Η σορός του Γιάννη Μπουτάρη, θα αποτεφρωθεί, επιλογή που είχε κάνει ο ίδιος εν ζωή. Άλλωστε, επί δημαρχίας του, παρά τις αντιδράσεις και τα εμπόδια που συνάντησε, αγωνίστηκε για να προχωρήσει η δημιουργία αποτεφρωτηρίου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα οργανώσει πολιτική κηδεία για τον εκλιπόντα δήμαρχο, το μεσημέρι της Τρίτης 12 Νοεμβρίου στον αύλειο χώρο του Δημαρχείου. Εκεί θα είναι από το πρωί εκτεθειμένη και η σορός του, για τους πολίτες που επιθυμούν να τον αποχαιρετίσουν στο τελευταίο του ταξίδι.
Μεσίστιες κυματίζουν οι σημαίες στο δημαρχιακό μέγαρο της Θεσσαλονίκης, σε ένδειξη πένθους για την απώλεια του πρώην δημάρχου. Εκτός από την πόλη της Θεσσαλονίκης, δύο ακόμη περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, η Νάουσα και το Νυμφαίο, που σημαδεύτηκαν από την επαγγελματική και κοινωνική του δράση, «θρηνούν» για την απώλεια του Γιάννη Μπουτάρη.
Λόγω πένθους κλειστά είναι τα κτήματα και τα οινοποιεία σε Νάουσα και Αμύνταιο. Το κτήμα Κυρ Γιάννη στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας αποτελεί πόλο έλξης για τους λάτρεις του κρασιού από όλο τον κόσμο. Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τις πρώτες φυτεύσεις, ο αμπελώνας στο Γιαννακοχώρι, έγινε το Κτήμα Κυρ-Γιάννη.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ
Γεννημένος το 1942, ο Μπουτάρης ήταν γνωστός επιχειρηματίας στον τομέα του κρασιού, με την οικογενειακή επιχείρηση «Κτήμα Κυρ-Γιάννη» να θεωρείται σήμερα από τις κορυφαίες οινοπαραγωγικές μονάδες της Ελλάδας.
Ήταν ο 60ός δήμαρχος Θεσσαλονίκης, διατελώντας τα καθήκοντά του από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έως τις 31 Αυγούστου του 2019, αφού κέρδισε δύο διαδοχικές δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ από το 2018 είχε αποφασίσει να μην κατέλθει υποψήφιος στις επόμενες αυτοδιοικητικές. Από τον Ιανουάριο ήταν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Σπύρου Πέγκα.
Γεννημένος στις 13 Ιουνίου 1942 στη Θεσσαλονίκη, ήταν επιχειρηματίας, πολιτικός, οινολόγος και κατείχε πτυχίο Χημείας.
Η καταγωγή του ήταν βλάχικη, από το Κρούσοβο της Βόρειας Μακεδονίας, το Νυμφαίο της Φλώρινας και τη Μοσχόπολη της Αλβανίας. Παππούς του ήταν ο συνονόματός του Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο οινοποιείο της οικογένειας στη Νάουσα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 απέκτησε ιδιόκτητο αμπελώνα στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας, όπου φύτεψε αμιγή ποικιλία ξινόμαυρου, εφαρμόζοντας πρωτοποριακές, για την περιοχή, τεχνικές.
Ήταν γνωστός και για την πλούσια οικολογική του δράση, με έμφαση την άγρια ζωή, καθώς ίδρυσε την οργάνωση «Αρκτούρος» για την προστασία της αρκούδας, των άγριων ζώων και της φύσης των ελληνικών δασών.
Είχε διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, καθώς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 είχε εμπλακεί με επιτυχία στη διοίκηση του μπασκετικού Άρη, τον σύλλογο που υποστήριζε από μικρός.
Το 2020 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε συνεργασία με τη Μαρία Μαυρικάκη, η αυτοβιογραφία του «Εξήντα χρόνια τρύγος», όπου ανιστορείται η ταραχώδης ζωή του και κυρίως η ενασχόλησή του οινοποιού κυρ Γιάννη με το αμπέλι και το κρασί.
