Το κανάλι μετέδιδε στιγμιότυπα από τη ζωή και τη δράση του αξιόλογου ιερωμένου, ο οποίος με τη θερμή πίστη και αφοσίωση στο Θεό, την ενεργό δράση και τον ακατάβλητο δυναμισμό του δημιούργησε στις μέρες μας έργο θαυμαστό. Κατέλιπε παράδειγμα προς μίμηση.
Κληρικός με όραμα και δράση, πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό. Έδειξε από την παιδική του ηλικία τη δυναμικότητα του χαρακτήρος του, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δράση. Είχε δε και την ευτυχία να συνδεθεί από τα μαθητικά του χρόνια με το σύγχρονο διαπρύσιο κήρυκα του Ευαγγελίου και επιφανή κληρικό π. Αυγουστίνο Καντιώτη, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης, ο οποίος υπηρετούσε τότε ως ιεροκήρυκας στην πατρίδα του, τα Γρεβενά. Το λαμπρό ήθος, τα φλογερά κηρύγματα του βετεράνου αυτού του άμβωνος και πρύτανη των σύγχρονων ιεροκηρύκων και όλη εν γένει η εκκλησιαστική και κοινωνική δράση του, ενθουσίασαν και προσείλκυσαν κοντά του πολλούς νέους των Γρεβενών. Μεταξύ αυτών δε και τον ενθουσιώδη μαθητή Θεόδωρο (τότε) Ζησόπουλο, ο οποίος ακολούθησε τα ίχνη του, μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Γρεβενών. Σπούδασε εν συνεχεία την ιερή επιστήμη της Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια εντάχθηκε στις τάξεις του ιερού κλήρου. Κατά την χειροτονία του σε διάκονο έλαβε το όνομα Θεόφιλος, που σημαίνει αγαπητός στο Θεό. Και το τίμησε δεόντως.
Τον γνώρισα νεαρό διάκονο το 1954, όταν διήλθε από την πόλη μας συνοδεύοντας τον αρχιμανδρίτη π. Αυγουστίνο Καντιώτη στο ταξίδι του από την Αθήνα προς την Μακεδονία. Ήταν λεπτός, ξανθός. Είχε ευγένεια και καλοσύνη. Ήταν πρόθυμος και υπάκουος στη μεγάλη εκείνη εκκλησιαστική φυσιογνωμία των ημερών μας, τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ακολουθώντας τα ίχνη του ο νεαρός διάκονος π. Θεόφιλος Ζησόπουλος αναδείχθηκε άξιος μαθητής και συνεχιστής του έργου του στον αμπελώνα του Κυρίου. Στον «αγρό του θερισμού». Αγωνίσθηκε με όλες τις δικές του δυνάμεις και των προσώπων που τον ακολούθησαν με αυταπάρνηση στην ιεραποστολή. Κοπίασε σκληρά και απέδωσε έργο σημαντικό. Το μαρτυρούν τα οικοτροφεία του στο Κιλκίς για μαθήτριες και στη Θεσσαλονίκη για φοιτήτριες. Διέθετε σ’ αυτά και τους μισθούς του, για να μορφωθούν άπορα παιδιά. Το βεβαιώνει επίσης η ίδρυση και λειτουργία εν συνεχεία της γυναικείας Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Αγία Λυδία» στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης, που σήμερα αριθμεί πάνω από εκατό αφιερωμένες στο Θεό ψυχές. Και εξακολουθεί να πλαισιώνεται αυτή από νέα μέλη.
Πάλεψε πολύ, για να στήσει την Αδελφότητα. Ξεκίνησε με μηδαμινά μέσα. Χωρίς στήριξη κρατική ή εκκλησιαστική, με λίγες κοπέλες, που τον ακολούθησαν στο τολμηρό του έργο. Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Έφθασε να στερείται πολλά. Και τα απαραίτητα. Τα πλέον αυτονόητα. Όμως δεν εγκατέλειψε την προσπάθειά του. Με ακατάβλητο ζήλο και εργασία, με υπομονή και επιμονή κατόρθωσε να ορθοποδήσει. Δημιούργησε Τυπογραφείο, ώστε η Αδελφότητα να είναι οικονομικά αυτάρκης και ανεξάρτητος. Αυτό με την πάροδο του χρόνου αναδείχθηκε σε σύγχρονο μεγάλο εκδοτικό οργανισμό υπό την επωνυμία: Γραφικές τέχνες «Μέλισσα». Είναι σήμερα από τους μεγαλύτερους οργανισμούς στη χώρα μας, αν όχι ο πρώτος.
