Στη συνάντηση δασκάλα και μαθήτριες θυμήθηκαν στιγμές των νεανικών τους χρόνων αλλά και της μετέπειτα διαδρομής τους ενώ ξεχωριστή στιγμή υπήρξε η επιστολή της μαθήτριας Μαρίας Μακρή προς τη δασκάλα της που διαβάστηκε σε ένα έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα.
Συγκεκριμένα ανάφερε:
«Σεβαστή μας και αξιότιμη κα διευθύντρια,
Η χαρά όλων μας και επιθυμία να ξανασμίξουμε στο κάλεσμά σας ήταν το πιο όμορφο που υπάρχει. Να ζήσουμε κοντά σας τις πιο ευχάριστες στιγμές από τη νεότητά μας. Μαγευτήκαμε λοιπόν κοντά σας σαν τα διαβατάρικα πουλιά, νοσταλγώντας την παιδική μας ηλικία. Η τιμή που μας κάνατε είναι απερίγραπτη.
Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα στην καρδιά μας φτερουγίζει η αγάπη και η θαλπωρή που νιώθαμε μικρά στο Ίδρυμα. Στολίζοντας με κατάνυξη μαζί με τις δασκάλες μας το έλατο ψέλναμε ευλαβικά την «Άγια Νύχτα». Νιώθω υπερήφανη και ευχαριστώ τον Θεό που έτυχε να ζήσω και να μεγαλώσω σ’ αυτό το όμορφο περιβάλλον. Δεκαπέντε χρόνια ζωής μου στο «Εθνικό Ορφανοτροφείο» είναι αλησμόνητη ζωή.
Έμαθα πολλά: πώς να φέρομαι στην κοινωνία και σε κάθε έπαλξη της ζωής μου. Γαλουχήθηκα με τα πιο όμορφα συναισθήματα για να νιώθω Ελληνίδα μητέρα. Μετά από το δείπνο βγαίναμε να παίξουμε έξω στο προαύλιο, έβλεπα τα αστέρια πολύ χαμηλά και νόμιζα ότι θα τα πιάσω! Σήμερα τα βλέπω πολύ ψηλά, δεν τα φθάνω! Μετά μαζευόμασταν στη Μεγάλη Εικόνα της «Παναγίας» και ψέλναμε όλες μαζί.
Ευχαριστώ τον Θεό που έτυχε να είμαι μια μαθήτρια του «Εθνικού Ορφανοτροφείου», μεγάλωσα με υψηλά ιδανικά και μ’ αυτά ανάθρεψα και σπούδασα το παιδί μου για να είμαι υπερήφανη σήμερα.
Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά από τα βάθη της καρδιάς μου».