Μέχρι στιγμής την υπεραξία του βαμβακιού την εκμεταλλεύονται οι εκκοκκιστές. Ο παραγωγός όχι. Αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση, το μέλλον προβλέπεται ζοφερό».
Αυτό το μήνυμα στέλνει η διοίκηση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Λαρισαίων Αγροτών, λίγες μέρες μετά το Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα για το βαμβάκι. Οι Λαρισαίοι συνεταιριστές, με επικεφαλής τον πρόεδρο του ΑΣ Φώτη Παπαδόπουλο ξεκαθαρίζουν ότι «δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και θα αναλάβουν διάφορες πρωτοβουλίες, ώστε το βαμβάκι να μην πληρώνεται με την ίδια τιμή σε όλη τη χώρα».
ΝΑ ΠΙΣΤΩΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι διοικούντες του Συνεταιρισμού Λαρισαίων Αγροτών «στο πρόσφατο Συνέδριο της ΔΟΒ και του ΕΛΓΟ “Δήμητρα” έγινε μεγάλη αναφορά στο πώς θα παραχθεί ποιοτικό βαμβάκι, με διάφορες συμβουλές καλλιεργητικών πρακτικών. Διάλεξαν όμως λάθος μέρος. Θα έπρεπε να επεκτείνουν τη συζήτηση στη Μακεδονία, στη Φθιώτιδα ή άλλου. Στη Θεσσαλία, όπως απέδειξε στην ομιλία του ο διευθυντής του Κέντρου Ταξινόμησης Βάμβακος στην Καρδίτσα Μοχάμεντ Νταράουσε παράγουμε το καλύτερο βαμβάκι όχι μόνο πανελλαδικά, αλλά πανευρωπαϊκά. Εκείνο που δεν συζήτησαν, σκοπίμως, οι διοργανωτές είναι πώς θα πληρωθεί ο Θεσσαλός για την ποιότητα του προϊόντος του. Γιατί, για να το πετύχει ξοδεύει αγοράζοντας συγκεκριμένες ποικιλίες σπόρων, εφαρμόζοντας όλες τις ορθές καλλιεργητικές πρακτικές λίπανσης και φυτοπροστασίας. Πώς γίνεται όλη η Ελλάδα να έχει τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά; 32% απόδοση, 28 μήκος ίνας,13-17 υγρασία; Όλοι οι βαμβακοπαραγωγοί πληρώθηκαν κατά μέσο όρο 42-44 λεπτά/κιλό. Είναι δίκαιο αυτό;» αναρωτιούνται οι διοικητικοί του ΑΣ Λαρισαίων Αγροτών.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο Φώτη Παπαδόπουλο «τόσο στις συσκέψεις που έγιναν υπό την προεδρία του τότε υφυπουργού Βασ. Κόκκαλη, όσο και σε αυτές με τον νυν υπουργό Μάκη Βορίδη έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα ελεγχθεί η ποιότητα του βαμβακιού και πώς θα επιβραβευθεί αυτός που την παράγει. Και στο Συνέδριο θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τις προτάσεις μας, αν μας έδιναν τον λόγο».
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Η πρόταση των Λαρισαίων βαμβακάδων για τον έλεγχο και την οικονομική τους επιβράβευση για το ποιοτικό βαμβάκι, αναφέρει τα εξής: «Το ΥΠΑΑΤ στο τρίμηνο της εκκοκκιστικής περιόδου ας προσλάβει εποχικούς γεωπόνους, οι οποίοι στα εκκοκκιστήρια θα ελέγχουν μέρος των φορτίων που προσκομίζουν οι αγρότες και θα καταγράφουν τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά (Υγρασία, απόδοση, χρώμα κ.λπ.). Χαρακτηριστικά, τα οποία θα καθορίζουν και την τιμή. Βαμβάκι που έχει απόδοση πάνω από 32%, μήκος ίνας πάνω από 28 και υγρασία κάτω από 13% θα πρέπει να αποκτά υπεραξία. Για κάθε επιπλέον μονάδα, να ανεβαίνει η τιμή ημέρας (χρηματιστηριακή). Κανονικά κάποιος που παρέδωσε ποιοτικό βαμβάκι, με βάση τα παραπάνω νούμερα έπρεπε να πληρωθεί πάνω από 50 λεπτά. Και εμείς λάβαμε 42-44 λεπτά. Οι εκκοκκιστές όμως κέρδισαν από την υπεραξία του προϊόντος» καταλήγει ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο αντίλογος των εκκοκκιστών είναι: «Μα καλά θα γυρίσουμε στις εποχές του Οργανισμού Βάμβακος και του μακινέτου; Εφόσον αυτή η τακτική απέδιδε, γιατί όχι. Έχουν να προτείνουν κάτι άλλο; Δεν είναι δυνατόν η Τουρκία εδώ και μια πενταετία να εφαρμόζει τέτοιες πρακτικές και να μην το κάνουμε εμείς» απαντά ο πρόεδρος του Εποπτικού Αποστόλης Δημητριάδης, ενώ σχολιάζοντας την παρότρυνση των εκκοκκιστών για προπωλήσεις προϊόντος την άνοιξη και όχι μαζικά το φθινόπωρο δηλώνει «θετικός, αρκεί αυτή να θεσμοθετηθεί με κανόνες από το υπουργείο».
