Το έργο φιλοτέχνησε ομάδα τοπικών καλλιτεχνών που αποτελούνταν από τους εξής: Εύα Βασδέκη, Νίκο Γούλιο, Κίμωνα Διαμαντή, Μαρία-Ελένη Θαλασσινού, Θανάση Καραμπάλιο, και πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ανέλαβε το Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδος με το Εργατικό Κέντρο Λάρισας, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το τραγικό συμβάν.
Σε ανακοίνωσή τους υποστηρίζουν ότι: «Έναν χρόνο μετά κάνουμε την υπόσχεσή μας πράξη! Το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί! Οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν.
Ένας χρόνος μετά και ακόμη αντηχούν στα αυτιά και στο μυαλό όλων μας τα συνθήματα εκείνων των ημερών. Με τα εκατομμύρια κόσμου να πλημμυρίζει κάθε γωνιά της χώρας μας καταδικάζοντας την πολιτική του κέρδους που δολοφονεί, φωνάζοντας δυνατά: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»».
Ο Θανάσης Καραμπάλιος που έκανε και το σχέδιο αναφέρει τα εξής: «Όταν πήγα πριν έναν μήνα στο μέρος που έγινε το δυστύχημα, ήταν μια μέρα συννεφιασμένη και πήγαινε να βρέξει. Το μέρος είχε φωτογραφίες ξεθωριασμένες, έβλεπες τριγύρω τα σημάδια από τις πλημμύρες. Σου έδινε την αίσθηση του στοιχειωμένου. Το έχουν αυτό τα Τέμπη, τα παιδιά από το Μακρυχώρι, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, τα άλλα λιγότερο γνωστά ατυχήματα που τα εικονοστάσια μάς υπενθυμίζουν. Και τώρα στο ίδιο μέρος 57 άνθρωποι, νέοι στην πλειοψηφία τους, δολοφονήθηκαν. Θα μπορούσε να πει κάποιος το μέρος είναι καταραμένο... Όμως είναι έτσι; Το κοινό στοιχείο σε όλα τα ατυχήματα ήταν ένα. Δεν πάρθηκαν τα σωστά μέτρα ασφαλείας. Γιατί τα μέτρα αυτά κοστίζουν. Το θέμα είναι να μειωθεί το κόστος για να βγάλουμε ακόμα πιο πολλά κέρδη.
Έτσι, κατέληξα στο προσχέδιο που συλλογικά το συζητήσαμε και φτιάξαμε. Δεν ήθελα καμία σύγκρουση τρένων να απεικονιστεί. Φτιάξαμε 57 φιγούρες που μοιάζουν με πνεύματα, που περιμένουν δικαιοσύνη, και ανάμεσά τους ένα τρένο να τρέχει προς το μέλλον αδιαφορώντας για τα πάντα εκτός από το κέρδος».