ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ: Τι κάνει ο Λαρισαίος άσος...

*ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ: ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ *ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ, ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΡΙΣΙΝΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Του Σωτ. Κέλλα
Ευχάριστη έκπληξη χθες που είδαμε έναν από τους τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες όλων των εποχών, τον Λαρισαίο Κώστα Χαλκιά, να θυμάται με δεκάδες συμπατριώτες του την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου του 2004, αφού ήταν μέλος της Εθνικής που έγραψε τον ιστορικό θρίαμβο στην Πορτογαλία, κερδίζοντας τη διοργανώτρια χώρα με 1-0 στον τελικό.

Και μαζί με τις ανεπανάληπτες αυτές στιγμές θυμήθηκε και προσωπικές, αφού διατηρεί μεγάλο αριθμό φίλων στην πόλη της Λάρισας. Δεν είναι τυχαίο ότι ήρθαν να τον δούνε και συμμαθητές του, όπως ο Φαλανιώτης Ρένος Καρυώτης.
Γνωρίσαμε ως μπασκετμπολίστα της Ολύμπια τον Κώστα Χαλκιά, αλλά έγραψε ιστορία σε Ελλάδα και εξωτερικό ως τερματοφύλακας.
Τι κάνει τώρα, με τι ασχολείται… Ο Κώστας Χαλκιάς αυτήν τη στιγμή μένει στο Φάληρο, ασχολείται με επιχειρήσεις και έχει δύο κόρες. Η μία του κόρη είναι 20 ετών και σπουδάζει στην Πάντειο, ενώ κάνει και κλασικό μπαλέτο, και η άλλη του κόρη είναι 17 ετών και ετοιμάζεται να δώσει την επόμενη χρονιά Πανελλήνιες εξετάσεις.
Έρχεται αθόρυβα στη Λάρισα για να δει τους αγαπημένους του γονείς που πάντα ήταν κοντά του και ζούνε στον Πυργετό. Δεν ξεχνάει τον διάλογο με τον πατέρα του που τον σημάδεψε στην επαγγελματική του καριέρα.
«Ξέρεις, πρέπει να ξεκινήσεις τα φροντιστήρια κι εσύ, να δώσεις κάπου να περάσεις» και του απαντάω, «δε θέλω εσείς να σπαταλάτε χρήματα, για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν μπορώ να δώσω, δεν μπορώ να διαβάσω, θα είναι ψέμα, δεν πρόκειται να περάσω πουθενά, απλώς εγώ θέλω να παίξω ποδόσφαιρο».
Ο πατέρας μου το αποδέχτηκε, στήριξε την απόφασή μου, με συμβούλεψε να προσπαθήσω μέχρι τα 20-21 μου και αν έβλεπα ότι μετά δεν πάει, να έβρισκα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, να μάθαινα μια τέχνη. Απλώς με παρακάλεσε να τελειώσω το Λύκειο και να πάρω το απολυτήριό μου, όπως και έγινε».
Τελικά ο δίμετρος Κώστας Χαλκιάς που σήμερα είναι 50 ετών (πριν λίγες μέρες, στις 30 Μαΐου, είχε τα γενέθλιά του) υπήρξε μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Το καλοκαίρι του 2005 ήταν μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών στη Γερμανία.
Στα προκριματικά του Euro 2008 χαρακτηριστικές ήταν οι συμμετοχές του στα δύο κρισιμότερα παιχνίδια με τη Νορβηγία στο Όσλο (2-2) και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη εναντίον της Τουρκίας (0-1), μία νίκη που έδωσε την απευθείας πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης.
Μετά την αποχώρηση του Αντώνη Νικοπολίδη, καθιερώθηκε ως ο βασικός τερματοφύλακας της Ελλάδας και υπήρξε αναπόσπαστο μέλος της μέχρι και το Euro 2012, με τη λήξη του οποίου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Πήρε δύο Πρωταθλήματα Ελλάδας 1996, 2004, ένα Κύπελλο 2004 και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1997.
***
Γιατί χάθηκε από τα γήπεδα…
Μας λέει: «Παρακολουθώ διά ζώσης την Εθνική Ομάδα ποδοσφαίρου, είδα τον τελικό του Conference League και στο μέλλον δεν αποκλείεται να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, τώρα όχι».
Και δεν άφησε ασχολίαστη την ΑΕΛ και το μπάσκετ της πόλης, λέγοντας τα εξής: «Η Λάρισα αυτήν τη στιγμή έχει δύο υπέροχες αθλητικές εγκαταστάσεις. Για ποδόσφαιρο το AEL Fc Arena και για μπάσκετ το κλειστό της Νεάπολης. Εύχομαι η ΑΕΛ να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία, γιατί εκεί είναι η θέση της. Ήταν η ομάδα που ενέπνεε όλους τους ερασιτέχνες παίκτες και ιδιαίτερα τους μικρούς σε ηλικία. Εγώ έπαιζα στον Τοξότη, πήγα στον Παναθηναϊκό απευθείας, αλλά κάθε αγωνιστική έβλεπα αγώνες της ΑΕΛ για να μαθαίνω τη θέση του τερματοφύλακα. Τότε οι παραστάσεις ήταν λίγες, δεν υπήρχε διαδίκτυο. Μακάρι να επανέλθει εκεί που πραγματικά αξίζει.
Στο μπάσκετ θεωρώ ότι πρέπει να γίνει πάλι μια ομάδα πρωταγωνίστρια. Θυμάμαι τις μάχες Ολύμπια και ΓΣΛ και το χαιρόμασταν όλοι.
Μακάρι να βρει ο λαρισινός αθλητισμός τον δρόμο του, γιατί χρειάζονται παραστάσεις τα μικρά παιδιά και οι φίλαθλοι να απολαμβάνουν θέαμα υψηλού επιπέδου».