Θα ακούσουν οι Βρυξέλλες τη φωνή των αγροτών;

*Ποια είναι τα κοινά τους προβλήματα *Από το 2016 μέχρι σήμερα ο αγροτικός κλάδος έχασε το 69% των επιδοτήσεων *Εισάγονται ανεξέλεγκτα προϊόντα τρίτων χωρών

Οι φετινές κινητοποιήσεις των Ελλήνων αγροτών έχουν μία ιδιαιτερότητα. Ταυτίζονται χρονικά με αυτές των Ευρωπαίων συναδέλφων τους.

Και όχι τυχαία. Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής την τρέχουσα χρόνια, έφερε στο προσκήνιο πολλά προβλήματα. Ανεξάρτητα από τα αιτήματα που προβάλλουν οι Έλληνες αγρότες στα μπλόκα και τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν από την ελληνική κυβέρνηση, υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Συμφωνεί άλλωστε με αυτό και ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής.
Τα αιτήματα που προβάλλονται από τα μπλόκα συγκλίνουν με εκείνα που διατυπώνονται και στις άλλες χώρες-μέλη, όπως, για παράδειγμα: Η εφαρμογή μέτρων μείωσης του κόστους παραγωγής (αγροτικό πετρέλαιο, ενέργεια, ζωοτροφές, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, εξοπλισμοί). Οι αποκλίσεις από την εφαρμογή μέτρων της νέας ΚΑΠ για ένα έτος, όπως η αγρανάπαυση, τα Οικολογικά Σχήματα, άλλες αγροπεριβαλλοντικές υποχρεώσεις (κάτι που, έως έναν βαθμό, δόθηκε προχθές από την πρόεδρο της Επιτροπής). Ο έλεγχος και η διαχείριση των εισαγωγών από την Ουκρανία και των επιπτώσεων που έχουν στα προϊόντα που παράγει η ΕΕ (κάτι που, επίσης, έως έναν βαθμό, αποφασίστηκε από την Επιτροπή).
Η ανάγκη εφαρμογής πολιτικών αμοιβαιότητας, δηλαδή η τήρηση των ίδιων περιβαλλοντικών, κοινωνικών και άλλων υποχρεώσεων στις τρίτες χώρες με αυτές που ισχύουν στην Ε.Ε. (μπορεί, βέβαια, τις ημέρες αυτές να αναδείχθηκε η θέση της Γαλλίας για τη διεθνή συμφωνία με τις χώρες Mercosur, ωστόσο και οι εισαγωγές οπωροκηπευτικών στην Ελλάδα, για παράδειγμα, με ιδιαίτερα υψηλή υπολειμματικότητα φυτοφαρμάκων, εμποδίζει αυτό που ονομάζεται δίκαιες εμπορικές πρακτικές).
Οι αγρότες όλης της ΕΕ θεωρούν αδιανόητο να ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια τους πιο απαιτητικούς κανονισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος, να βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αυξανόμενο κόστος παραγωγής, να έχουν φθίνουσα πορεία των εισοδημάτων τους και, λόγω της νέας ΚΑΠ, να καλούνται να αναλάβουν και άλλες τέτοιες ιδιαίτερα γραφειοκρατικές δεσμεύσεις. Αυτή η περιθωριοποίησή τους και η ανασφάλειά τους, τους κάνει να αντιδρούν.
Από το 2016 μέχρι σήμερα ο αγροτικός κλάδος έχασε το 69% των επιδοτήσεων.
Κόπηκε το 70% της εξισωτικής, χάθηκαν βοσκοτόπια που έδιναν δικαιώματα, άρα και επιδοτήσεις, έφυγε το «πρασίνισμα», το οποίο θα αντικατασταθεί από τα οικολογικά σχήματα, για τα οποία η ενημέρωση είναι ελάχιστη.
Την ίδια στιγμή οι τιμές των προϊόντων είναι χαμηλές. Οι νοθείες κυρίως στη φέτα και στο μέλι μειώνουν τις τιμές.
Η ΚΑΠ κι η Πράσινη Ατζέντα, προάγουν την ανισότητα μεταξύ Ευρωπαίων και των αγροτών τρίτων χωρών, των οποίων τα προϊόντα εισάγονται ανεξέλεγκτα στις ευρωπαϊκές αγορές. Η αλλαγή της ΚΑΠ είναι μονόδρομος. Για να υπάρξει βιώσιμη γεωργία και διατροφική αυτάρκεια πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η κλιματική κρίση και να αλλάξει η φιλοσοφία της ΚΑΠ.
Κυρίως η επιμονή των καρεκλοκένταυρων των Βρυξελλών για μία πιο πράσινη γεωργία. Διότι αν σταματήσει η παραγωγή, ποιο το νόημα της πράσινης γεωργίας;
Η φιλοσοφία της φιλοπεριβαλλοντικής γεωργίας είναι μια πολιτική λανθασμένη. Υποχρεώνουν τους Έλληνες και Ευρωπαίους παραγωγούς να περιορίσουν τα λιπάσματα και τη χρήση γεωργικών φαρμάκων.
Ουσιαστικά η ΚΑΠ τους υποχρεώνουν να μειώσουν τα εντομοκτόνα τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τις μεσογειακές χώρες και λιγότερο τα μυκητοκτόνα, τα οποία χρησιμοποιεί η Βόρεια Ευρώπη. Αγρότες, αλλά και καθηγητές Πανεπιστημίου υποστηρίζουν πως μια τέτοια προοπτική θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους και τη μείωση της παραγωγής. Θα αυξηθούν τα εργατικά χέρια, ενώ θα «στρώσουν χαλί» στα εισαγόμενα προϊόντα που είναι ασυγκρίτως χειρότερα και λιγότερο ασφαλή από τα ελληνικά και ευρωπαϊκά.
Σχετικά με τα οικολογικά σχήματα που θέλει η ΕΕ να καθιερώσει, είναι δυνατόν να δίνουν χρήματα σε αγρότες να μην παράγουν, όταν διαρκώς και λόγω αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, οι ανάγκες σε τροφή διαρκώς μεγαλώνουν. Και ποια υποκρισία… Απαγορεύουν τη χρήση κάποιου φυτοφαρμάκου, αλλά κάθε χρόνο κατά παρέκκλιση δίνουν κατ’ εξαίρεση άδεια χρήσης 120 ημερών! Αυτό ενδεχομένως να οδηγήσει τους Έλληνες αγρότες να εισάγουν παράνομα φυτοφάρμακα από άλλες χώρες. Σήμερα η εισαγωγή αυτών των φυτοφαρμάκων ανέρχεται στο εντυπωσιακό ποσοστό του 40%.
Αν δεν λάβουν σήμερα οι Βρυξέλλες το μήνυμα των αγροτών πως «χωρίς αυτούς, δεν θα υπάρχει τροφή» (no farmers no food), τότε αυτό που θα εισπράξει στις επικείμενες ευρωεκλογές, θα είναι πολύ πιο εκκωφαντικό.
Γιώργος Ρούστας