Η Αμαζόνα της ΔΙΑΣ!

Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΕΚΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ «ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΕΝΤΑΣΗ, Η ΕΞΑΨΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙΣ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ» - ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ «Ε»

Της Νατάσας Πολυγένη
Φωτ: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου
Κυνηγά το έγκλημα, ρίχνεται στη «φωτιά» για την προστασία του πολίτη και είναι γυναίκα. Η Σαμπρίνα Τούλα, είναι πρώτη γυναίκα αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ στη Λάρισα. Μάχιμη, χαμογελαστή και έτοιμη να συνδράμει στην καταπολέμηση του

εγκλήματος, αλλά και στην προστασία των πολιτών. Όταν ως ειδικός φρουρός διατάχθηκε πριν από 9 χρόνια από την υπηρεσία της να ενισχύσει την ομάδα ΔΙΑΣ δεν το σκέφθηκε στιγμή. Μπορεί να μην ήταν επιλογή της τότε, αλλά σήμερα δεν θα το άλλαζε με τίποτα. Η 29χρονη αστυφύλακας υπηρετούσε στην Αθήνα και μόλις τον περασμένο Ιούνιο μετατέθηκε στη Λάρισα. Οι συνάδελφοί της την καλωσόρισαν με θέρμη, όπως συμβαίνει με κάθε νέο μέλος σε μια οικογένεια. Και μπορεί στην Αθήνα το να βλέπει κάποιος μια γυναίκα αστυνομικό πάνω στη μηχανή να είναι σύνηθες φαινόμενο, στη Λάρισα όμως η εικόνα μιας γυναίκας πάνω στη μηχανή της ΔΙΑΣ ξάφνιασε ευχάριστα πάντα.
Η Σαμπρίνα όμως πέρα από γυναίκα αστυνομικός, είναι σύζυγος αστυνομικού, μια υπέροχη μητέρα τριών παιδιών αλλά και η ζωντανή απόδειξη ότι όταν ο άνθρωπος θέλει όλα μπορεί να τα κάνει. Η «Ε» είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί της για το πώς αισθάνεται ως η μοναδική γυναίκα σε μια ομάδα άμεσης δράσης και επέμβασης. Το ραντεβού χρειάστηκε να πάει λίγη ώρα αργότερα από το προκαθορισμένο, αφού με το που έφθασε η μοτοσικλέτα της ΔΙΑΣ με τη Σαμπρίνα και τον συνάδελφό της έλαβε κλήση για περιστατικό. Πάνω απ’ όλα το καθήκον.
Σεμνή, ευγενική και μετρημένη στις λέξεις της, από την πρώτη στιγμή η Σαμπρίνα θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι η ίδια δεν θεωρεί ότι το γεγονός ότι είναι γυναίκα σημαίνει κάτι στο επάγγελμά της. «Άνδρες και γυναίκες είμαστε ίσοι. Το ότι είμαι γυναίκα δεν σημαίνει ότι πρέπει να τύχω ειδικής μεταχείρισης και ευτυχώς είναι κάτι που δεν μου έχει συμβεί. Οι συνάδελφοί μου με αντιμετωπίζουν όπως πρέπει ούτε θα είναι περισσότερο προστατευτικοί, ούτε θα με κάνουν στην άκρη. Είμαστε ακριβώς το ίδιο. Μπορεί να είναι σύνηθες στην Αστυνομία οι γυναίκες να βρίσκονται σε άλλες θέσεις, Τροχαία, Ασφάλεια κ.λπ. αλλά πλέον ο αριθμός των γυναικών που βρίσκονται καθημερινά στο πεδίο της δράσης αυξάνει» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Για την ίδια το γεγονός ότι βρίσκεται καθημερινά πάνω σε μια μηχανή και είναι από τους πρώτους που θα ανταποκριθεί σε ένα περιστατικό, είναι εκείνο που της δίνει «φτερά». Όσον αφορά στο αν έχει τύχει σε αυτά τα χρόνια κάποιο βίαιο περιστατικό ή με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας που την έκανε να αναθεωρήσει την επιλογή της τονίζει «Δεν θυμάμαι να υπήρξε κάποιο περιστατικό που να με κάνει να σκεφτώ το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που κάνω. Γνωρίζω από την πρώτη στιγμή που ανεβαίνω στη μηχανή ότι είμαι εκτεθειμένη στον κίνδυνο. Μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε».
Θυμάται όμως πολλές στιγμές που την έκαναν να νιώσει πολύ καλά με αυτό που διάλεξε να κάνει. Είναι όλες εκείνες οι στιγμές, που όπως λέει, βοήθησε έναν πολίτη. «Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που κινδύνευσε η ζωή κάποιου ηλικιωμένου ή παιδιού και τρέξαμε για να ανοίξουμε τον δρόμο και να φτάσει εγκαίρως στο νοσοκομείο. Αυτές οι στιγμές με κάνουν να νιώθω ευτυχισμένη. Μπορεί να είναι κάτι απλό όμως με κάνει να νιώθω ότι βοήθησα με κάποιο τρόπο, εκπλήρωσα την αποστολή μου».
Η δουλειά της σημαίνει όμως πολλά περισσότερα αφού έγινε η αιτία να γνωρίσει τον σύζυγό της με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά. Το γεγονός ότι είναι και εκείνος αστυνομικός δεν την προβλημάτισε καθόλου. Εξάλλου, έχουν μάθει τα της δουλειάς να τα αφήνουν έξω από το σπίτι. «Είμαστε μια φυσιολογική οικογένεια. Δεν συζητάμε θέματα της δουλειάς στο σπίτι» λέει. Όσο για το αν ο σύζυγος ανησυχεί που βρίσκεται στον δρόμο η ίδια θα πει «Ανησυχούμε όπως όλα τα ζευγάρια. Όταν γνωριστήκαμε όμως ξέραμε ακριβώς τι κάνουμε. Είναι η επιλογή μας και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Είμαι αρκετά μαχητική ως χαρακτήρας. Μου αρέσει η δουλειά μου πολύ, μου αρέσει η ένταση, η έξαψη της στιγμής ότι πρέπει να επέμβεις άμεσα να βοηθήσεις και από την άλλη λατρεύω την οικογένεια. Πάντα μου άρεσαν τα παιδιά, το σπίτι».
Στη Λάρισα έχει μόνο λίγους μήνες αλλά έχει πάρει μια πρώτη γεύση για το τι συμβαίνει στην πόλη. «Εδώ τα πράγματα είναι πιο ήρεμα. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Αθήνα. Ο δείκτης εγκληματικότητας είναι σε χαμηλότερα επίπεδα και γενικότερα και οι πολίτες δείχνουν να έχουν το αίσθημα της ασφάλειας. Για μας αυτό είναι το ζητούμενο, να παρέχουμε βοήθεια και προστασία στους πολίτες» καταλήγει.