Του Δημήτρη Βάλλα
Επικρατεί ενθουσιασμός, πάθος και μεγάλο κέφι, με αποτέλεσμα ακόμα και ο προπονητής τους που στην αρχή ήταν λιγο διστακτικός και απορημένος, τώρα να πλέει σε πελάγη ευτυχίας.
Η ομάδα αυτή του βόλεϊ είναι αλλιώτικη από τις συνηθισμένες καθώς την αποτελούν Λαρισαίες μαμάδες ηλικίας από 25 έως 40 χρόνων!
Προπονείται δυο φορές την εβδομάδα και έχει ανοίξει πραγματικά νέους δρόμους καθώς και μαμάδες από άλλες πόλεις της Θεσσαλίας ετοιμάζονται να ακολουθησουν το παράδειγμα τους σχηματίζοντας νέες ομάδες ώστε -και γιατί όχι- να ξεκινήσουν ακόμα και τουρνουά!
Τις πλησιάσαμε και στην αρχή όλες τους ήταν επιφυλακτικές και δεν ήθελαν τη δημοσιότητα. Επιμέναμε όμως σχεδόν φορτικά, το συζήτησαν μεταξύ τους και τελικά το ραντεβού δόθηκε μόλις προχθές Παρασκευή το βράδυ στο κλειστό Γυμναστήριο του 1ου Γυμνασίου Λάρισας...
Εκει μια από την ομάδα, η κ. Άλικη Παρίση-Στεφάνοβιτς, εγκατέλειψε για λίγο τον αγωνιστικό χώρο και μαζί με τον προπονητή κ. Άρη Σιαμιώτη, κάθισε μαζί μας για να ξεδιαλύνουμε περιέργειες και... απορίες.
ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΑΜΑΔΩΝ
Όλα θα μας πει η Άλικη, που είναι και μητέρα τεσσάρων παιδιών, ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες όταν άρχισα να ρωτάω τις φίλες μου που ήταν και αυτές μητέρες και συναντιόμασταν σχεδόν καθημερινά, όταν πηγαίναμε να πάρουμε τα παιδιά μας από το σχολειο, αν θα ήθελαν να ξεκινήσουμε όλες μαζί μια ερασιτεχνική ομάδα βόλεϊ.
Η πρόταση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό ... Ήμασταν οκτώ στην αρχή και σιγά-σιγά μαζευτήκαμε 14 γυναίκες.
Απευθυνθήκαμε στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ, και υιούς είπαμε αν ήθελαν να αναλάβουν μια ομάδα αλλιώτικη από τις άλλες. Στην αρχή εξεπλάγησαν, όμως με μεγάλη χαρά έκανα δεκτό το αίτημά μας. Μας ανέθεσαν στον προπονητή της ανδρικής ομάδας βόλεϊ Άρη Σιαμιώτη και μας παραχώρησαν τον χώρο του γυμναστηρίου στο 1ο Γυμνάσιο.
Αυτό ήταν η μια έφερε την άλλη, δεθήκαμε μεταξύ μας και η ομάδα ξεκίνησε τις προπονήσεις κανονικά από τα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου.
Οι σύζυγοι που ρωτάς, μας στηρίζουν και σκεπτόμαστε να τους πείσουμε και αυτούς να κάνουν μια ομάδα και να διοργανώσουμε μάλιστα και έναν αγώνα «σύζυγοι VS συζύγων».
... «Δεν σου κρύβω, θα μας πει και ο Άρης, ο προπονητής, ότι στις πρώτες προπονήσεις ήμουν πολύ διστακτικός. Γρήγορα όμως είδα μεγάλη διάθεση, χιούμορ, γέλιο, πάθος, αλλά και αγωνιστικό παλμό! Είδα μια ομάδα ήρεμη και χωρίς άγχος και έδωσα και εγώ τον καλύτερο μου εαυτό.
Στόχος μας τώρα είναι να δημιουργήσουμε και άλλες τέτοιες ομάδες σε όλη τη Θεσσαλία και να κάνουμε ας πούμε ένα πρωτάθλημα... μαμάδων!»
Αλίκη, Ματίνα, Βάσω, Τόνια, Ειρήνη, Ελένη, Βούλα, Μαριάννα και οι άλλες...
Το γυμναστήριο γεμίζει από χαρούμενες φωνές και ο μεταξύ τους αγώνας που δίνουν σκληρός και με πάθος.
Στο τέλος όλες αγκαλιάζονται και δίνουν ραντεβού πάλι στην καθημερινότητα του «περίμενε τα παιδιά έξω από το σχολείο», μέχρι την επόμενη προπόνηση, όπου όλα πάλι θ’ αλλάξουν με φόντο το φιλέ!
