Ιδιαίτερη τιμή αποτελεί για τη χώρα μας ο ορισμός από τη Γενική Διεύθυνση της UNESCO του Καθηγητή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ κ. Μιχάλη Μεϊμάρη στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου για τις Τεχνολογίες της Πληροφορίας στην Εκπαίδευση της UNESCO (UNESCO Institute for Information Technologies in Education - IITE). Τιμή επειδή μεταξύ των 194 χωρών που μετέχουν στην UNESCO, η Ελλάδα κατόρθωσε με βάση το κύρος τού Καθηγητή Μ. Μεϊμάρη να εκπροσωπείται στο ενδεκαμελές αυτό όργανο, στο οποίο ποτέ μέχρι τώρα δεν μετείχε.
Οι αρμοδιότητες της εν λόγω θέσης είναι εξαιρετικής σημασίας για τη χώρα μας, μια και οι σκοποί του IITE περιλαμβάνουν θέματα υψηλής προτεραιότητας για την επιτυχή μετάβαση και του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στην ψηφιακή εποχή, όπως είναι η γεφύρωση του ψηφιακού χάσματος στην εκπαίδευση, η προαγωγή ηλεκτρονικών περιβαλλόντων που θα αυξήσουν την πρόσβαση στη δια βίου μάθηση και εκπαίδευση, η ανάπτυξη του διαλόγου επί ζητημάτων κατάστρωσης εκπαιδευτικής πολιτικής, καθώς και η ανάπτυξη εθνικών στρατηγικών αναφορικά με την εφαρμογή των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση. Τα θέματα αυτά έχει καλλιεργήσει ο κ. Μεϊμάρης στο πλαίσιο της διδασκαλίας και της έρευνάς του στο Ε.Κ.Π.Α. Φυσικά όλα αυτά τα ζητήματα μπορούν να συνδυασθούν άριστα με τρέχοντες στόχους και προγράμματα βελτίωσης των τεχνολογικών δεδομένων και υπηρεσιών του Ε.Κ.Π.Α. και να τα συνυπηρετήσουν με πολύ εποικοδομητικό τρόπο.
Σύντομο βιογραφικό του καθηγητή Μ. Μεϊμάρη
Ο καθηγητής Μιχάλης Μεϊμάρης έχει σπουδάσει Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Στατιστική και Ανάλυση Δεδομένων με ηλεκτρονικό υπολογιστή στο Παρίσι, έχοντας εκπονήσει δύο διδακτορικές διατριβές (Πανεπιστήμιο Παρισίων VI - Pierre et Marie Curie). Συμμετείχε στην εισαγωγή των Νέων Τεχνολογιών στη δημοσιογραφία στην Ελλάδα (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων 1985-1987), ασχολήθηκε με το ψηφιακό παιχνίδι στην εκπαίδευση ήδη από το 1989, και διοργάνωσε τα δύο πρώτα συνέδρια για τη Δυνητική Πραγματικότητα και τη Συνθετική Εικόνα το 1989 και 1992. Ίδρυσε και διευθύνει από το 1996 το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών, θεσμό που παράγει θεωρία, εκπαίδευση, προϊόντα και εφαρμογές σε τομείς όπως: προσαρμοζόμενα και εξατομικευμένα συστήματα και δίκτυα επικοινωνίας και εκπαίδευσης, κινητά και δι εντοπισμού μέσα επικοινωνίας, διαγενεακή επικοινωνία και μάθηση, μάθηση που βασίζεται στο ψηφιακό παιχνίδι, ψηφιακή αφήγηση και εκπαιδευτικές εφαρμογές, καθώς και ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