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποχαιρετά τον Γιάννη Μπουτάρη,
Με ανάρτηση στο Facebook, η Πρόεδρος κάνει λόγο για έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο, πολυσχιδή, ανήσυχο και αντισυμβατικό.
Ειδικότερα, στην ανάρτησή της η κυρίας Σακελλαροπούλου αναφέρει: «Πολυσχιδής, ανήσυχος, αντισυμβατικός. Επιχειρηματικά ιδιοφυής, τολμηρός, ακαταπόνητος. Πολιτικά ενεργός, προοδευτικός, βαθύτατα δημοκρατικός. Ένας από τους πλέον ρηξικέλευθους δημάρχους στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και κυρίως ένας άνθρωπος σε αδιάκοπη συνομιλία με τον εαυτό του, ικανός να τον αξιολογεί αντικειμενικά ή και σκληρά μερικές φορές, χωρίς να φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με τα λάθη, τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, τις φοβίες του, χωρίς να εθελοτυφλεί, χωρίς να αυταπατάται. Ήταν ο οινοποιός που είδε τη διαδικασία της οινοπαραγωγής, τη διαδρομή από το αμπέλι στο κρασί, ως μεταφορά για τη ζωή του, ως παράδειγμα βίου. Ένας άνθρωπος με βαθύτατη αυτογνωσία που ακτινοβολούσε αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση και γι’ αυτό ασκούσε τόσο θετική επιρροή, αν όχι και σαγήνη στους γύρω του.
Ο Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για δύο θητείες, πίστεψε στη «διπλωματία των πόλεων» και οραματίστηκε μια Θεσσαλονίκη κέντρο πανεπιστημιακών σπουδών και παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Επιδιώκοντας να αποσπάσει την πόλη από την αναδίπλωση στον εαυτό της και να της ξαναδώσει κάτι από τον παλαιό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της, την κατέστησε διεθνώς αναγνωρίσιμη. Με την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία Πάρκου Μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας ως το άκρο ενός μνημονικού άξονα που θα το συνδέει με το υπό κατασκευή Μουσείο Ολοκαυτώματος, θέλησε να αναδείξει τη μοναδικότητα της εβραϊκής ιστορίας της πόλης, να «μετατρέψει τη σιωπή σε λόγο». Και παράλληλα να ξαναθυμίσει το πλούσιο πολυπολιτισμικό παρελθόν αυτού του άλλοτε πολύβουου λιμανιού, που υπήρξε κέντρο των Βαλκανίων, ευρωπαϊκή μητρόπολη, τόπος συνθέσεων και όχι διαχωρισμών.
Ένας τέτοιος Δήμαρχος ήταν αναπόφευκτο να αμφισβητηθεί, αλλά και να εμπνεύσει. Τον αποχαιρετώ με βαθιά συγκίνηση και θλίψη ως έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο».
*«Η απώλειά του μας στερεί από έναν ακτινοβόλο άνθρωπο και, προσωπικά, από έναν αγαπητό φίλο», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση της υπουργού Πολιτισμού: «Αποχαιρετούμε τον Γιάννη Μπουτάρη, έναν άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα, που άφησε στίγμα ανεξίτηλο και βαθύ από όπου πέρασε. Στην επιχειρηματικότητα, στην κοινωνία των πολιτών, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στη δημόσια ζωή.
Η ενασχόλησή του με τα κοινά ήρθε ως άκρως φυσιολογική συνέχεια της πολύχρονης διαδρομής του ως ενεργού πολίτη και της επιτυχημένης επιχειρηματικής του πορείας, με πρωτοπόρες τεχνικές και τολμηρές καινοτομίες. Ίδρυσε τον Αρκτούρο, υποστήριξε το τμήμα καλαθοσφαίρισης του Άρη, συνέβαλε, με την ενεργή του παρουσία, στη λειτουργία του Μεγάρου Μουσικής και ως πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στη Θεσσαλονίκη.