Κατόρθωσε να ανεγείρει στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης τις επιβλητικές εγκαταστάσεις της Αδελφότητος «Αγία Λυδία» (Κέντρο Εσωτερικής και Εξωτερικής Ιεραποστολής), όπου διαμένουν οι άνω των εκατό αφιερωμένες συνεργάτριές του. Πολλές από αυτές είναι απόφοιτες Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (εκπαιδευτικοί, ιατροί κ.ά.). Πέρα από την καθημερινή εργασία τους ασχολούνται με την Ιεραποστολή (Κατηχητικά Σχολεία, Κύκλους συμμελέτης Αγίας Γραφής, Ομιλίες κ.ά.). Έχουν ιεραποστολικό Κέντρο και στη Θεσσαλονίκη (Ελευθερίας 15, Αμπελόκηποι).
Η Αδελφότητα έχει μεγάλες σύγχρονες εγκαταστάσεις Κατασκηνώσεων στην Ασπροβάλτα, στις οποίες φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι μαθήτριες και φοιτήτριες από τη Θεσσαλονίκη και από όλη τη βόρειο και τη λοιπή Ελλάδα. Φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται παιδιά και από τις Βαλκανικές χώρες, όπως από τη Σερβία (ιδίως κατά την περίοδο των βομβαρδισμών της), από τη Βουλγαρία, από τη Ρωσία, από τις Ελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιταλίας κ.ά.
Η προσφορά της Αδελφότητος, ηθικοπνευματική και υλική, εκδηλώνεται προς τους πάσχοντες αδελφούς μας εντός και εκτός Ελλάδος. Προς τη νεότητα, τις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Είναι σημαντική και έκανε ιδιαίτερη αίσθηση η προσφορά τεχνητών μελών (χεριών, ποδιών και λοιπών ορθοπαιδικών υποστηριγμάτων) προς τους ακρωτηριασθέντες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών Σέρβους αδελφούς μας. Πρόκειται για γενναία οικονομική δαπάνη.
Χωρίς όπως είπαμε, εκκλησιαστική, κρατική ή άλλη ενίσχυση και βοήθεια, η Αδελφότητα «Αγία Λυδία», ίδρυσε και λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια Ραδιοφωνικό Σταθμό και από το 1996 Τηλεοπτικό Σταθμό (4Ε), που εκπέμπουν στον κόσμο το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Εκπέμπουν Ελληνορθόδοξη παράδοση και πολιτισμό και όχι … σκουπίδια. Δείχνουν το αληθινό πρόσωπο της τηλεόρασης και όχι βούρκο πνευματικό. Εκπληρώνουν στην εποχή μας τον διακαή πόθο του ιερού Χρυσοστόμου, που ήθελε να μπορούσε να ανεβεί σ’ ένα ύψωμα και να απευθύνει απ’ εκεί στον κόσμο όλο το παρήγορο και σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Και οι δύο σταθμοί (Ραδιοφωνικός και Τηλεοπτικός) μεταδίδουν «επί πτερύγων ανέμων» και με τη βοήθεια των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, με ήχο και εικόνα Ελληνορθόδοξη αγωγή και παιδεία. Προσφέρουν μαθήματα ζωής, δίνουν αγωγή ψυχής.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ένας απλός λευίτης κατόρθωσε να επιτελέσει αυτόν τον τεράστιο άθλο, που θα τον ζήλευαν εκκλησιαστικοί, κρατικοί και άλλοι οργανισμοί. Έγινε ο Καλός Σαμαρείτης για την Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης και όλη τη Βόρειο Ελλάδα. Ο «καινοτόμος και ρηξηκέλευθος εργάτης του Ευαγγελίου» κατά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερρών κ. Θεολόγο, στην πνευματική δικαιοδοσία του οποίου ανήκει η Ασπροβάλτα. Αναλώθηκε ψυχοσωματικά στη διακονία του λόγου του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων συνανθρώπων μας. Άφησε έργο μεγαλειώδες, που θα μιλάει στο διάβα του χρόνου. Θα διακηρύσσει σε όλο τον κόσμο το πέρασμα του ταπεινού και ανιδιοτελούς λευίτη.
Δικαιωμένος, με ήσυχη τη συνείδηση ότι επετέλεσε έργο αξιόλογο, έγειρε να αναπαυθεί από τους κόπους του. Ευχόμαστε να είναι η ψυχή του στην αγκαλιά του Θεού.
Να είναι αιώνια η μνήμη του. Και να βρεθούν μιμητές του, που θα βοηθήσουν το λαό μας να βρει το δρόμο του.
* Του Βασίλη Χ. Στεργιούλη
