Ο Χρήστος Γκικούδης, από τους πιο γνωστούς τερματοφύλακες στον χώρο του τοπικού ποδοσφαίρου, «κρεμάει» τα γάντια του.
«Ήταν μια δύσκολη απόφαση για μένα, αλλά όταν πατάς για τελευταία φορά το χορτάρι, είναι πολλά τα συναισθήματα...».
Τα λόγια με δυσκολία βγαίνουν από τα χείλη του έμπειρου πορτιέρου, ο οποίος πριν την πρωινή κουβέντα μας, το βράδυ πολλά είχε σκεφτεί για να πει.
«Τι να πρωτοθυμηθώ, νομίζω πως και ώρες ατέλειωτες να μιλάμε, θα ξεχάσω αρκετά από αυτά που θέλω να αναφέρω και είναι πολλά», τονίζει ο Γκικούδης που θυμάται τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα: «Σε ηλικία οκτώ ετών ξεκίνησα από το προπαιδικό τμήμα της Ανθούπολης το 1988 και επτά χρόνια μετά το 1995 ήμουν στέλεχος της ομάδας, που ανέβηκε στη Γ’ Εθνική. Το 1988 ήταν μια σημαδιακή χρονιά για εμένα, καθώς παράλληλα με το ξεκίνημα, η ΑΕΛ αναδείχτηκε πρωταθλήτριας Ελλάδος και πήγα με τον παππού μου στο Αλκαζάρ. Οι στιγμές για μένα σε τόσο μικρή ηλικία ήταν αξέχαστες, τρελάθηκα από χαρά και το 2001 όταν φόρεσα τη βυσσινί φανέλα στη Γ’ Εθνική, ένιωσα απέραντη ευτυχία. Πάντα υπήρχαν δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια, όμως μέσα από αυτές διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου, όχι μόνο ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως άνθρωπος. Εμένα το ποδόσφαιρο με δίδαξε να λειτουργώ με υπευθυνότητα στις υποχρεώσεις μου, αλλά με δίδαξε και άλλες αρετές τις οποίες έχω στη ζωή μου και πορεύομαι πάντα με αυτές».
ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Πάντα στη ζωή και στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά. Γι’ αυτό και ο Γκικούδης δεν ξεχνά αυτούς που τον βοήθησαν, αλλά και τις δύσκολες καταστάσεις, ενώ κάνει και την αυτοκριτική του τονίζοντας τα εξής: «Μέσα από το ποδόσφαιρο απέκτησα πάρα πολλούς φίλους και είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα ανθρώπους, οι οποίοι με δίδαξαν αρχές και μου έδειξαν τον σωστό δρόμο. Θέλω να τονίσω πως δεν γίνεται να αρέσει κανείς μας σε όλους, κάποιους μπορεί να πληγώνουμε με τις αποφάσεις μας και τις ενέργειές μας. Ζητάω λοιπόν ένα μεγάλο συγγνώμη για αυτούς που στεναχώρησα με τη συμπεριφορά μου. Σίγουρα μετάνιωσα γιατί κάποιες φορές ξέφυγα -όπως λέμε- και όταν ηρεμούσα, κατανοούσα τα λάθη που έκανα, τα οποία όμως ποτέ δεν ήταν από πρόθεση. Είναι πολύ δύσκολο κάτω από τα δοκάρια και με την πίεση που έχεις, να είναι πάντα σωστές οι αντιδράσεις. Από κει και πέρα, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς παράγοντες, προπονητές, παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα αλλά και τους φιλάθλους των ομάδων που αγωνίστηκα, για τις όμορφες στιγμές στο ταξίδι αυτό που απόλαυσα. Ιδιαίτερα θέλω να αναφερθώ στην τελευταία μου ομάδα τον Αετό Μακρυχωρίου, όπου αγωνίστηκα πέρυσι και έβαλα ένα λιθαράκι κι εγώ για να ανέβει στην Α’τοπική κατηγορία. Εύχομαι να είναι δυνατή και με τη βοήθεια των φιλάθλων της να υλοποιήσει τους στόχους της».
*Στον επίλογο της κουβέντας μας ο Γκικούδης ευχαρίστησε την οικογένειά του που ήταν πάντα δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, ενώ για τους δύο γιους του, τον Αντώνη και τον Δημήτρη, επιθυμία του είναι να γίνει ο ένας από τους δύο τερματοφύλακας. Ο έμπειρος γκολκίπερ προς το παρόν ξεκουράζεται, όμως επειδή δεν μπορεί κάποιος μετά από τόσα χρόνια παρουσίας του στα γήπεδα να αποχωρήσει οριστικά, ίσως υπηρετήσει το άθλημα από άλλο πόστο...
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ
Πλούσια ήταν η ποδοσφαιρική του καριέρα και παραθέτουμε τις ομάδες και τις περιόδους που αγωνίστηκε:
1988 Ανθούπολη(1995 άνοδος στην Δ’ Εθνική)
2001 ΑΕΛ (Γ’ Εθνική)
2002-2004 Ηρακλής Χάλκης (Δ’ Εθνική)
2004-2005 Αχιλλέας Φαρσάλων (Δ’ Εθνική)
2005-2006 Αμπελωνιακός
2006-2007 Ηρακλής Σοφάδων (Δ’ Εθνική)
2007-2008 Πυργετός (νταμπλ και άνοδος στην Δ’ Εθνική)
2008-2011 Πυργετός (Κύπελλο –Δ’ Εθνική)
2011-2012 Οικονόμος (Γ’ Εθνική)
2012-2013 Πυργετός (άνοδος στην Γ’ Εθνική)
2013-2014 Δήμητρα Γιάννουλης (νταμπλ)
2014-2015 Αμπελωνιακός (νταμπλ)
2015-2016 Αχιλλέας Φαρσάλων
2016-2017 Κίσσαβος Συκουρίου
2017-2018 Αετός Μακρυχωρίου (άνοδος στην Α’ ΕΠΣΛ)
Του Χρήστου Αρχοντούλη
