Προφανώς -αναφέρει σχετική δήλωση του πρώην υφυπουργού Γεωργίας Στέλιου Ροντούλη-, η χρήση αυτού του όρου είναι αυθαίρετη, καθώς από κανένα νομικό κείμενο της ευρωπαϊκής ή εθνικής νομοθεσίας δεν προκύπτει η απαγόρευση της χρήσης του όρου τσικουδιά και τσίπουρο. Επιπλέον -επισημαίνει-, αυθαίρετη και ανακριβής είναι η απόδοση στα ελληνικά των πρωτοτύπων κειμένων των Οδηγιών 2020/1151 και 2021/1159 της ΕΕ, όπου δεν υπάρχει πουθενά ο όρος «παραδοσιακό απόσταγμα διημέρων».
Το κόλπο που στήθηκε, λοιπόν, έχει ως απώτερο στόχο να αφαιρεθεί η ονομασία «τσίπουρο-τσικουδιά» από τους παραδοσιακούς αποσταγματοποιούς, τους «διήμερους», δίνοντάς τους κάποια ανταλλάγματα, και να ονομαστεί το προϊόν που βγάζουν οι παραδοσιακοί απλά ως «απόσταγμα» αδήλου προέλευσης.
Με άλλα λόγια, το χύμα προϊόν θέλουν σταδιακά να το εξαφανίσουν από την αγορά, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν αναπόφευκτα καταστραφούν και χιλιάδες στρέμματα αμπελώνων, διότι όταν μειωθεί η κατανάλωση του χύμα προϊόντος, θα εκριζωθούν και χιλιάδες αμπέλια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν αυτό το μεγάλο κομμάτι της αγοράς, δημιουργώντας ολιγοπώλια.
Ευτυχώς, όμως, η ελληνική Δικαιοσύνη αντιλήφθηκε αμέσως το δόλιο τέχνασμα που στήθηκε εις βάρος των μικρών διημέρων αμβυκούχων, καθώς δικαστήριο της Λάρισας έκρινε πρόσφατα, μετά από διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, ότι δεν υπάρχει άλλη ονομασία πλην της ονομασίας “Τσίπουρο” ή “Τσικουδιά” για το προϊόν που παράγεται από τους διημέρους αμβυκούχους.
Πρόκειται εμφανώς για μια πρώτη νίκη της λογικής και του κοινού περί δικαίου αισθήματος, η οποία θα πρέπει να συνετίσει την Κυβέρνηση και να οδηγήσει στην τροποποίηση του λεκτικού της Παρ. 1 του άρθρου 1 του προαναφερθέντος Σχεδίου Νόμου, με παράλληλη ανάληψη κυβερνητικών πρωτοβουλιών ώστε να περιληφθούν στην Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη «τσίπουρο» και «τσικουδιά» τα παραδοσιακά μη εμφιαλωμένα αποστάγματα των διημέρων αποσταγματοποιών.
Οι ονομασίες «τσίπουρο-τσικουδιά» ανήκουν κατά προτεραιότητα στους παραδοσιακούς διημέρους αμβυκούχους, διότι αυτοί τους καθιέρωσαν, διαφυλάσσοντας μάλιστα τη φήμη των προϊόντων αυτών στην εθνική αγορά, από τις αρχές του περασμένου αιώνα.
Οτιδήποτε άλλο συμβεί, θα είναι μια στυγνή υφαρπαγή ενός ιστορικού δικαιώματος από τους φυσικούς του κατόχους με σκοπό την ανήθικη κερδοσκοπία. Η ελληνική Δικαιοσύνη έδειξε τον σωστό δρόμο. Η Κυβέρνηση θα τον ακολουθήσει; καταλήγει ο Στ. Ροντούλης.