Με αυτό το στιβαρό υπόβαθρο, ο Γιάννης Μπουτάρης πέρασε με ευκολία στον δημαρχιακό θώκο. Στην εννεαετή θητεία του κατάφερε να αλλάξει τη φυσιογνωμία της πόλης, ανοίγοντας διαύλους για να διοχετευθεί ο υποβόσκων δυναμισμός της, στην οικονομία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό. Ανέδειξε το ιστορικό της φορτίο, προβάλλοντας το μακραίωνο παρελθόν της, τιμώντας ισότιμα όλους τους πολιτισμούς, που άφησαν το στίγμα τους στην πόλη. Προσέλκυσε πλήθος επισκεπτών, που μαγνητίστηκαν από μια τη συνύπαρξη μιας μεγάλης ιστορίας με ένα δυναμικό παρόν. Ο Μπουτάρης συνετέλεσε ουσιαστικά στο να αναδειχθεί η Θεσσαλονίκη σε αυτό που ήταν πάντα: Μητρόπολη και σταυροδρόμι ανθρώπων, πολιτισμών, ανταλλαγών, οσμώσεων.
Το σημαντικότερο είναι ότι κατάφερε όλα αυτά χωρίς να αποστεί από τις αξίες, τις ιδέες και τις αρχές του. Χωρίς να στρογγυλέψει το λόγο του, χωρίς να καταφύγει σε εξωραϊσμούς.
Είχα την τύχη και τη χαρά να συνεργαστώ μαζί του για πολλά χρόνια και σε πολλά πράγματα. Να εκτιμήσω την παρρησία του. Να διαπιστώσω την επιμονή του σε ό,τι πίστευε. Να επιβεβαιώσω την αγάπη και την αγωνία του για την πόλη του. Να θαυμάσω την αστική του ευγένεια και τον πολιτικό πολιτισμό του, ακόμα και όταν οι απόψεις μας ήταν διαμετρικά αντίθετες. Οι τελευταίες μας συζητήσεις είχαν στο επίκεντρό τους την αναβίωση, με καινοτόμους τρόπους, της οινοπαραγωγικής δραστηριότητας στο κτήμα του Τατοΐου. Η απώλειά του μας στερεί από έναν ακτινοβόλο άνθρωπο και, προσωπικά, από έναν αγαπητό φίλο. Στην οικογένειά του απευθύνω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
*Ο δήμαρχος της Νάουσας, Νίκος Κουτσογιάννης, αποχαιρετά με δήλωση του τον «σπουδαίο κυρ Γιάννη. Είναι από τις λίγες φορές που οι λέξεις φαίνονται τόσο φτωχές μπροστά στο μεγαλείο του ανδρός. Διότι ο Γιάννης Μπουτάρης, ο δικός μας κυρ Γιάννης υπήρξε καθοριστικός για μια σειρά πραγμάτων. Σπουδαίος για την οινοποιία, για τη Θεσσαλονίκη, τη Νάουσα, την αυτοδιοίκηση, σπουδαίος για την ανάπτυξη, μα πάνω απ’ όλα σπουδαίος για όλους εμάς που εμπνευστήκαμε από το πάθος, την οξυδέρκεια, την επιμονή, την αποτελεσματικότητα, την ανατρεπτική του σκέψη».
Όπως τονίζει ο κ. Κουτσογιάννης «η Νάουσα στέκει με ευγνωμοσύνη για όλα αυτά τα μεγάλα που της πρόσφερε, καθώς υπήρξε ο καλύτερος πρεσβευτής της, την έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη με την οινοποιητική του μεγαλοφυΐα, ενώ συνάμα στήριξε κάθε τι μεταρρυθμιστικό στον τόπο μας και στάθηκε αρωγός στα δύσκολα».
Ανάλογα μηνύματα εξέδωσαν κόμματα και οργανώσεις από όλο το πολιτικό, κοινωνικό και επιχειρηματικό φάσμα.
