ο μεγαλύτερος επικονιαστής της φύσης να πεθαίνει. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι εις βάρος τους καθώς χωρίς αυτές, η ποιότητα αλλά και η ποσότητα της παραγωγής τους μειώνεται».
Με αυτά τα λόγια ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Λάρισας Κώστας Καλαπούτης, περνά στην αντεπίθεση, σχολιάζοντας πρόσφατη ανακοίνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας, με βάση την οποία «οι μελισσοκόμοι πρέπει να απομακρύνουν τα μελίσσια τους από την περιοχή του ψεκασμού και για τον σκοπό αυτό θα πρέπει απαραιτήτως να αναγράφουν στις κυψέλες τον κωδικό τους, το τηλέφωνο και τη διεύθυνσή τους ώστε να είναι δυνατή η έγκαιρη ειδοποίησή τους».
Σύμφωνα με τον κ.Καλαπούτη «πόσοι αγρότες σήμερα στην Ελλάδα, για παράδειγμα, γνωρίζουν τι περιέχει το προϊόν με το οποίο ραντίζουν; Ποια είναι η φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουν ώστε να υπάρχει η ανάγκη να ραντίσουν με το συγκεκριμένο προϊόν; Έτσι, τι να πεις και ποιον να ευαισθητοποιήσεις για το περιβάλλον… Δεν τρέφουμε αυταπάτες και γι’ αυτό δεν θα αναφερθούμε στη ζημιά που κάνουν τα χημικά φυτοφάρμακα στο περιβάλλον. Στο εξωτερικό ο μελισσοκόμος είναι περιζήτητος και σε κάποιες περιοχές τον πληρώνουν για να μεταφέρει τα μελίσσια του. Εδώ οι περισσότεροι μελισσοκόμοι φοβούνται να πάνε στις καλλιέργειες, γιατί μπορεί να πάθουν μεγάλη ζημιά. Και μία χώρα με τις καιρικές συνθήκες και τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας δεν έχει θέση στην παγκόσμια αγορά μελιού, παρότι εδώ παράγονται σπάνιες και μοναδικές ποικιλίες».
Και το δριμύ κατηγορώ του μελισσοκόμου καταλήγει: Δεν είναι όμως μόνο οι αγρότες. Αυτό το πράγμα είναι στη συνείδηση πολύ κόσμου. Ψεκάζουν με απίστευτη ευκολία με ζιζανιοκτόνα καταστρέφοντας αγριολούλουδα απ’ τα οποία τρέφεται η μέλισσα. Ψεκάζουν με οτιδήποτε, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, ακόμα και τον ίδιο τους τον λαχανόκηπο…».
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Αγρότες στην Κίνα προσπαθούν να επικονιάσουν τα φυτά με το χέρι λόγω της μείωσης του πληθυσμού των μελισσών. Σε ορισμένες περιοχές οι μέλισσες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί με αποτέλεσμα να μειώνεται δραματικά η παραγωγή κάποιων φυτών. Εργάτες ανέλαβαν τη δουλειά που μέχρι σήμερα έκαναν οι μέλισσες, δηλαδή να γονιμοποιούν τα φυτά. Είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο για τον άνθρωπο να προσπαθεί να γονιμοποιήσει τεχνητά τα οπωροφόρα δέντρα, μεταφέροντας τη γύρη από αρσενικά άνθη στα θηλυκά.
Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει ο άνθρωπος για τη συμπεριφορά του απέναντι στο περιβάλλον. Οι πληθυσμοί των μελισσών μειώνονται σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών. Μια πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για τη βιοποικιλότητα, προειδοποίησε ότι οι πληθυσμοί των μελισσών, των πεταλούδων αλλά και των υπολοίπων επικονιαστών βρίσκονται σε κρίσιμο στάδιο λόγω της ρύπανσης, των φυτοφαρμάκων και της κλιματικής αλλαγής.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΝΙΑΣΗΣ
Όταν οι γυρεόκοκκοι από τους ανθήρες ενός λουλουδιού, μεταφερθούν στον ύπερο ενός άλλου λουλουδιού, έχουμε την επικονίαση. Έτσι σχηματίζονται σπόροι που θα δώσουν καινούρια φυτά. Επικονίαση μπορεί να γίνει με τη βοήθεια του ανέμου, του νερού, ορισμένων ζώων, αλλά κυρίως από τα έντομα. Οι μέλισσες αποτελούν το 80% περίπου των επικονιαστικών εντόμων. Φυσικά δεν το κάνουν συνειδητά, αλλά προκειμένου να συλλέξουν γύρη, η οποία αποτελεί την κύρια πηγή πρωτεϊνών στη διατροφή τους, τη μεταφέρουν από άνθος σε άνθος γονιμοποιώντας τα φυτά. Η επικονίαση των χιλιάδων ειδών άγριων φυτών που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος είναι αδύνατο να υπολογιστεί με ακρίβεια και να μεταφραστεί σε οικονομικό όφελος. Υπολογίζεται ότι μια μέτρια αποικία μελισσών έχει 20 έως 40 φορές περισσότερη αξία για την επικονίαση των φυτών, παρά για την παραγωγή μελιού. Ειδικά δε, στα νησιά που πάσχουν από ανομβρία παίζει σπουδαίο ρόλο στη διατήρηση της βλάστησης και την προστασία από παραπέρα υποβάθμιση.
Γ. Ρούστας
