ΑΘΗΝΑ

Έρευνα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τις Μεταμοσχεύσεις στην Ουρολογία, κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες με τους λιγότερους δότες σε σχέση με τον πληθυσμό της (μόνο τέσσερις πτωματικοί δωρητές ανά εκατομμύριο κατοίκων). Σε χειρότερη ακόμη θέση βρίσκεται η Ρωσία (3,3 δωρητές/εκατομμύριο πληθυσμού), ενώ αντίθετα μεγάλη προσφορά δωρητών καταγράφεται στην Ισπανία (35,7), στην Κροατία (35,1), στην Πορτογαλία (27,3), στη Γαλλία (25,3) και στην Ιταλία (22,7). Κάπου ενδιάμεσα βρίσκονται η Ολλανδία (16,8), η Πολωνία (15,5), η Ελβετία (14,3) και η Γερμανία (10,4). Οι αποκλίσεις αυτές οφείλονται σε μια σειρά από νομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των χωρών. Η ανάγκη μεταμόσχευσης νεφρού προκύπτει, όταν τα όργανα του ασθενούς δεν μπορούν πλέον να επιτελέσουν τη λειτουργία τους λόγω διαβήτη, υψηλής αρτηριακής πίεσης, τραύματος, παρενεργειών φαρμάκων κ.α.     Η αιμοκάθαρση είναι μια αναγκαστική επιλογή, αλλά η καλύτερη λύση μακροπρόθεσμα είναι η μεταμόσχευση νέου νεφρού, συνήθως από πρόσφατα αποβιώσαντα (εγκεφαλικά νεκρό) δότη.     Στην Ευρώπη τα ποσοστά χρόνιας νεφροπάθειας, όπως αναφέρθηκε στο συνέδριο, κυμαίνονται από 3% έως 17% του πληθυσμού, ανάλογα με τη χώρα, και εμφανίζουν αυξητική τάση. Η ζήτηση για νεφρά προς μεταμόσχευση σχεδόν πάντα υπερβαίνει την προσφορά. Στις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία στο καθεστώς των μεταμοσχεύσεων και των δωρητών. Μερικές χώρες επιτρέπουν τη δωρεά νεφρού από εν ζωή δότη, ενώ άλλες επιτρέπουν δωρεά από δότη που έχει σταματήσει η καρδιά του. Σε χώρες όπως η Ισπανία, όλοι οι κάτοικοι είναι δυνητικά δότες, εκτός και επιλέξουν ρητά το αντίθετο, ενώ αντίστροφα σε χώρες όπως η Γερμανία κανείς δεν είναι δότης, εκτός και αν το επιλέξει και το δηλώσει ρητά. Έτσι, το πόσο εύκολα μπορεί να βρεθούν νεφρά για μεταμόσχευση εξαρτάται από σε ποιο μέρος της Ευρώπης ζει κανείς - και η Ελλάδα δεν είναι από τα καλύτερα σε αυτό το θέμα.