Μιλάμε δηλαδή για καθυστέρηση τριών ετών και όχι ενός». Σύμφωνα με την καταγγέλλουσα «η καθυστέρηση πληρωμής βέβαια σημαίνει την πλήρη απώλεια εισοδήματος για τις ενταγμένες στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα εκτάσεις και όταν μάλιστα πρόκειται για καλλιεργήσιμες εκτάσεις και όχι χορτολιβαδικές η ζημία για τον δικαιούχο είναι τεράστια. Ουσιαστικά χάνει όλο το εισόδημα που θα είχε αν δεν είχε ενταχτεί στο πρόγραμμα, ενώ το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης συμπεριφέρεται σαν να κάνει «χάρη» στους αγρότες-δικαιούχους, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την ολοσχερή απώλεια εισοδήματος, το οποίο δεν αποτελεί «δώρο», αλλά αντιστάθμισμα για τη χαμένη παραγωγή από τη μη εκμετάλλευση των εκτάσεων. Με αυτή τη λογική το Υπουργείο θα έπρεπε να πληρώνει τους δικαιούχους του προγράμματος τουλάχιστον μέχρι το πέρας του πρώτου εξαμήνου της επόμενης χρήσης. Επιτέλους πρέπει να καταστεί σαφές όσον αφορά στα Αγροτοπεριβαλλοντικά Προγράμματα (Μακροχρόνια Παύση Γαιών, Δασώσεις κ.α.) ότι μόνο ο δικαιούχος κάτοχος αγροτικών εκτάσεων τηρεί τους όρους της σύμβασης, ο οποίος δεν ασκεί καμία άλλη δραστηριότητα. Τι γίνεται όμως με τις υποχρεώσεις του έτερου συμβαλλόμενου δηλ. του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης» καταλήγει.