Αναλυτικά η επιστολή:
«Διανύοντας περίπου 45 χρόνια ως ποδοσφαιριστής και εν συνεχεία ως προπονητής, είχα σαν αρχή να μην επιδιώκω τη δημόσια προβολή και να αποφεύγω δηλώσεις και αντιπαραθέσεις με παράγοντες και ποδοσφαιριστές.
Τα δύο τελευταία χρόνια πέρασα μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που στιγμάτισε όλη την πορεία μου στο ποδόσφαιρο θετικά και αρνητικά. Εργάστηκα με ζήλο και επιμονή πιστεύοντας ότι εάν κατόρθωνα να επιβάλω τις δικές μου αρχές και τα δικά μου πιστεύω, θα φθάναμε όλοι σ' ένα αποτέλεσμα που θα άλλαζε ακόμα και ολόκληρη την πορεία του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Είχα στα χέρια μου ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και παράγοντες με ζήλο και αγάπη για το ποδόσφαιρο. Παιδιά με φιλότιμο και αγάπη γι' αυτό που έκαναν. Δυστυχώς δεν υπολόγισα ότι αυτά τα παιδιά από 15-16 ετών έμπαιναν στο στίβο της βιοπάλης και της υπευθυνότητας. Δημιουργούσαν οικογένεια και έπρεπε να παλεύουν για την καθημερινότητα της επιβίωσης.
Εκεί τελειώνουν όλα, δεν μπορείς να επέμβεις, να επιβάλεις τις δικές σου αρχές σ' έναν νέο άνθρωπο που παλεύει για την επιβίωση της οικογένειάς του. Η διοίκηση έκανε κάθε δυνατό να διευκολύνει όσο μπορούσε τα πράγματα, όμως τα προβλήματα ήταν αρκετά και δυσβάσταχτα. Έφυγα πικραμένος γιατί δεν μπόρεσα να τελειώσω αυτό που πίστευα.
Εύχομαι στους ποδοσφαιριστές και στην οικογένεια Φλώρου να έχουν την ίδια πορεία στο ποδόσφαιρο όπως και στις δουλειές τους».
