«Ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 το βράδυ», (05:29 Σάββατο ώρα Ελλάδας), ανέφερε ο πρόεδρος της Κούβας και αδελφός του, Ραούλ Κάστρο, ο οποίος τον διαδέχθηκε στην εξουσία το 2006, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.
Ο Φιδέλ Κάστρο ήταν ένας μεγάλος φίλος του αθλητισμού. Ιδιαίτερα του μπέιζμπολ, όπως ανέφερε και ο ίδιος σε αρκετές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Κουβανός ηγέτης, που κατάφερε να κρατήσει όρθια την επανάσταση, μόλις 150 χιλιόμετρα από τις αμερικανικές ακτές, καυχιόταν επίσης για τη φιλία του με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο Αργεντινός σούπερ σταρ επισκέφτηκε την Κούβα, για πρώτη φορά το 1987 και από τότε δημιούργησε μία στενή σχέση με τον Κουβανό ηγέτη. Σε αρκετές από τις επισκέψεις του στο νησί, έδωσε πολλές σημαντικές φανέλες στον Κάστρο, όπως αυτή που φορούσε στο ντεμπούτο του με την Ολντ Μπόις ή την Εθνική Αργεντινής με τον αριθμό δέκα, φυσικά υπογεγραμμένες. Ο Mαραντόνα ταξίδεψε πολλές φορές στην Κούβα, όπου μάλιστα τον Ιανουάριο του 2000, υποβλήθηκε σε διαδικασία απεξάρτησης, από τον εθισμό του στα ναρκωτικά στη διεθνή κλινική «La Pedrera».
Το 2005 πήρε συνέντευξη από τον Φιντέλ Κάστρο για την τηλεοπτική εκπομπή της Αργεντινής «La Noche del 10». Εκτός από προσωπικός φίλος του Κάστρο, ο Μαραντόνα είναι μεγάλος θαυμαστής της κουβανικής επανάστασης, έχοντας μάλιστα τατουάζ το πρόσωπο του Κουβανού ηγέτη στο ένα πόδι, και του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, στο μπράτσο.
Το 2015 ήταν ο ίδιος ο Φιδέλ Κάστρο, που αποκάλυψε μερικές από τις επιστολές είχε ανταλλάξει με τον Μαραντόνα τα τελευταία χρόνια, όπου διαπίστωνε κοινές απόψεις για την πολιτική και τον αθλητισμό. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι μπέιζμπολ και πυγμαχία αναπτύχθηκαν εξαιρετικά στα χρόνια που ακολούθησαν την κουβανική επανάσταση.
«Φιδέλ, ό,τι έχω μάθει μαζί σας, σε όλα αυτά τα χρόνια της ειλικρινούς και όμορφης φιλίας, είναι ανεκτίμητα», είπε ο Μαραντόνα σε επιστολή του, με ημερομηνία 15 Ιανουαρίου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κουβανός ηγέτης, που πολέμησε στο πλάι του «Τσε», είδε το ποδόσφαιρο μέσα από τα μάτια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Αλλωστε το ποδόσφαιρο, όπως και ο αθλητισμός, τον απασχόλησαν ιδιαίτερα στη διάρκεια της ζωής του. Ιδιαίτερα η μπάλα, αφού στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, πάει χέρι-χέρι με την πολιτική.
Με ένα άρθρο του στην «Granma Internacional», ο Φιδέλ Κάστρο καταφέρθηκε εναντίον του καπιταλισμού, αλλά υπερασπίστηκε τους ποδοσφαιριστές: «Είναι αλήθεια συμπατριώτες μου ότι ο καπιταλισμός είναι ένα θαυμάσιο πράγμα, ίσως εμείς είμαστε οι ένοχοι που κάθε πολίτης δεν έχει το προσωπικό του υποβρύχιο στην παραλία. Είναι εκείνοι που έχουν βρεθεί στον ίδιο σάκο με τους Αραβες σεΐχηδες, οι ηγέτες των μεγάλων πολυεθνικών με τους ποδοσφαιριστές, όχι εγώ. Τουλάχιστον αυτοί οι τελευταίοι συναρπάζουν εκατομμύρια ανθρώπους και δεν είναι εχθροί της Κούβας».
Για τον Φιδέλ Κάστρο, το ποδόσφαιρο ήταν επίσης ένας τρόπος ζωής: «Ξεκίνησα να παίζω σε μια αυλή, σε ένα γήπεδο από τσιμέντο, με μία πολύ διαφορετική μπάλα από τις σύγχρονες που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο μου δίδαξε την ικανότητα να αντέχω, μου έδωσε χαρές και ικανοποίηση, βοηθώντας με να βρω το μαχητικό πνεύμα».
Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους είχε εξαφανιστεί εντελώς από τις κουβανικές τηλεοράσεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2014 και Απριλίου 2015, κάτι που είχε τροφοδοτήσει πολλές φήμες για την κατάσταση της υγείας του. Όμως εδώ και ενάμιση χρόνο, αν και οι μετακινήσεις του παρέμεναν περιορισμένες, είχε ξαναρχίσει να δημοσιεύει τις «σκέψεις» του και είχε ξαναρχίσει να δέχεται στην κατοικία του προσωπικότητες και ηγέτες από το εξωτερικό.
Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ
Συγκλονιστικός ο αποχαιρετισμός του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μέσω Facebook στον Φιδέλ Κάστρο. Ο διάσημος Αργεντινός έγραψε:
«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστος μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιδέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.
Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μπορεί o καθένας να χαμηλώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.
Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.
Δεν μπορεί ο καθένα να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει 100% σχολική εκπαίδευση.
Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στον δρόμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για τον λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.
Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχθεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει μετά από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.
Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγημένους από τους άλλους λίγους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς είναι να τον αγνοήσει».