«Παλιότερα με 4.2 εκατ. στρέμματα γίνονταν ισοζύγιο. Δεν μπορούμε σήμερα με 3 εκατ. στρ» αναρωτιέται ευλόγως ο αντιπρόεδρος του ΑΣ Γιώργος Καραΐσκος, ο οποίος όπως έπραξε στο Συνέδριο, έτσι και τώρα υπενθυμίζει στο ΥΠΑΑΤ «την υποχρέωσή του να ελέγξει τα μαϊμού στρέμματα και να πάει η συνδεδεμένη στο κιλό και όχι στα στρέμματα».
«Το βαμβάκι είναι το μοναδικό προϊόν που δεν επιστρέφει στον παραγωγό την υπεραξία που αποκτά λόγω ποιοτικών χαρακτηριστικών. Στην ντομάτα τα brix καθορίζουν την τιμή, στο σιτάρι η πρωτεΐνη και το ειδικό βάρος επίσης. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην εμπορία των σιτηρών δραστηριοποιούνται οι εκκοκκιστές. Άλλα μέτρα, κι άλλα σταθμά για το βαμβάκι» αναρωτιέται με τη σειρά του ο Τριαντάφυλλος Τσινούλης.
Τέλος, ο γραμματέας του ΑΣ Γιώργος Βαρδούλης αναρωτιέται «τι απέγινε η σχετική έρευνα της Επιτροπής Ανταγωνισμού», ενώ εκφράζει την ανησυχία του για όσα ακούστηκαν στο Συνέδριο για το περιβαλλοντικό τέλος και την υποχρέωση των παραγωγών να φυτέψουν δέντρα ως αντιστάθμισμα για το αποτύπωμα του άνθρακα. Μα, αν δεν είχαμε τόσα στρέμματα βαμβακιού στη Θεσσαλία, τότε η θερμοκρασία θα ήταν μονίμως στα ύψη» καταλήγει.
ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ, ΑΛΛΙΩΣ…
Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Λαρισαίων Αγροτών Φώτης Παπαδόπουλος ζητά τη διεύρυνση της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Βάμβακος, καθώς μέχρι στιγμής στο 9μελές Δ.Σ. δεν συμμετέχει κανείς Θεσσαλός συνεταιριστής-αγρότης, ενώ μέμφθηκε την άποψη των εκκοκκιστών ότι «χρηματοδοτούν δράσεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ποιότητας του βαμβακιού. Μέσω των δηλώσεων ΟΣΔΕ οι αγρότες καταβάλλουν στη Διεπαγγελματική περίπου 150.000 ευρώ. Τα 60 εκκοκκιστήρια της χώρας από 200 ευρώ, περίπου 12.000 ευρώ. Στο Συνέδριο οι εκκοκκιστές ανέφεραν ότι χρηματοδοτούν με επιπλέον ποσά ενέργειες για την απόκτηση του ευρωπαϊκού σήματος ποιότητας. Δεχόμαστε να το πράξουμε εμείς, αρκεί να επιστρέψει σε μας η υπεραξία του προϊόντος».
Καταλήγοντας ο κ. Παπαδόπουλος δηλώνει πως «αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί στη Διεπαγγελματική, οι Συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στο βαμβάκι θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν τη δική τους Οργάνωση, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πληρωθούμε για τον ιδρώτα που χύνουμε στο χωράφι».
Του Γιώργου Ρούστα
