Οι αλλαγές που θα επιφέρει η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική και άλλα σημαντικά ζητήματα του αγροτικού τομέα συζητήθηκαν στο πλαίσιο της ημερίδα με θέμα τις «Προοπτικές αειφορικής ανάπτυξης ενεργειακών καλλιεργειών στην Ελλάδα» πραγματοποίησε σήμερα, Τρίτη 4 Φεβρουαρίου, το παράρτημα κεντρικής Ελλάδας του ΓΕΩΤΕΕ. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ΘΑΛΗΣ του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Φιλική προς το περιβάλλον παραγωγή βιομάζας» που έχει αναλάβει το Εργαστήριο Γεωργικής Μηχανολογίας του Τμήματος Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Στην εκδήλωση συζητήθηκαν, μεταξύ άλλων, ζητήματα όπως οι καλλιέργειες φυτών για παραγωγή βιοενέργειας και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στο έδαφος από τη χρήση της βιομάζας. Παράλληλα, οι εισηγητές αναφέρθηκαν στις νέες τεχνικές της καλλιέργειας, στα αποτελέσματα από τη χρήση νέων μηχανών για ακαλλιέργεια, έγινε εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων με ανάλυση κύκλου ζωής των καλλιεργειών και τέλος, συζητήθηκαν τα προβλήματα διάβρωσης που προκύπτουν από τυχόν διατήρηση ακάλυπτου εδάφους.
Σε χαιρετισμό του ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. Κεντρικής Ελλάδας, κ. Ιωάννης Γεωργιάδης, ανέφερε: «η αειφορία είναι μια έννοια που ευρύτατα χρησιμοποιείται την τελευταία 15ετία. Το έδαφος, το νερό, ο αέρας και κάθε μορφή ζωής εμπεριεχόμενη σ’ αυτά βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ τους, συνθέτοντας «φυσικό περιβάλλον».
Τα σπουδαιότερα περιβαλλοντικά προβλήματα προκύπτουν από την υπέρμετρη κατανάλωση των φυσικών πόρων και την περιβαλλοντική ρύπανση. Οι δύο αυτοί κίνδυνοι για το Περιβάλλον συνδέονται με τις καθημερινές ανθρωπογενείς δραστηριότητες, οι οποίοι προκαλούν διάφορα είδη αποβλήτων (στερεά, υγρά, αέρια). Φυσικοί αποδέκτες των οποίων, είναι η ατμόσφαιρα, τα επιφανειακά και υπόγεια νερά και το έδαφος. Το ενδιαφέρον μας στρέφεται στην ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση του εδάφους, κυρίως από την εντατικοποίηση αλλά και επέκταση των καλλιεργειών και στην ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση του νερού. Η εμφάνιση των παραπάνω περιβαλλοντικών προβλημάτων και των επιπτώσεών τους, που θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων όλου του πλανήτη, επιβάλλει εδώ και πολύ καιρό την υιοθέτηση ενός άλλου τρόπου ζωής και ανάπτυξης, με βασικό δομικό στοιχείο την «αειφορία». Η Παγκόσμια Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, όρισε ως αειφόρο ανάπτυξη «[…] αυτή που ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να μειώνει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών ανθρώπων να ικανοποιήσουν τις δικές τους» τόνισε ολοκληρώνοντας την εισήγησή του ο κ. Γεωργιάδης.
