε έναν καβγά παρέας αντιδρούν πολύ πιο ψύχραιμα, καθώς θα σκεφτούν πιο καθαρά και θα φροντίσουν να μην μπλέξουν, τη στιγμή που τα περισσότερα παιδιά παίζουν συνεχώς ηλεκτρονικά παιχνίδια που έχουν να κάνουν κυρίως με βία, καταλήγοντας έτσι να έχουν βίαιες συμπεριφορές», τονίζει.
Με το άθλημα όμως μπορεί να ξεκινήσει κάποιος και σε μεγαλύτερη ηλικία «όπως έκανα εγώ», αναφέρει και συμπληρώνει «για να παίζει μετά μέχρι την ηλικία που το λέει η ψυχή του», ενώ αποκαλύπτει τους λόγους που κάνουν μια γυναίκα να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα.
«Η αλήθεια είναι ότι το άθλημα της πυγμαχίας δεν προσελκύει τόσες γυναίκες, όσες ίσως άλλα αθλήματα. Βέβαια τα τελευταία χρόνια ευτυχώς υπάρχει μια μεγαλύτερη προσέγγιση στην πυγμαχία και σε άλλα μαχητικά αθλήματα. Πιστεύω ότι είναι καλό μια γυναίκα να ασχοληθεί με την πυγμαχία, γιατί εκτός του ότι είναι μια πολύ καλή και δυνατή άσκηση για το σώμα, σε κάνει να αισθάνεσαι πιο ασφαλής και σίγουρη, ώστε να αντιδράσεις και να αμυνθείς σε κάποια επικείμενη επίθεση στον δρόμο ή κάπου αλλού», και προσθέτει για την αντίδραση που έχουν συνήθως οι άντρες όταν μαθαίνουν ότι ξέρει από… ξύλο.
«Δηλαδή τώρα εσύ μπορείς να με δείρεις;», λέει και γελά συνεχίζοντας την περιγραφή «οι αντιδράσεις είναι σταδιακές. Γούρλωμα ματιών, χαμόγελο, ενθουσιασμός και μετά σειρά ερωτήσεων για την ενασχόλησή μου με το άθλημα. Αρέσει σχεδόν σε όλους πάντως».
Όσο για αυτούς που στο άκουσμα της πυγμαχίας έχουν στο μυαλό τους ρινγκ, βία και αίματα μια ματιά στην εικόνα της Θέπης θα τους πείσει για το αντίθετο, καθώς και όσα αναφέρει η ίδια για την ομάδα της «το κλίμα στην ομάδα μας είναι τόσο ωραίο και οικογενειακό που ακόμα και στις προπονήσεις περνάμε πολύ καλά και γελάμε. Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου Παναγιώτη Παπαδόπουλο που πίστεψε σε μένα, τους συναθλητές μου για την πολύτιμη βοήθειά τους αλλά και τον χορηγό μου που με στηρίζει».
Της Ζωής Παρμάκη
